Ατλαντίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 22:
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις [[Ηράκλειες στήλες]]», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής [[Ευρώπη|Ευρώπης]] και της [[Αφρική|Λυβικής]], περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της [[Σαντορίνη|Σαντορίνης]] ή τον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό πόλεμο]], ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της [[Ελίκη (αρχαία πόλη)|Ελίκης]] το [[373 π.Χ.]] και την αποτυχημένη [[
== Πλάτωνας ==
Γραμμή 34:
Ο Τίμαιος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει την αφήγηση. Στη ιστορία του, η [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην [[Πολιτεία (Πλάτων)|Πολιτεία]]. Ο Κριτίας υποστηρίζει ότι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη [[Σόλων|Σόλωνα]] στη Σαΐδα της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από [[Αιγυπτιακά ιερογλυφικά]] γραμμένα πάνω σε [[Πάπυρος|παπύρους]]. Κατά τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.
Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]] πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη [[Λιβύη]] και τη [[Μικρά Ασία]] μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλαντας]], που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε [[Ατλαντικός]] σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο [[Αζάης]].
Γραμμή 40:
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με [[μπρούντζος|μπρούντζο]], [[κασσίτερος|κασσίτερο]] και [[ορείχαλκος|ορείχαλκο]] αντίστοιχα.
Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του [[Γιβραλτάρ]]). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της [[Λιβύη
==Παραπομπές==
Γραμμή 46:
== Βιβλιογραφία ==
* Πλάτων, Τίμαιος - Κριτίας: Εκδόσεις Κάκτος 1993
* Oxford Classical Texts.
* Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, London, W. Heinemann Ltd.
* ''The Atlantis Hypothesis: Searching for a Lost Land'', Επιμέλεια: Παπαμαρινόπουλος, Σταύρος (2007). Εκδόσεις Ηλιότοπος. ISΒN 9608988217 (Το βιβλίο αυτό περιέχει 47 επιλεγμένες παρουσιάσεις που έγιναν στο ομώνυμο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Μήλο 11-13 Ιουλίου 2005)
* Vidal - Naquet, Pierre, ''Η Ατλαντίδα : Μικρή ιστορία ενός πλατωνικού μύθου'', μτφρ. Χρήστος Δ. Μεράντζας, εκδ. Ολκός, Αθήνα 2007.
* Μαρινάτος Σπ., "Περί τον θρύλον της Ατλαντίδος", ''Κρητικά Χρονικά'', τομ. 4 (1950), σελ. 195-213.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||