Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| εθνικό_σύνθημα = ''Proletarier aller Länder, vereinigt Euch!'' ([[Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!]])

| εθνικός_ύμνος = ''[[Auferstanden aus Ruinen]]'' (Αναστημένη από τα ερείπια) [[Αρχείο:Auferstanden aus Ruinen.oga]]

| ονόματα_ηγετών = [[Έγκον Κρεντς]]<br> (τελευταίος)<br>[[ΣαμπίνεΖαμπίνε Μπέργκμαν-Πολ]]<br> (τελευταίοςτελευταία)<br>[[Λόταρ ντε Μεζιέρ]]<br> (τελευταίος)

Παράλληλα μαζί με το διαχωρισμό της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, χωρίστηκε και η πρώην πρωτεύουσα, το [[Βερολίνο]] σε τέσσερις τομείς. Η Ανατολική Γερμανία θεωρούσε το Ανατολικό Βερολίνο ως πρωτεύουσά του αν και η νομιμότητα αυτού αμφισβητήθηκε από τους δυτικούς συμμάχους, καθώς η πόλη ήταν επίσημα κατεχόμενο έδαφος που διέπονταν από στρατιωτικό νόμο διοικούμενο από το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου. Πρακτικά όμως, το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου κατέστη αμφισβητήσιμο και καθώς ο [[Ψυχρός Πόλεμος]] εντεινόταν, η ανατολικογερμανική κυβέρνηση αγνόησε τους τεχνικούς νομικούς περιορισμούς στο πως ήταν δυνατό το Ανατολικό Βερολίνο να είναι η πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας της Ανατολικής Γερμανίας ήταν η [[βιομηχανία]], με κατασκευή μηχανημάτων παραγωγής, τραίνων και αυτοκινήτων ([[Wartburg]] και [[Trabant]]).<ref>{{Cite web|url=http://www.dw.com/en/german-firm-plans-to-launch-revamped-trabant/a-2773343|title=German Firm Plans to Launch Revamped Trabant {{!}} Business{{!}} Economy and finance news from a German perspective {{!}} DW {{!}} 07.09.2007|last=(www.dw.com)|first=Deutsche Welle|website=DW.COM|language=en|accessdate=2018-03-17}}</ref> Μεγάλη ανάπτυξη επίσης είχαν και τα ναυπηγεία και οι χημικές βιομηχανίες, ενώ η κατασκευή καταναλωτικών ειδών ήταν ιδιαίτερα υποανάπτυκτη, γεγονός που την οδηγούσε σε σύναψη εμπορικών συμφωνιών με άλλα σοσιαλιστικά ή και καπιταλιστικά κράτη. Παράδειγμα αποτελούν οι συμφωνίες της με το ελληνικό κράτος για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων με συνήθη τη προμήθευση της Ελλάδας με τεχνολογίες. Όλες οι μεγάλες εταιρίες είχαν κρατικοποιηθεί και οι αγρότες ήταν ως επί το πλείστον οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς. Όσοι επιχειρηματίες δεν είχαν χάσει την επιχείρηση τους από κατάσχεση ή δεν την είχαν πωλήσει σε κρατικό όμιλο συνήθως την μετέφεραν στη Δυτική Γερμανία, γεγονός που μετά το [[1961]] ήταν αδύνατο, αφού με το στήσιμο του [[Τείχος του Βερολίνου|τείχους του Βερολίνου]] τα δυο κράτη πλέον είχαν διακόψει σχεδόν όλες τις εμπορικές επαφές.<ref>{{Cite news|url=http://www.independent.co.uk/life-style/history/berlin-wall-what-you-need-to-know-about-the-barrier-that-divided-east-and-west-9847347.html|title=Everything you need to know about the Berlin Wall|date=2014-11-07|newspaper=The Independent|language=en-GB|accessdate=2018-02-06}}</ref> Ιδιωτικές επιχειρήσεις υπήρχαν αργότερα μόνο ως βιοτεχνίες, όπως κατασκευής παιχνιδιών ή σε ελεύθερα επαγγέλματα όπως η δικηγορία και η [[ιατρική]]. Σε σύγκριση με άλλες ανατολικές χώρες, η ΛΔΓ ήταν πιο ελεύθερη και εξελιγμένη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ξεκινούν τη νομισματική μεταρρύθμιση στις 20 Ιουνίου [[1948]] στο δυτικό τομέα, δρομολογώντας την αντικατάσταση του ράιχσμαρκ από το γερμανικό μάρκο. Οι σοβιετικές αρχές αντέδρασαν δημιουργώντας το ανατολικογερμανικό μάρκο που θα ισχύει στη δική τους ζώνη κατοχής. Από το [[1949]] έως το [[1990]], το νόμισμα άλλαξε πολλές ονομασίες. Από το "Deutsche Mark" την περίοδο [[1949]] - [[1964]], στο "Mark der Deutschen Notenbank" το [[1964]] - [[1967]] και τελικά στο "Mark der DDR" («Ostmark») το [[1967]] - [[1990]].<ref>{{Cite web|url=http://www.dw.com/en/east-germanys-phantom-banknotes/a-18001532|title=East Germany's phantom banknotes {{!}} Germany{{!}} News and in-depth reporting from Berlin and beyond {{!}} DW {{!}} 03.11.2014|last=(www.dw.com)|first=Deutsche Welle|website=DW.COM|language=en|accessdate=2018-03-17}}</ref>

Με την νομισματική ένωση την 1-η1η Ιουλίου [[1990]], η ισοτιμία του δυτικού μάρκου ήταν 1 προς 1 και το ανατολικό μάρκο εγκαταλείφθηκε. Αυτή η απόφαση οδήγησε σε μεγάλη υπερτίμηση του ανατολικογερμανικού μάρκου.

Η πολιτική ζωή στη ΛΔΓ είχε διαμορφωθεί με βάση τη λογική του κόμμουνιστικού κόμματος ως ρυθμιστή της οικονομίας. Διατρεβλώνοντας τις αρχέαρχές του σοσιαλισμού δεν εντάσσονταν στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands)<ref>{{Cite book|title=The Unification of Germany, 1989-1990|first=Richard A.|last=Leiby|publisher=Greenwood Publishing Group|isbn=9780313299698|date=1999|url=https://books.google.gr/books?id=AwpeGlFU_7QC&pg=PA185&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false}}</ref> οι πολιτικά ώριμοι πολίτες της χώρας, αλλά αντίθετα συμπεριλήφθηκαν όλοι οι πολίτες στις δομές του, γεγονός που προκαλούσε αντιφάσεις μέσα στο κόμμα και τις διααδικασίες του.

Κυρίαρχο πολιτικό κόμμα στη ΛΔΓ ήταν το [[Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας]] (ΕΣΚΓ),<ref>{{Cite web|url=https://www.hdg.de/lemo/kapitel/nachkriegsjahre/neuanfaenge/zwangsvereinigung-zur-sed.html|title=Gerade auf LeMO gesehen: LeMO Kapitel: Zwangsvereinigung zur SED|last=Deutschland|first=Stiftung Deutsches Historisches Museum, Stiftung Haus der Geschichte der Bundesrepublik|website=www.hdg.de|language=de|accessdate=2018-03-17}}</ref> το οποίο δημιουργήθηκε το [[1946]] από την ένωση του [[Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας]] και του [[Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος]]. Άλλα πολιτικά κόμματα ήταν τα εξής: η (ανατολική) [[Χριστιανοδημοκρατική Ένωση]], το [[Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας]], το [[Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας]] και το [[Δημοκρατικό Αγροτικό Κόμμα Γερμανίας]]. Όλα τα κόμματα μαζί με το ΕΣΚΓ και διάφορες άλλες μαζικές οργανώσεις (όπως η [[Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία]] (ΕΓΝ)) αποτελούσαν το [[Εθνικό Μέτωπο της Δημοκρατικής Γερμανίας]].

Οι εκλογές λάμβαναν χώρα στη Βουλή ([[Volkskammer]]) αλλά ελέγχονταν πλήρως από το ΕΣΚΓ.<ref>{{Cite news|url=http://www.digitaljournal.com/article/289430|title=20th Anniversary of the first Free Election to DDR Volkskammer (Includes first-hand account)|date=2010-03-22|accessdate=2018-03-17}}</ref> Οι συνθήκες διεξαγωγής ήταν κάτι λιγότερο από μυστικές με τους ψηφοφόρους να έχουν το δικαίωμα να εγκρίνουν ή να αποδοκιμάσουν τους "καταλόγους ενότητας" που πρότεινε το Εθνικό Μέτωπο. Όπως στις περισσότερες κομμουνιστικές χώρες και στη ΛΔΓ τα ποσοστά έγκρισης έφταναν γύρω στο 90%.

Στη Volkskammer περιλαμβάνονταν, επίσης, εκπρόσωποι από μαζικές οργανώσεις, όπως η [[Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία]] (Freie Deutsche Jugend ή FDJ),<ref>{{Cite web|url=https://web.archive.org/web/20120222024003/http://www.fdj.de/HISTORY.html|title=FDJ - History|date=2012-02-22|accessdate=2018-03-17}}</ref> ή η [[Ελεύθερη Γερμανική Ομοσπονδία Συνδικάτων]]. Σε μια προσπάθεια να συμπεριληφθούν γυναίκες στην πολιτική ζωή της Ανατολικής Γερμανίας, υπήρξε μια Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών της Γερμανίας, με έδρες στη Volkskammer.

Η εκπαίδευση της Ανατολικής Γερμανίας ήταν στις προτεραιότητες της κομμουνιστικής κυβέρνησης. Το κράτος είχε το μονοπώλιο της εκπαίδευσης<ref>{{Cite web|url=http://www.verfassungen.de/de/ddr/schulgesetz59.htm|title=Gesetz über die sozialistische Entwicklung des Schulwesens in der DDR (1959)|last=webmaster@verfassungen.de|first=|date=|website=www.verfassungen.de|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-03-17}}</ref> και η διδασκαλία, ήταν οργανωμένη σε κεντρικό επίπεδο, από το Κόμμα. Το σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης εκτός από τη μετάδοση της γνώσης, είχε την υποχρέωση και της πολιτικο-ιδεολογικής εκπαίδευσης, στηριγμένο στην αρχή της σύνδεσης την κοινωνία.<ref>{{Cite web|url=http://www.verfassungen.de/de/ddr/schulgesetz65.htm|title=Gesetz über das einheitliche sozialistische Bildungssystem (1965)|last=webmaster@verfassungen.de|website=www.verfassungen.de|accessdate=2018-03-17}}</ref> Η αρχή αυτή είχε αναγνωριστεί και από τους αστούς θεωρητικούς και είχε εκφραστεί στη Γερμανία με θέσεις του Γερμανού μεταφραστή και φιλολόγου [[Φρίντριχ Σλάιερμαχερ|Σλάιερμαχερ]] (Schleiermacher). Σύμφωνα με την αρχή αυτή, κάθε κοινωνικο-οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί το εκπαιδευτικό σύστημα ως μέσο διάπλασης του πολίτη. Έτσι, το φεουδαρχικό ή το καπιταλιστικό σύστημα διαπλάθει πολίτες, που θα ανέχονται την εκμετάλλευσή τους από τον φεουδάρχη ή τον καπιταλιστή αντίστοιχα, ενώ ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός θέτει ως στόχο τον πολίτη, ενεργή μονάδα της κοινωνίας που μέσα από τα όργανα συσπείρωσής του (σωματεία, επιτροπές) διαμορφώνει τις συνθήκες εργασίας και ζωής του. Το "κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση" αποτελούσε την ευκαιρία για ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά χωρίς την παρέμβαση ιδιωτών που αντιμετωπίζουν το παιδί σαν μαθητή αλλά και σαν πελάτη αφού πρωταρχικός στόχος ενός ιδιωτικού σχολείου είναι το κέρδος.

Το [[Εθνόσημο της Ανατολικής Γερμανίας|εθνικό έμβλημα]] αποτελείται από ένα σφυρί, ένα διαβήτη και στάχυα για να θυμίζει ένα από τα ονόματα της ΛΔΓ, το "κράτος των εργατών και των αγροτών" (Arbeiter-und Bauernstaat).<ref>{{Cite Ηweb|url=http://www.documentarchiv.de/ddr/1959/ddr-staatswappen-staatsflagge-aender_ges.html|title=documentArchiv.de εθνική- εορτή,Gesetz ήτανzur ηÄnderung "Ημέραdes τηςGesetzes Δημοκρατίας"über (Tagdas der Republik) στις 7 Οκτωβρίου και εθνικός ύμνος το Auferstanden aus Ruinen ("Αναστημένη από τα ερείπια").Staatswappen und