|
Το [[Τέξας]] Χιλ Κάουντι εποικίσθηκε από Γερμανούς διανοούμενους που κατέφυγαν εκεί λόγω των αντιδραστικών εκκαθαρίσεων. Ευρύτερα, πολλοί απογοητευμένοι και διωγμένοι επαναστάτες, ιδιαίτερα (αν και όχι αποκλειστικά) από τη Γερμανία και την Αυστριακή Αυτοκρατορία, εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους και αυτοεξορίστηκαν στον Νέο Κόσμο ή στα πιο φιλελεύθερα Ευρωπαϊκά κράτη: αυτοί οι μετανάστες ήταν γνωστοί ως οι ''Σαρανταοκτάρηδες".
==Καταστολή-αντεπανάσταση==
Ακολούθως, ο άνεμος των εξεγέρσεων αυτών πέρασε στις χώρες της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας, ακόμα και της [[Σικελία]]ς όπου οι λαοί ζητούσαν πλέον φιλελεύθερα συντάγματα. Τελικά οι κάποιες αρχικές επιτυχίες των επαναστατών αποδείχτηκαν τελείως πρόσκαιρες. Η γενική καταστολή όλων των εξεγέρσεων που σημειώθηκαν, έδωσε αργότερα, μετά μια δεκαετία, τη σκυτάλη στα εθνικά κινήματα που αναδείχθηκαν εξ αυτών, ανδρώθηκαν με ιμπεριαλιστικές τάσεις και στη συνέχεια συγκρούσθηκαν μεταξύ τους. Βέβαια στις εξεγέρσεις αυτές πολλές χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ πολλοί αναγκάσθηκαν να εξοριστούν. Η Αυστρία ήταν η πρώτη μεγάλη δύναμη που αντέδρασε δυναμικά στα επαναστατικά κινήματα που είχαν εκδηλωθεί στην τεράστια επικράτειά της. Στα μέσα [[Ιούνιος|Ιουνίου]] του 1849 ο στρατός της Αυτοκρατορίας των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] εισβάλλει σχεδόν σε όλες τις εξεγερμένες περιοχές και διαλύει τα επαναστατικά κινήματα. Το [[Πανσλαβικό συνέδριο της Πράγας]] καταργείται, ενώ στα τέλη Οκτωβρίου η Βιέννη ανακαταλαμβάνεται. Με τη συνδρομή [[Κροατία|Κροατικών]] και [[Αυτοκρατορική Ρωσία|Ρωσικών]] στρατευμάτων οι Αυστριακοί καταστέλουν και την Ουγγρική στάση, καταργώντας την κοινοβουλευτική κυβέρνηση του [[Λάιος Κόσουτ|Λάιου Κόσουτ]] ([[Αύγουστος]] [[1849]]). Στη Γαλλία οι μετριοπαθείς ομάδες επικρατούν τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του 1848, αλλά μια νέα εξέγερση τον Ιούνιο, οδηγεί σε λουτρό αίματος (3.500 νεκροί). Η [[Σικελία]] ανακαταλήφθηκε από το Φερδινάνδο Β΄το [[Μάϊος|Μάϊο]] του 1849, ενώ ο πάπας υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη [[Ρώμη]], έως ότου μια γαλλική παρέμβαση τον επαναφέρει στο θώκο του, στις [[30 Ιουνίου]] του 1849. Προηγούμενα, ο Ματσίνι είχε ανακηρυχθεί ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας (Φεβρουάριος 1849). Τέλος, οι Πρώσοι συνέτριψαν τις εξεγέρσεις σε [[Σαξονία]] και [[Ρηνανία]] και επανέφεραν την πρότερη κατάσταση, καταργώντας τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση και αποκλείοντας το ενδεχόμενο για ένωση των Γερμανικών κρατών.
==Αίτια, συνέπειες και επιπτώσεις==
Από τα γεγονότα του 1848 φαίνεται όμως να μη επηρεάστηκαν η [[Μεγάλη Βρετανία]], η [[Ρωσική Αυτοκρατορία]] και η [[Σουηδία]] καθώς και οι χώρες του νότου όπως η [[Πορτογαλία]], η [[Ισπανία|Ισπανία.]] Στην [[Ελλάδα]] υπήρξαν λαϊκά κινήματα εμπνευσμένα από τα Ευρωπαϊκά όπως η εξέγερση και κατάληψη της Καλαμάτας από επαναστάτες υπό την ηγεσία του [[Γεώργιος Περρωτής|Γεωργίου Περρωτή]]. Στην δε [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], όπου στη τελευταία σε κάποιες των περιπτώσεων, όπως στη [[Σερβία]], μπορεί να επηρέασαν ελάχιστα.
Βαθύτερη αιτία αυτών των εξεγέρσεων ήταν αφενός η [[βιομηχανική επανάσταση]] που είχε ήδη ξεκινήσει με γοργά βήματα με αναγκαία τη μετεξέλιξη των αγροτών σε βιομηχανικούς εργάτες και την εγκατάστασή τους σε αστικά κέντρα, με ότι οικονομικές επιπτώσεις και κοινωνικά χάσματα δημιούργησε αυτή, και αφετέρου η αγροτική πληθυσμιακή έκρηξη που ανάγκασε τους νέους αγρότες να καταφύγουν και αυτοί εσωτερικοί μετανάστες στις μεγάλες πόλεις, διογκώνοντας έτσι τις νέες κοινωνικές ανακατατάξεις με την καθοριστική πλέον ανάπτυξη της νέας [[εργατική τάξη|εργατικής τάξης]].
== Γερμανικές επαναστάσεις 1848-1849 ==
Κύριο άρθρο: [[Γερμανικές επαναστάσεις 1848-1849]]
Οι Γερμανικές επαναστάσεις 1848-1849 είναι μια βίαιη εποχή της Γερμανικής ιστορίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1848. Οι επαναστάσεις έλαβαν μέρος στο έδαφος της Γερμανικής Ομοσπονδίας αλλά και πέρα από τα σύνορά της στα εδάφη των δύο ισχυρότερων αλλά και αντιτιθέμενων δυνάμεων της Αυστρίας και της Πρωσίας.
== Πηγές ==
| 