Μείωση (βιολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Προσθήκη εικόνας και περιγραφής των σταδίων στη λεζάντα.
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού
Γραμμή 3:
Κατά τη διάρκεια της μείωσης, το χρωμόσωμα ή τα χρωμοσώματα διπλασιάζονται, και ομόλογα χρωμοσώματα ανταλλάσσουν γενετική πληροφορία, στη διάρκεια της πρώτης διαίρεσης η οποία ονομάζεται '''πρώτη μειωτική διαίρεση'''. Τα θυγατρικά κύτταρα διαιρούνται ξανά στη '''δεύτερη μειωτική διαίρεση''', χωρίζοντας τις αδερφές χρωματίδες για να σχηματίσουν απλοειδείς γαμέτες. Δύο γαμέτες ενώνονται κατά τη γονιμοποίηση για να σχηματίσουν ένα διπλοειδές κύτταρο με ένα πλήρες σετ από ζευγαρωμένα χρωμοσώματα.
]]
ΕίναιΗ μεΐωση ανακαλύφθηκε και περιγράφτηκε για πρώτη φορά σε αβγά αχινών το 1876 από τον Γερμανό βιολόγο Oscar Hertwig. Περιγράφτηκε και πάλι το 1883, στο επίπεδο των χρωμοσωμάτων, από τον βέλγο ζωολόγο Edouard Van Beneden, στα αυγά σκουληκιού Ascaris. Η σημασία της μείωσης για αναπαραγωγή και κληρονομικότητα όμως περιγράφτηκε μόλις το 1890 από τον Γερμανό βιολόγο August Weismann, ο οποίος σημείωσε ότι δύο κυτταρικές διαιρέσεις ήταν απαραίτητες για να μετατραπεί ένα διπλοειδές κύτταρο σε τέσσερα απλοειδή κύτταρα αν έπρεπε να διατηρηθεί ο αριθμός των χρωμοσωμάτων. Το 1911 ο Αμερικανός γενετιστής Thomas Hunt Morgan ανίχνευσε διασταυρώσεις στη μείωση του Drosophila melanogaster, το οποίο βοήθησε να αποδειχθεί ότι τα γενετικά γνωρίσματα μεταδίδονται σε χρωμοσώματα. γνωστό ότι στην αμφιγονική [[αναπαραγωγή]], τις γενετικές πληροφορίες για τη δημιουργία του νέου ατόμου συνεισφέρουν δύο γονείς διαφορετικού [[φύλο|φύλου]]. Όμως, προκύπτει ένα πρόβλημα: αν κάθε γονέας μεταβίβαζε στον απόγονό του τον ακριβή αριθμό των [[χρωμόσωμα|χρωμοσωμάτων]] του, τότε το νέο άτομο θα είχε το άθροισμα του αριθμού των χρωμοσωμάτων και των δύο γονέων. Ένας τέτοιος απόγονος, ακόμα κι αν επιβίωνε, θα είχε διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων από αυτόν που είναι καθορισμένος για το [[είδος]] του. Το πρόβλημα αυτό για τους αμφιγονικά αναπαραγόμενους [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμούς]], λύθηκε στη διάρκεια της [[εξέλιξη|εξέλιξης]] μέσα από δύο μηχανισμούς τη μείωση και τη γονιμοποίηση.
 
Η μείωση είναι ένας τύπος [[κυτταρική διαίρεση|κυτταρικής διαίρεσης]] με την οποία κάθε γονέας παράγει τους γαμέτες του, δηλαδή τα εξειδικευμένα [[Αναπαραγωγή|αναπαραγωγικά]] του [[κύτταρα]], τα οποία φέρουν το μισό αριθμό [[Χρωμόσωμα|χρωμοσωμάτων]] από τα υπόλοιπα (σωματικά) [[κύτταρα]] του [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμού]], είναι δηλαδή απλοειδή. Στη συνέχεια με τη γονιμοποίηση, ο αρσενικός και ο θηλυκός γαμέτης συνενώνονται, σχηματίζοντας ένα νέο κύτταρο, το οποίο ονομάζεται [[ζυγωτό]], το οποίο είναι διπλοειδές εφόσον περιέχει τα [[Χρωμόσωμα|χρωμοσώματα]] των δύο γαμετών. Από το [[ζυγωτό]], στη συνέχεια, με συνεχείς [[μίτωση|μιτωτικές διαιρέσεις]] προκύπτουν όλα τα σωματικά [[κύτταρα]] του νέου [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμού]]. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι: κάθε γαμέτης που σχηματίζεται με μείωση δεν έχει αόριστα το μισό αριθμό [[Χρωμόσωμα|χρωμοσωμάτων]], αλλά πρέπει να φέρει ένα [[χρωμόσωμα]] από κάθε ζευγάρι, ώστε να περιέχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται για τη λειτουργία του νέου [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμού]].
Γραμμή 9:
Η μείωση γίνεται σε μία ειδική κατηγορία [[κύτταρο|κυττάρων]] του [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμού]], τα οποία ονομάζονται άωρα (πρόδρομα) γεννητικά [[κύτταρα]] που στα αρσενικά άτομα ονομάζονται '''σπερματογόνια''' και στα θηλυκά άτομα ονομάζονται '''ωογόνια'''.Μετά τον αυτοδιπλασιασμό του γενετικού υλικού, στο κύτταρο που πρόκειται να υποστεί μείωση γίνονται δύο διαδοχικές κυτταρικές διαιρέσεις. Καθεμία από αυτές περιλαμβάνει μια διαίρεση του πυρήνα και μια διαίρεση του κυτταροπλάσματος. Από την πρώτη κυτταρική διαίρεση, που χαρακτηρίζεται ως '''1η μειωτική διαίρεση ή μείωση Ι,''' παράγονται δύο κύτταρα. Καθένα από αυτά υφίσταται τη δεύτερη κυτταρική διαίρεση, που χαρακτηρίζεται ως '''2η μειωτική διαίρεση ή μείωση ΙΙ,''' με αποτέλεσμα την παραγωγή τεσσάρων γαμετών
 
Συγκεκριμένα στον άνθρωπο και οι τέσσερις γαμέτες στον άνδρα είναι λειτουργικοί, δηλαδή σπερματοζωάρια. Αντίθετα στη γυναίκα ένας μόνο από τους τέσσερις γαμέτες είναι λειτουργικός, δηλαδή ωάριο.
 
==Φάσεις==