Μάρλον Μπράντο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου |
μ Βελτίωση ορθογραφίας |
||
Γραμμή 4:
== Βιογραφία ==
Ο Μπράντο γεννήθηκε στην [[Ομάχα]] της πολιτείας [[Νεμπράσκα]] των [[ΗΠΑ]] στις [[3 Απριλίου]] του [[1924]]. Το 1935, οι γονείς του χώρισαν και ο μικρός Μπράντο μαζί με τα δύο του αδέλφια ακολούθησε
Προικισμένος με έμφυτο υποκριτικό ταλέντο, αλλά και ατίθασος ως μαθητής, ο Μπράντο πήγε στην Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ηθοποιία στο New School και κατόπιν στο Actors' Studio, που διηύθυναν ο Λη Στράσμπεργκ (Lee Strasberg) και η Στέλλα Άντλερ (Stella Adler).
Το 1944 ανέλαβε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο
Το [[1950]] ο Μπράντο έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του [[Φρεντ Τσίνεμαν]], ''[[Το Κορμί μου σου Ανήκει]]''.
Γραμμή 14:
Το 1951, ο Μπράντο υποδύθηκε τον Στάνλεϋ Κοβάλσκι στην κινηματογραφική μεταφορά του ''[[Λεωφορείον ο Πόθος]]'', πάλι σε σκηνοθεσία [[Ελία Καζάν]]. Για τον ρόλο αυτό, καθώς και για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες ''[[Βίβα Ζαπάτα!]]'' (1952) και ''[[Ιούλιος Καίσαρ (ταινία)|Ιούλιος Καίσαρ]]'' (1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, ο Μπράντο τιμήθηκε με [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]] το 1954 για τον ρόλο τού Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία του [[Ελία Καζάν]] ''[[Το λιμάνι της αγωνίας]]''.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και καθ' όλη την δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε μέτριες έως κακές ταινίες που δεν ανταποκρίνονταν στο υποκριτικό του ταλέντο. Η επιστροφή του Μπράντο σε σημαντικούς ρόλους έγινε με τις ταινίες του [[Φράνσις Φορντ Κόπολα]] ''[[Ο Νονός (ταινία)|Ο Νονός]]'' (1972) και ''[[Αποκάλυψη, Τώρα!]]'' (1979). Για τον ρόλο τού Βίτο Κορλεόνε στον ''Νονό'', ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μπράντο ανέλαβε ρόλους και πάλι σε μέτριες έως κακές ταινίες, με εξαίρεση τις ταινίες ''[[Μια σκληρή λευκή εποχή]]'' (1989, υποψ. για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου), [[Ο Αρχάριος|''Ο Αρχάριος'']] (1990) και [[Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο|''Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο'']] (1995).
|