Επαναστάσεις του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 111:
[[File:1848-revolutia-Romania.jpg|thumb|upright|Ρουμάνοι επαναστάτες στο [[Βουκουρέστι]] το 1848, με τη [[Σημαία της Ρουμανίας|σημαία της Ρουμανίας]]]]
Μια [[Ρουμάνοι|Ρουμανική]] [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθερη]] και [[Εθνικισμός|εθνική]] εξέγερση άρχισε τον Ιούνιο στο πριγκιπάτο της [[Βλαχία]]ς. Σε στενή σχέση με την ανεπιτυχή [[Μολδαβική Επανάσταση του 1848|εξέγερση στη Μολδαβία]] του 1848, προσπάθησε να ανατρέψει τη διοίκηση που επέβαλαν οι αρχές της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] στο πλαίσιο του καθεστώτος του ''Regulamentul Organic'' (Οργανικού Κανονισμού) και, μέσω πολλών ηγετών της, απαίτησε την κατάργηση των προνομίων των [[Βογιάρος|βογιάρων]]. Με επικεφαλής μια ομάδα νέων διανοουμένων και αξιωματικών των στρατιωτικών δυνάμεων της Βλαχίας, κατάφερε να ανατρέψει τον κυβερνήτη Πρίγκιπα Γκεόργκε Μπιμπέσκου, τον οποίο αντικατέστησε με προσωρινή κυβέρνηση και αντιβασιλεία, και να περάσει μια σειρά σημαντικές φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, που πρωτοανακοινώθηκαν στη Διακήρυξη του Iσλαζ.
===Bέλγιο===
[[File:Bruxelles à travers les âges (1884) (14740791186).jpg|thumb|Aπεικόνιση της συμβολικής προσφοράς του [[Λεοπόλδος Α΄ του Βελγίου|Λεοπόλδου Α΄ του Βελγίου]] να παραιτηθεί του στέμματος το 1848]]
Το Βέλγιο δεν έζησε μεγάλες ταραχές το 1848, παρόλο που έγιναν πολλές συγκρούσεις μικρής κλίμακας. Ξέσπασαν μερικές τοπικές ταραχές, επικεντρωμένες στη ''Sillon industriel'', τη βιομηχανική περιοχή των επαρχιών της [[Λιέγη (επαρχία)|Λιέγης]] και του [[Αινώ]]. Η σοβαρότερη απειλή μετάδοσης της επανάστασης προκλήθηκε από ομάδες Βέλγων μεταναστών από τη Γαλλία. Λίγο μετά την επανάσταση στη Γαλλία Βέλγοι μετανάστες εργάτες που ζούσαν στο Παρίσι αναθάρρησαν να επιστρέψουν στο Βέλγιο για να ανατρέψουν τη μοναρχία και να εγκαθιδρύσουν δημοκρατία. Ο ίδιος ο Kαρλ Μαρξ εγκατέλειψε τις Βρυξέλλες στις αρχές Μαρτίου, κατηγορούμενος ότι χρησιμοποίησε μέρος της κληρονομιάς του για να οπλίσει τους Βέλγους επαναστάτες.
Περίπου 6.000 ένοπλοι εξόριστοι της "Βελγικής Λεγεώνας" επιχείρησαν να περάσουν τα βελγικά σύνορα. Την πρώτη ομάδα, που ταξίδευε με το τρένο, τη σταμάτησαν και την αφόπλισαν αμέσως στο Κεβρέν στις 26 Μαρτίου 1848. Η δεύτερη ομάδα πέρασε τα σύνορα στις 29 Μαρτίου και κατευθύνθηκε προς τις Βρυξέλλες. Αντιμετώπισαν βελγικά στρατεύματα στο χωριό Ρισκόν-Toυ αλλά ηττήθηκαν. Πολλές μικρότερες ομάδες κατόρθωσαν να διεισδύσουν στο Βέλγιο, αλλά τα ενισχυμένα βελγικά στρατεύματα των συνόρων είχαν επιτυχίες και η ήττα στο Ρισκόν-Toυ έθεσε τέλος στην επαναστατική απειλή για το Βέλγιο. Η κατάσταση στο Βέλγιο άρχισε να βελτιώνεται εκείνο το καλοκαίρι μετά από μια καλή σοδειά και οι νέες εκλογές έδωσαν ισχυρή πλειοψηφία στο κυβερνών κόμμα.
==Καταστολή-αντεπανάσταση==
| |||