Κλαύδιος Πτολεμαίος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Esslet (συζήτηση | συνεισφορές)
Αναίρεση έκδοσης 6917779 από τον 91.140.68.39 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 31:
 
== Έργο ==
Ο Πτολεμαίος θεωρούσε τη Γη σφαιρική κι ακίνητη, και μεγαλύτερη απ' όλα τα ουράνια σώματα. Για να εξηγήσει την [[ανάδρομη κίνηση]] των [[πλανήτης|πλανητών]], εισήγαγε στο [[γεωκεντρικό μοντέλο]] των [[έκκεντρος|έκκεντρων]] κύκλων και [[επίκυκλος|επικύκλων]] που είχε ήδη προταθεί από τον [[Απολλώνιος ο Περγαίος|Απολλώνιο τον Περγαίο]] και τον Ίππαρχο, την έννοια του ''εξισωτικού σημείου'' ή ''εξισωτή'' (equant). Τοποθετώντας έναν παρατηρητή στο εξισωτικό σημείο, τότε αυτός θα βλέπει το σώμα που περιφέρεται γύρω του σε έναν επίκυκλο, να διανύει σε ίσους χρόνους ίσες γωνίες (κάτι που παραπέμπει στον νόμο των ίσων εμβαδών του [[Γιοχάνες Κέπλερ|Κέπλερ]]). Το μοντέλο αυτό έδινε ικανοποιητικά αποτελέσματα, με [[σφάλμα]] της τάξης μόνο λίγων [[Μοίρα (κύκλου)|μοιρών]], γι' αυτό και επικράτησε για 14 αιώνες. :3 <3
 
Στη «Μεγίστη Σύναξιν» ο Πτολεμαίος καταγράφει μεν το γεωκεντρικό σύστημα του Ίππαρχου, αλλά το συστηματοποιεί και το συνδυάζει με δικές του παρατηρήσεις, με αποτέλεσμα μία πλήρη αστρονομική σύνθεση που περιελάμβανε κατάλογο [[αστέρι|αστέρων]] και [[αστερισμός|αστερισμών]], ένα προβλεπτικό μοντέλο για τις μελλοντικές θέσεις των ουράνιων σωμάτων και τις μελλοντικές εκλείψεις [[Ήλιος|Ηλίου]] και [[Σελήνη|Σελήνης]], καθώς και μία προτεινόμενη αντίληψη του Σύμπαντος ως ένα σύνολο ομόκεντρων σφαιρών, όπου οι πλανήτες, ο Ήλιος και η Σελήνη κινούνται ο καθένας στην επιφάνεια της δικής του κοσμικής σφαίρας ενώ οι απλανείς αστέρες τοποθετούνται συλλήβδην στην εξώτερη σφαίρα.