Μυθολογικά ο μανδραγόρας οφείλεται στην τρίτη κατά σειράν από τις [[Μοίρες]], την Άτροπο, που κατά την ελληνική μυθολογία κρατούσε ένα ψαλίδι και έκοβε το νήμα της ζωής, δηλ. καθόριζε κατά τη στιγμή της γέννησης, πόσο θα ζήση και πότε θα πεθάνει κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, πράγμα το οποίο μας δηλώνει την τοξικότητα του φυτού.
==Ιστορία==
Τα φυτά αποτέλεσαν, μαζί με άλλες οργανικές και ανόργανες ουσίες, την βάση της θεραπευτικής, η οποία στηριζόμενη στην μακρόχρονη εμπειρία, δρούσε με αντικειμενική επίδραση στην νόσο, χωρίς να αποκλείεται και η αυθυποβολή της προσωπικότητας του θεραπευτή. Κάτι που συμβαίνει ακόμα και στις μέρες μας. Πασίγνωστα ήταν τα μεγάλα μαντεία – θεραπευτήρια της αρχαιότητας στον [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλαδικό]] χώρο, με επικεφαλής τα Ασκληπιεία. Αναφορές σε φυρό με θεραπευτική χρήση δίδονται αρχικά από την Rigveda (4500-1600 π.Χ.) οπού ο «θεραπευτής» Characa αναφέρει 50 ομάδες φυτών και ο Sushraia, 750 φυτά σε 37 ομάδες. Στην [[Αρχαία Κίνα|Κίνα]], το 2953 π.Χ., ο Fu ilsi, θεωρείται πρωτοπόρος.
