Ερμιόνη Αργολίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ εισαγωγή προτύπου
μ Διόρθωση παραμέτρων coord.
Γραμμή 1:
{{ανακατεύθυνση|Ερμιόνη}}
{{coord|37.40289194122376|23.302001953125|type:adm1st0adm1st|format=dms|display=title}}
{{Πόλη (Ελλάδα)
|Πόλη=Ερμιόνη
Γραμμή 33:
Ἑρμιόνην Ἀσίνην τε, βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσας</ref> συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με τον στράτο του Άργους.
 
Μετά την κάθοδο των Δωριέων, στην περιοχή της Αργολίδας κυριάρχησαν οι Δωριείς που με κέντρο το [[Άργος]] επεκτάθηκαν σταδιακά σε ολόκληρη την Αργολίδα και κατέλαβαν και την πόλη της Ερμιόνης. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας οι Αργείοι κυριάρχησαν στην Ερμιόνη χωρίς πόλεμο<ref>[[s:Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά|Παυσανία Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά]] ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς οἱ ἐξ Ἄργους+: πόλεμον δὲ οὐ δοκῶ γενέσθαι σφίσιν, ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων.</ref>. Τότε πολλοί παλιοί κάτοικοι, Δρύοπες κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην πόλη [[Αλιείς (αρχαία πόλη)|Αλιείς]], που αποτελούσε επίνειο της Ερμιόνης. Τα επόμενα χρόνια η Ερμιόνη βρισκόταν κάτω από την σφαίρα επιρροής του Άργους αλλά διατηρούσε κάποια αυτονομία. Η πόλη έλεγχε μία περιοχή που αντιστοιχούσε στην σημερινή επαρχία Ερμιονίδας. Διέθετε δύο επίνεια, τον Μάσητα και τους Αλιείς.
 
Στα μέσα του 7ου αιώνα οι [[Αργείοι]] ηττήθηκαν από τους [[αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] και η δύναμη του Άργους εξασθένησε. Η Ερμιόνη απαλλάχτηκε από την κυριαρχία του Άργους και έγινε σύμμαχος της Σπάρτης. Την περίοδο αυτή φαίνεται να ιδρύθηκε η [[Αμφικτυονία της Καλαυρίας]], της οποίας η Ερμιόνη ήταν μέλος μαζί με άλλες επτά πόλεις<ref>[[s:Στράβων/8|Βικιθήκη, Στράβων Γεωγραφικά, Βιβλίο 8]] ἦν δὲ καὶ Ἀμφικτυονία τις περὶ τὸ ἱερὸν τοῦτο ἑπτὰ πόλεων αἳ μετεῖχον τῆς θυσίας· ἦσαν δὲ Ἑρμιὼν Ἐπίδαυρος Αἴγινα Ἀθῆναι Πρασιεῖς Ναυπλιεῖς Ὀρχομενὸς ὁ Μινύειος· ὑπὲρ μὲν οὖν Ναυπλιέων Ἀργεῖοι συνετέλουν, ὑπὲρ Πρασιέων δὲ Λακεδαιμόνιοι</ref>. Στους [[Περσικοί πόλεμοι|Περσικούς πολέμους]] συνεισέφερε στον ελληνικό στόλο με τρία πλοία στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] και με τριακόσιους οπλίτες στην [[μάχη των Πλαταιών]]<ref>[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη, Ηροδότου ιστορία/Καλλιόπη]] δὲ ἐχόμενοι Λεπρεητέων διηκόσιοι, τούτων δὲ Μυκηναίων καὶ Τιρυνθίων τετρακόσιοι, τούτων δὲ ἐχόμενοι Φλειάσιοι χίλιοι. παρὰ δὲ τούτους ἔστησαν Ἑρμιονέες τριηκόσιοι. 5 Ἑρμιονέων δὲ ἐχόμενοι ἵσταντο Ἐρετριέων τε καὶ Στυρέων ἑξακόσιοι,</ref>. Η Ερμιόνη δέχτηκε μεγάλες καταστροφές κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο από τους αντιπάλους της Σπάρτης Αθηναίους και Αργείους, καθώς παρέμενε σύμμαχος της Σπάρτης. Τα επόμενα χρόνια έγινε μέρος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μέχρι την Ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ.
 
=== Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδος ===
Στις αρχές της Ρωμαϊκής περιόδου η Ερμιόνη δέχτηκε πειρατικές επιδρομές από τις οποίες υπέστη μεγάλες καταστροφές. Μετά την εξολόθρευση των πειρατών της Μεσογείου από τον Πομπήιο η πόλη άκμασε και πάλι. Στη διάρκεια του 2ου και 3ου αιώνα ήταν μία αναπτυγμένη πόλη, κάτι που μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου, η περιγραφή του [[Παυσανίας|Παυσανία]] που την επισκέφτηκε και κάνει αναφορά για αξιόλογη πόλη και τα νομίσματα που έκοψε η πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
 
Ο [[χριστιανισμός]] δεν είναι γνωστό πότε διαδίδεται στην περιοχή. Τα παλαιότερα ερείπια χριστιανικού ναού χρονολογούνται τον 5ο αιώνα μ.Χ. Η Ερμιόνη ανήκε εκείνη την περίοδο στη μητρόπολη Κορίνθου. Στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου η περιοχή παρακμάζει. Η περίοδος της [[Φραγκοκρατία]]ς ξεκινάει στην περιοχή το 1210 όταν ο [[Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος]] κατέλαβε την Ακροκόρινθο και στην συνέχεια την Αργολίδα. Η περιοχή παραχωρήθηκε αρχικά στον δούκα των Αθηνών [[Όθων ντε λα Ρος|Όθωνα ντε λα Ρος]]. Τον 14ο αιώνα πέρασε στην οικογένεια Ντε Μπριέν και στην συνέχεια στην οικογένεια Ντ’ Εγκιέν οπότε το 1388 παραχωρήθηκε στη [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετία]].<ref name="isaias">{{Cite book| editor = Ιωάννης Ησαΐας| title = Οδοιπορικό στην ιστορία και χωρογραφία του δήμου Ερμιόνης| publisher = Έκδοση δήμου Ερμιόνης| year = 1996|isbn = 960-859-10-0-7
}}</ref> Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκε και εγκατάσταση πληθυσμών [[αρβανίτες|αρβανιτών]] στην περιοχή της Ερμιονίδας. Προς τα τέλη της Βυζαντινής περιόδου η Ερμιόνη άρχισε να συναντάται και με το όνομα Καστρί, πιθανόν από την αρχαία οχύρωση που σωζώταν ακόμα. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε μέχρι τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης.
 
=== Νεότερα χρόνια ===
Οι Βενετοί εξουσίαζαν την περιοχή της Ερμιονίδας από το κάστρο της Θερμησίας. Το 1460 έχασαν το [[Άργος]] που το κατέλαβε οι Οθωμανοί του Μαχμούτ Πασά, αλλά διατήρησαν το [[Ναύπλιο]] και την νοτιότερη Αργολίδα και κράτησαν τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον [[τρίτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο]]. Στον πόλεμο αυτό η Βενετία ηττήθηκε και η περιοχή του Ναυπλίου πέρασε στον [[Οθωμανοί|Οθωμανικό]] έλεγχο (1540). Η πρώτη Οθωμανική περίοδος ήταν περίοδος παρακμής για την περιοχή της Ερμιόνης. Το 1669 οι [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετοί]] με την νίκη τους στον [[έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο]] αποκτούν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου τον οποίο διατηρούν για διάστημα περίπου σαράντα ετών, μέχρι τον επόμενο [[έβδομος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Βενετοτουρκικό πόλεμο]] (1714). Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας (1714-1821) η Ερμιόνη γνωρίζει ανάπτυξη και λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο πληθυσμός της φτάνει περίπου τους 2.000 κατοίκους.<ref name="isaias"/> Η Ερμίονη συμμετείχε στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση]] του 1821 και πολλοί Ερμιονίτες ενίσχυσαν τις επαναστατικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στην περιοχή με αρχηγό τον Κρανιδιώτη [[Αρσένιος Κρέστας|Αρσένιο Κρέστα]]. Σημαντικοί αγωνιστές από την Ερμιόνη ήταν τα αδέλφια [[Γιάννης Μήτσας|Γιάννης]] και [[Σταμάτης Μήτσας]] που συμμετείχαν σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο αλλά και στην Αττική.<ref name="isaias"/> Το 1827 ξεκίνησε της εργασίες της στην Ερμιόνη η [[Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης|Γ' Εθνοσυνέλευση]] η οποία ολοκληρώθηκε στην [[Τροιζήνα]].
 
Γραμμή 69:
=== Σύλλογοι ===
==== Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης ====
Η Ερμιόνη διαθέτει από το [[1988]] Μουσικό Σύλλογο. Καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο κ. Γιάννης Θεοδωρόπουλος και από το [[1990]] την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει αναλάβει ο κ. Τάκης Μανιάτης.
Ο Μουσικός Σύλλογος έχει βραβευθεί για τη κοινωνική προσφορά του στη διάδοση και υποστήριξη της εθελοντικής αιμοδοσίας και τη δημιουργία τράπεζας αίματος του από το [[Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης|Υπουργείο Υγείας]] και την [[Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση|Ελληνική Ραδιοφωνία]].
Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχει ο Μουσικός Σύλλογος.