|
== Άλλες δραστηριότητες ==
Παράλληλα με τις εκδοτικές του δραστηριότητες, ο Ρήγας προετοίμαζε και την αναχώρησή του από την Αυστρία, κυρίως εξαιτίας του επαναστατικού κλίματος που είχε καλλιεργήσει η [[Γαλλική Επανάσταση]] και της διάθεσής του να ενισχύσει τις προσπάθειες τουτού [[Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄]]. Το [[1792]] η υπογραφή της Ρωσοτουρκικής συνθήκης ειρήνης στο [[Ιάσιο]] οδήγησε τις ελπίδες του Ρήγα για απελευθέρωση των Ελλήνων στην Γαλλία και στον Βοναπάρτη. Οι πληροφορίες για τη μυστική επαναστατική δράση του Ρήγα είναι ασαφείς και προέρχονται κυρίως από μαρτυρίες βιογράφων και πληροφορίες τις οποίες απέσπασε η ανάκριση των [[Αυστρία|Αυστριακών]] αρχών μετά τη σύλληψη του Ρήγα και των συντρόφων του. Το συμπέρασμα ούτως ή άλλως είναι ότι δεν υπήρχε οργανωμένος επαναστατικός συνωμοτικός πυρήνας αλλά διάσπαρτες επαφές με ομοεθνείς, τους οποίους διέγειρε ο επαναστατικός ενθουσιασμός του Ρήγα. Το πιθανότερο και επικρατέστερο σενάριο που επικρατεί μέχρι σήμερα για τη σύλληψη του Ρήγα έχει να κάνει σχέση με τη τελευταία φάση προετοιμασίας του που συνδέεται με δύο επαναστατικές προκηρύξεις, το ''Επαναστατικό Μανιφέστο'' και την ''Προκήρυξη'', που τυπώθηκε σε μεγάλο αριθμό αντιτύπων και είναι το εξής. Οι δύο προκηρύξεις στάλθηκαν στον Αντώνη Νιώτη στην [[Τεργέστη]], για να τα παραλάβει ο Ρήγας μαζί με τον αφοσιωμένο του φίλο [[Χριστόφορος Περραιβός|Χριστόφορο Περραιβό]] και να τα προωθήσει στην Ελλάδα.<ref>Ο Ρήγας σκόπευε να μεταβεί στη [[Βενετία]] (από την Τεργέστη) προκειμένου να φτάσει τελικά στην Ελλάδα, έχοντας μαζί του το έντυπο επαναστατικό υλικό. Το τελευταίο, για λόγους συνωμοτικότητας, το είχε εμπιστευθεί στο στενό του φίλο και μέλος της οργάνωσης, Αργέντη, καταστηματάρχη της Βιέννης. Εκείνος θα φρόντιζε, όπως του είχε αναθέσει ο Βελεστινλής, να αποστείλει το υλικό μαζί με άλλα εμπορεύματα (για να μην κινηθούν υποψίες των Αρχών) στην Τεργέστη. Την ευθύνη αυτή ανέλαβε ο νεαρός υπάλληλος του Αργέντη, ονόματι Πέτροβιτς, επίσης μυημένος στο σχέδιο</ref> Η επιστολή, όμως, με την οποία ενημέρωνε ο Ρήγας για την αποστολή των εντύπων του, έπεσε στα χέρια του Δημητρίου Οικονόμου, εμπορικού συνεργάτη ή προϊστάμενου του Αντωνίου Κορωνιού (λόγω απουσίας του τελευταίου), προς τον οποίο απευθυνόταν η επιστολή.<ref>Περραιβός, «''Απομνημονεύματα''», σελ. 14</ref> Ο Οικονόμου, παρότι και αυτός ήταν μέλος της οργάνωσης (ο Κορδάτος έχει την άποψη ότι είχε παρεισφρύσει σε αυτήν ως πράκτορας του Πατριαρχείου) πρόδωσε από δολιότητα ή φόβο το επαναστατικό σχέδιο του Ρήγα, καταδίδοντας τα πάντα στην αυστριακή αστυνομία και συγκεκριμένα στον νομάρχη, βαρόνο Πιττόνι, διοικητή της αστυνομίας στη [[Τεργέστη]], ζητώντας επιπλέον, προστασία από αυτόν.<ref>Γ. Ενεπεκίδης, στην εφημερίδα «''Βήμα''», στις [[28 Νοεμβρίου]] και [[2 Δεκεμβρίου]] του [[1954]]</ref> Ο Πιττόνι με τη σειρά του ενημέρωσε το κυβερνήτη της πόλης Κόντε Πομπήιο Μπριγκίντο κι αυτός τον διέταξε να συλλάβει τους συνωμότες.
=== Το τέλος του Ρήγα ===
|
