Μείωση (βιολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''πρόφαση Ι''' είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια στάδιο της μείωσης.Αρχικά,εμφανίζονται τα ομόλογα χρωμοσώματα,χωρίς όμως να είναι δυνατή η διάκριση των αδελφών χρωματίδων.Έπειτα,τα ομόλογα χρωμοσώματα εγκαταλείπουν τις τυχαίες θέσεις που κατείχαν στο χώρο του πυρήνα και τοποθετούνται το ένα απένατι στο άλλο.Το φαινόμενο αυτό,που ονομάζεται '''σύναψη''',γίνεται με εξαιρετική ακρίβεια,γιατί τα ομόλογα χρωμοσώματα στοιχίζονται έτσι,ώστε οι αντίστοιχοι γονιδιακοί τόποι(οι θέσεις στις οποίες εδράζονται τα γονίδια που ελέγχουν το ίδιο γνώρισμα)να είναι ο ένας απένατι στον άλλο.Ορισμένες φορές,εξαιτίας της σύναψης,οι η μη αδελφές χρωματίδες των ομόλογων χρωμοσωμάτων,που έχουν γίνει πια ορατές,μπερδεύονται μεταξύ τους,δημιουργώντας '''"χιάσματα"''',στα οποία οι χρωματίδες κόβονται και επανασυγκολλώνται,αφού όμως έχουν ανταλλάξει μεταξύ τους ομόλογα χρωμοσωμικά τμήματα.Το φαινόμενο αυτό,που ονομάζεται '''<u>επιχιασμός</u>''',δίνει τη δυνατότητα στα ομόλογα χρωμοσώματα να ανταλλάξουν μεταξύ τους γονίδια.Αυτό εξασφαλίζει γενετική ποικιλότητα στους οργανισμούς που αναπαράγονται με αμφιγονία.Στο τελικό στάδιο,αποδιοργανώνεται ο πυρηνικός φάκελος,εξαφανίζεται ο πυρηνίσκος,αρχίζει ο σχηματισμός της ατράκτου και τα ομόλογα χρωμοσώματα κατευθύνονται προς το ισημερινό επίπεδο του κυττάρου.

Η '''μετάφαση''' '''Ι''' είναι το στάδιο εκείνο που κατά τη διάρκειά του τα ζεύγη των ομόλογων χρωμοσωμάτων ολοκληρώνουν τη μετακίνησή τους προς το ισημερινό επίπεδο του κυττάρου.Αντίθετα όμως με ό,τι συμβαίνει στη μιτωτική μετάφαση, επειδή το κάθε χρωμόσωμα τοποθετείται απέναντι στο ομόλογό του, ο στοίχος που δημιουργείται δεν είναι στοίχος μεμονωμένων χρωμοσωμάτων αλλά ζευγών ομολόγων. Επειδή στη συνέχεια κάθε χρωμόσωμα από τα μέλη κάθε ζευγαριού ομολόγων μπορεί να κατευθυνθεί είτε προς τον έναν είτε προς άλλο πόλο, είναι δυνατός ένας μεγάλος αριθμός διαφορετικών συνδυασμών.Το φαινόμενο αυτό,που λέγεται '''<u>ανεξάρτητος συνδυασμός των χρωμοσωμάτων</u>''' είναι ένας μηχανισμός αναδιανομής των γονιδίων που βρίσκονται σε διαφορετικά, μη ομόλογα, χρωμοσώματα. Η άτρακτος έχει πλέον οργανωθεί πλήρως και τα νημάτιά της καταλήγουν στα κεντρομερίδια.

Στην '''ανάφαση Ι,''' αντίθετα από τη μιτωτική ανάφαση,τα κεντρομερίδια δε διαιρούνται,με αποτέλεσμα να μην αποχωρίζονται οι αδελφές χρωματίδες. Αποχωρίζονται όμως τα μέλη κάθε ζεύγους ομόλογων χρωμοσωμάτων. Σχηματίζονται έτσι δύο πλήρεις απλοειδείς σειρές χρωμοσωμάτων, που απομακρύνονται κατευθυνόμενες προς τους αντίθετους πόλους.

Το τελικό στάδιο, η '''τελόφαση I''' αρχίζει όταν καθεμιά από τις δύο πλήρεις απλοειδείς σειρές χρωμοσωμάτων φτάσει στον πόλο του κυττάρου προς τον οποίο κατευθυνόταν, Τα περισσότερα κύτταρα, ταυτόχρονα με την τελόφαση I, προχωρούν στην κυτταροπλασματική διαίρεση. Από αυτήν παράγονται δύο απλοειδή κύτταρα, στα οποία τα χρωμοσώματα αποτελούνται από δύο αδελφές χρωματίδες ενωμένες στην περιοχή του κεντρομεριδίου.