Ερυθρελάτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Προέλευση ονομασίας είδους και εξάπλωση-σημασία εξάπλωσης στην Ελλάδα
Γραμμή 14:
}}
[[File:Picea abies MHNT.BOT.2010.6.79.jpg|thumb|''Picea abies'']]
Η '''ερυθρελάτη''' (επιστημονική ονομασία ''Picea abies'') είναι ένα είδος αειθαλούς [[κωνοφόρα|κωνοφόρου]] [[δέντρο|δέντρου]], ιθαγενούς της [[Ευρώπη]]ς, που αποκαλείται και νορβηγικό έλατο. Ονομάζεται ερυθρελάτη ή κόκκινο έλατο λόγω των κλαδίσκων (νεαρών κλαδιών) που έχουν κοκκινωπή απόχρωση<ref>{{Cite news|url=http://votaniki.gr/picea-abies/|title=Picea abies|newspaper=Βοτανική|language=el|accessdate=2018-03-31}}</ref>.

Έχει ίσιο κορμό, κλαδιά σε σπόνδυλους και πυραμιδοειδή κόμη. Ξεχωρίζει αμέσως από τους κρεμαστούς κυλινδρικούς κώνους της, ενώ οι κώνοι του έλατου είναι όρθιοι, σαν κηροπήγια. Οι βελόνες της μοιάζουν με αυτές της [[ελάτη]]ς, είναι όμως πιο λεπτές με τετραγωνική τομή και πέφτουν εύκολα, αφήνοντας στη θέση τους μικρές προεξοχές, που δίνουν χαρακτηριστικό, τραχύ σχήμα στα κλαδιά. Τα [[κουκουνάρι]]α είναι στενόμακρα, σαν της ελάτης αλλά πιο μικρά, με μήκος 10 με 15 εκατοστά. Γέρνουν προς τα κάτω και πέφτουν από το δέντρο ολόκληρα, χωρίς να απολεπίζονται, αφού πρώτα αδειάσουν τους [[σπόρος|σπόρους]] τους. Φτάνει σε ύψος τα 65 μέτρα. Η οροσειρά της [[Ροδόπη|Ροδόπης]] -και, ειδικά, η ελληνική Ροδόπη- είναι η νοτιότερη περιοχή της Ευρώπης όπου φυτρώνει αυτό το δέντρο, το οποίο βορειότερα σχηματίζει μεγάλα δάση, ως τη [[Ρωσία]] και τη [[Σκανδιναβία]]. Το ξύλο της ερυθρελάτης δίνει τη λεγόμενη "σουηδική ξυλεία"<ref>''Ανατολική Μακεδονία, Θράκη'', σελ. 37, Explorer (2002)</ref>.
 
Eίναι είδος κοινό στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα απαντά μόνο στην οροσειρά της Ροδόπης, η οποία αποτελεί και το νοτιότερο όριο της εξάπλωσής της. Η ερυθρελάτη είναι είδος με ευρεία γεωγραφική εξάπλωση, κυρίως στην υπαλπική ζώνη της Κεντρικής Ευρώπης και στην υποαρκτική περιοχή της Σκανδιναβίας. Έχει, ωστόσο, χρησιμοποιηθεί ευρύτατα και εκτός της φυσικής ζώνης εξάπλωσής της, για αντικατάσταση δασών οξιάς και μικτών πλατύφυλλων δασών, λόγω της ικανότητας που έχει να παράγει ξύλο σε μεγάλη ποσότητα και με μεγάλη αναλογία τεχνικού ξύλου. Τα δάση της ερυθρελάτης στη Ροδόπη αποτελούν το νοτιότερο όριο εξάπλωσης του είδους. Στο βόρειο άκρο του Νομού Δράμας, στην περιοχή της Ελατιάς, κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, απαντά το μοναδικό στην Ελλάδα αμιγές δάσος ερυθρελάτης, γνωστό ως δάσος της Ελατιάς (ή Καρά Ντερέ), το οποίο συνθέτει ένα τοπίο που παραπέμπει σε αντίστοιχα της Βόρειας Ευρώπης. Επίσης, στο βορειοανατολικό άκρο του Νομού Δράμας, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Κεντρικής Ροδόπης, στα 1.953 μέτρα, βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα μικτά δάση οξιάς με ελάτη και ερυθρελάτη και ένα από τα πιο αδιατάρακτα φυσικά, δασικά οικοσυστήματα της Ευρώπης, με μέγιστο οικολογικό ενδιαφέρον, γνωστό ως «Παρθένο Δάσος του Φρακτού»<ref>{{Cite news|url=http://votaniki.gr/picea-abies/|title=Picea abies|newspaper=Βοτανική|language=el|accessdate=2018-03-31}}</ref>.
 
Το ξύλο της ερυθρελάτης δίνει τη λεγόμενη "σουηδική ξυλεία"<ref>''Ανατολική Μακεδονία, Θράκη'', σελ. 37, Explorer (2002)</ref>.
 
== Παραπομπές ==