Προπέρτιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
→Το έργο του: συνδεσμος Κορνηλία (σύζυγος Αιμίλιου Παύλου) |
||
Γραμμή 6:
Ο Προπέρτιος στις ιδέες του μοιάζει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην τάξη και στην ανατρεπτικότητα. Στις Ελεγείες I-III περιγράφει τη νοοτροπία της «οικογενειακής γαλήνης» πολλών Ρωμαίων που ήθελαν να απολαύσουν την ειρήνη μετά από τρεις γενιές εμφυλίου πολέμου. Ενώ θαυμάζει την αγνότητα, αλλού αντιτίθεται στους αυστηρούς ηθικούς νόμους του Αυγούστου. Στο II.vii διεκδικεί το δικαίωμα να ζήσει εκτός γάμου με την ερωμένη του, την Κυνθία. Οι [[Ιουλιανοί Νόμοι]] του [[18 π.Χ.]] πρόσταζαν ότι άνθρωποι όπως ο Προπέρτιος πρέπει να παντρεύονται και να έχουν παιδιά, ενώ όσοι δεν συμμορφώνονταν αντιμετώπιζαν βαριές ποινές. Ο ποιητής δουλεύει πάνω σε σχήματα που θα γίνονταν ουσιώδη στην ελεγειακή ποίηση, π.χ. στο [[παρακλαυσίθυρον]] (I, 6).
Από τα καλύτερα σημεία του έργου του θεωρείται η «βασίλισσα των ελεγειών» ή «Ελεγεία της Κορνηλίας» (IV.xi), όπου η νεκρή [[Κορνηλία (σύζυγος Αιμίλιου Παύλου)|Κορνηλία]] μιλά από τον τάφο στον σύζυγό της Paullus και στα παιδιά της. Σε ένα από τα πλέον συγκινητικά χωρία στη ρωμαϊκή ποίηση, συμβουλεύει τον άνδρα της πώς να είναι ένας καλός πατέρας προς τα παιδιά τους: «Και αν ποτέ θρηνείς, μην τα αφήνεις να δουν, παρά όταν έρχονται σιμά σου, παραπλάνησε τα φιλιά τους με στεγνά μάγουλα! Να είσαι ήσυχος σε άυπνες νύχτες που πέρασες σκεπτόμενος ότι σου λείπω και με συχνά όνειρα που σου φαίνεται πως βλέπεις το πρόσωπό μου. Και όταν μιλάς μόνος σου στο πορτραίτο μου, κάνε κάθε σου λόγο πιστεύοντας πως θ' απαντήσω» (79-84).
Η ταραχώδης ερωτική σχέση του Προπέρτιου με τη φλογερή Κυνθία είναι το βασικό θέμα στο έργο του και δίνει επίσης κάποιους από τους γνωστότερους στίχους του. Στο I.xix δεν είναι ο θάνατος που φοβάται, αλλά ότι πεθαίνοντας θα χάσει την Κυνθία («καμιά αγάπη δεν είναι ποτέ αρκετά μακρόχρονη»). Στο II.i περιγράφει πως η «μούσα» του τον εμπνέει να γράψει: «Ας πούμε ότι βγαίνει αστράφτοντας με μετάξια από την Κω, το Κώον της φόρεμα μιλά για ένα τόμο... ή πάλι αν σφαλίσει τα βλέφαρα σε επιθυμητό ύπνο, έχω χίλιες νέες ιδέες για ποιήματα. Αν πάλι παλεύει μαζί μου γυμνή, ε, τότε σωρεύουμε μακροσκελείς Ιλιάδες. Απ' ό,τι μπορεί να κάνει ή να πει, ένα έπος γεννιέται, μεγάλο, από το τίποτα» (5-16).
|