Ροβέρτος Γυισκάρδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

 

 

Μέλος του [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκου των Ωτβίλ]], διακρίθηκε στη μάχη του Τσιβιτάτε το 1053 ενάντια στον Πάπα [[Πάπας Λέων Θ΄|Λέοντα τον Θ΄]] και στη συνέχεια μαζί με τον αδελφό του [[Ρογήρος Α΄ της Σικελίας|Ρογήρο]] κατέκτησαν την [[Απουλία]] και την [[Καλαβρία]] και το 1059 ορίστηκε δούκας της Καλαβρίας και της Σικελίας. Κατέλαβε το [[Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια|Ρέτζο]], τον [[Τάραντας|Τάραντα]] και το [[Μπρίντιζι]]. Το 1061 εισέβαλε και κατέλαβε μαζί με τον Ρογήρο τη [[Σικελία]]. Το 1071 κατέλαβε το [[Μπάρι]], το τελευταίο έδαφος της [[βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] στην Ιταλική χερσόνησο. Στην τελευταία εκστρατεία του, ο Γυισκάρδος επιτέθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, νικώντας τον αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Κομνηνό]] στη [[μάχη του Δυρραχίου]] το 1081 και μέχρι το 1082 είχε καταλάβει το [[Δυρράχιο]] και την [[Κέρκυρα]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ιταλία για να βοηθήσει τον [[πάπας Γρηγόριος Ζ΄|Πάπα Γρηγόριο Ζ΄]] τον οποίο πολιορκούσε ο αυτοκράτορας [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος Δ΄]]. Το 1085 επέστρεψε για να ανακαταλάβει τα εδάφη που είχε απωλέσει ο γιος του [[Βοϊμόνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοημόνδος Α΄]], καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα και την [[Κεφαλλονιά]], όπου απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1085, στην παραλία του [[Αθέρας Κεφαλονιάς|Αθέρα]].