Μάχη της Πέτρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 22:
Λίγες μέρες μετά την λήξη της [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους|Δ' Εθνικής Συνέλευσης του Άργους]], το φθινόπωρο του 1829, τελείωσε και η [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική επανάσταση του 1821]]. Η παρέμβαση του [[Γαλλία|Γαλλικού]] στρατού με την [[Εκστρατεία του Μωριά]] των 13-15.000 στρατιωτών που έδιωξαν τον [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]] και τα στρατεύματά του τον προηγούμενο χρόνο και η προέλαση των [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρώσων]] στην [[Αδριανούπολη]] κατά το [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1828–1829)|Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828–1829]] ανάγκασαν τον σουλτάνο να απομακρύνει από την [[Ελλάδα]] όλο τον στρατό. Ο Αρχηγός Ασλάν βέης διατάχτηκε να συνοδεύσει όσους Τούρκους παρέμειναν στην [[Αττική]] και [[Βοιωτία]]. Ο Ασλάν επιστρέφοντας από την [[Αθήνα]] ήταν αναγκασμένος να πορεύσει μέσα από το στενό πέρασμα της [[Πέτρα Βοιωτίας|Πέτρας]] μεταξύ της Λειβαδιάς και των Θηβών. Εκεί τον περίμενε ο [[Δημήτριος Υψηλάντης]], έτοιμος να υπερασπιστεί την διάβαση, και έτσι στις 12 Σεπτεμβρίου ο Ασλάν υπέστη δεινή ήττα και υπέγραψε συνθηκολόγηση. Με την συνθήκη αυτή (την πρώτη σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, στην οποία υποχρεώνονταν τακτικές τούρκικες δυνάμεις) οι Τούρκοι δέχτηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Ελλάδα, εξαιρούμενης της [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολης των Αθηνών]] και του φρουρίου Καραμπαμπά.
;Η αναφορά του Δ. Υψηλάντη προς τον κυβερνήτη Καποδίστρια για τη Μάχη της Πέτρας
Η μάχη της Πέτρας που έγινε στης 12 Σεπτεμβρίου του 1829 μεταξύ των Ελλήνων, κάτω από τις διαταγές του Δημητρίου Υψηλάντη και των Τουρκαλβανών, κάτω από τις διαταγές του Ασλάν Μπέη, θεωρείται η τελευταία μάχη του αγώνα. Οι Τούρκοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να προσφύγουν σε συμφωνίες για να τους αφήσουν οι Έλληνες να περάσουν προς βορρά και να μην επανέλθουν ποτέ πια στην Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Η συμβολή σε αυτή τη μάχη του Πεντακοσιάρχου Γεωργίου Σκουρτανιώτη και των ανδρών του, ήταν καθοριστική. Ο προμαχώνας του δέχτηκε την κύρια επίθεση του εχθρού όπως και αδιάκοπους κανονιοβολισμούς από 4 κανόνια των Οθωμανών και άντεξε, με την βοήθεια αργότερα και άλλων οπλαρχηγών που έσπευσαν στο σημείο για να συνδράμουν τον Γεώργιο Σκουρτανιώτη.
Γραμμή 38:
Εις την περίπτωσην αυτήν, εδιπλασίασα την απαιτουμένη προσοχήν των φυλακών και των προμαχώνων. Και, μ' όλον ότι οι Έλληνες εκ του ενός μεν μέρους εδειλίαζον κάπως βλέποντες ένα πολλαπλάσιον αριθμόν εχθρών, προετοιμασμένων μ' όλα τα μέσα εις την αποφασιστικήν διάβασήν των διά της Πέτρας και την επομένην κατάσχεσιν αυτής της σημαντικής θέσεως και εκ του άλλου μέρους εστενοχωρούντο από την έλλειψιν των τροφών των, ως μη προμηθευμένοι ακόμη με τα άλευρα της Φανερωμένης και υποχρεωμένοι να βράζουν μόνοι εις είδος χυλού τον αραβόσιτον και καλαμπόκι, όσον ευκολύνοντο να λαμβάνωσιν από τα πλήσια μέρη του κάμπου. Επροσπάθησα όμως, και δεν άφησα εις μίαν κρίσιμον στιγμήν αδύνατον την περί ης ό λόγος, εκτεταμένην θέσιν της Πέτρας.
Περί το λυκαυγές της 12ης, αφήσαντες οι Τούρκοι μικράν φρουράν εις το οχυρωμένον Στρατόπεδόν των, εκινήθησαν σύσσωμοι κατά της Πέτρας φέροντες και 4 κανόνια διά τον σκορπισμόν των προμαχώνων. Το ιππικό των εσχηματίσθη εις δύο γραμμάς υπό τους πρόποδάς της.
Η ένδοξος αύτη Νίκη, εστεφάνωσεν εν τοσούτω την ανδρείαν των Σωμάτων. Η δε Σωτηρία των πεζών Τούρκων χρεωστείται εις την σημαντικότητα του ιππικού των και την συνέχειαν του λεπτοβολισμού των κανονίων. Η φθορά τους εις θανατωμένους και πληγωμένους, και μάλιστα του μέρους των Αλβανών, εστάθη μεγάλη κατά τας μετέπειτα ομολογίας των ιδίων. Μεταξύ των θανατωμένων, ευρέθη ένας εκατόνταρχος τακτικός και δύο σημαιοφόροι Αλβανοί. Από τους Έλληνες έπεσαν 3 και 12 επληγώθησαν. Τα τρόπαια της Νίκης είναι 2 σημαίαι και ικανός αριθμός αιχμαλώτων, οι οποίοι εδόθησαν έπειτα εις συναλλαγήν Ελλήνων χωρικών αιχμαλώτων...<nowiki>''</nowiki>
▲Η μάχη της Πέτρας διηγημένη από έναν θεατή.
Το όνομα του θεατή δεν μας δίνεται. Μπορεί να ήταν κάποιος τσοπάνης, αγρότης, έμπορος ή απλά περαστικός. Μεταφέρει την μάχη όπως την είδε από κάποιο υψηλό προφανώς σημείο, στον Γραμματέα του Δκτή Λειβαδιάς, ο οποίος πληροφορεί με την σειρά του τον Πληρεξούσιο Τοποτηρητή Στερεάς, Αυγουστίνο Καποδίστρια...
| |||