Έδεσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη του 19ου αιώνα, αρχίζει να χρησιμοποιείται για πρώτη φορά συστηματικά το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της πόλης, οι άφθονες υδατοπτώσεις. Στο «φρύδι» του βράχου κτίζονται εργοστάσια, τα οποία αξιοποιούν τη δωρεάν πηγή ενέργειας και φέρνουν οικονομική άνθηση. Πρώτο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας ήταν του Τσίτση ([[1895]]). Ακολούθησαν η Άνω και Κάτω Εστία, το Κανναβουργείο και το ΣΕΦΕ.ΚΟ Α.Ε.<ref>{{cite web|url=httphhttps://www.archaiologia.gr/blog/issue/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8B%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD/|title=Κλωστοϋφαντουργία στην Έδεσσα|publisher=archaiologia.gr}}</ref> Ήδη από τη [[Δεκαετία 1910|δεκαετία του '10]] και ιδιαίτερα κατά την περίοδο του [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπολέμου]], η Έδεσσα είχε αποκληθεί «[[Μάντσεστερ]] της Ανατολής» και ήταν, μαζί με τη [[Νάουσα]], η κινητήρια δύναμη της βιομηχανίας στη Μακεδονία.