|
# Η πλειονότητα του ελληνικού στρατού βρισκόταν στην Αλβανία πολεμώντας τους Ιταλούς και μακριά από τα θέατρα επιχειρήσεων των Γερμανών.
Το [[1942]] μέλη της [[Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου|Βρετανικής Βουλής]] χαρακτήρισαν την εκστρατεία στην Ελλάδα ως μία «''πολιτική και συναισθηματική απόφαση''». Ο [[Άντονι Ήντεν]] απέρριψε την κριτική, αντιπρότεινε ότι η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ομόφωνη και ισχυρίστηκε ότι η Μάχη της Ελλάδας καθυστέρησε την επίθεση του [[Άξονας (Β' Π.Π.)|Άξονα]] στη [[Σοβιετική Ένωση]].<ref name="R638-639">Richter (1998), 638–9</ref> Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε από κάποιους ιστορικούς όπως ο Κίγκαν ώστε να αποδείξουν ότι η ελληνική αντίσταση μπορεί να υπήρξε καθοριστικό σημείο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.<ref name="K144">Keegan (2005), 144</ref> Σύμφωνα με την [[Λένι Ρίφενσταλ]] (''Leni Riefenstahl'') ο Χίτλερ είπε ότι «''αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και χρειάζονταν τη βοήθειά μας ο πόλεμος θα είχε πάρει άλλη διαφορετική τροχιά. Θα προλαμβάναμε το ρωσικό κρύο για βδομάδες και θα κατακτούσαμε το [[Λένινγκραντ]] και τη [[Μόσχα]]. Δεν θα υπήρχε κανένα [[Μάχη του Στάλινγκραντ|Στάλινγκραντ]]''».<ref>Riefenstahl (1987), 295</ref> Παρά τις επιφυλάξεις του ο Άλαν Μπρουκ, αρχηγός του βρετανικού Αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου, φέρεται να αποδέχεται ότι η έναρξη της επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση καθυστέρησε εξαιτίας της βαλκανικής εκστρατείας.<ref name="B113" /> Οι Τζον Ν. Μπράντλεϊ (''John N. Bradley'') και Τόμας Μπ. Μπιούελ (''Thomas B. Buell'') καταλήγουν ότι «''παρόλο που κανένα τμήμα της βαλκανικής εκστρατείας δεν ανάγκασε τους Γερμανούς να καθυστερήσουν την [[Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]], προφανώς όλη η εκστρατεία του ανάγκασε να καθυστερήσουν''».<ref>Bradley-Buell (2002), 101</ref> Από την άλλη πλευρά ο Ρίχτερ αποκαλεί τους ισχυρισμούς του Ίντεν ως «''παραποίηση της ιστορίας''».<ref name="R639-40">Richter (1998), 639–40</ref> Οι [[Μπέιζιλ Λίντελ Χαρτ]] (Basil Liddell Hart) και ντε Γκουίνγκαρντ ισχυρίστηκαν ότι, ακόμα και αν η επιχείρηση Μαρίτα καθυστέρησε την επίθεση του Άξονα στη Σοβιετική Ένωση, αυτό δεν ήταν αρκετό να δικαιώσει την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης γιατί δεν ήταν ο αρχικός στρατηγικός σκοπός της.<ref name = "R640"/> Το [[1952]] το Ιστορικό Τμήμα του Βρετανικού Κοινοβουλίου κατέληξε ότι η βαλκανική εκστρατεία δεν επηρέασε την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα.<ref name="R640">Richter (1998), 640</ref> Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κιρχούμπελ (''Robert Kirchubel''), «''οι κύριες αιτίες για την μετάθεση την ημερομηνία έναρξης της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα από τις [[15 Μαΐου]] στις [[22 Ιουνίου]] ήταν οι μη ολοκληρωμένες εφοδιαστικές προετοιμασίες και ένας ασυνήθιστα υγρός χειμώνας που κράτησε τα ποτάμια πλημμυρισμένα μέχρι αργά την άνοιξη''»,<ref>Kirchubel (2005), 16</ref> άποψη που συμμερίζονται και οι ιστορικοί Κρεγκ Στόκινγκς και Έλενορ Χάνκοκ,<ref>{{cite book|συγγραφέας1=Stockings, Craig |συγγραφέας2=Hancock, Eleanor |τίτλος=Swastika over the Acropolis |εκδότης=Brill |κεφάλαιο=Marita and Barbarossa|pages=577–578 |isbn=978-90-04-25457-2 |έτος=2013}}</ref> Τζον Λούκατς<ref>{{cite book|συγγραφέας=Λούκατς, Τζον |τίτλος=Ο Τελευταίος Ευρωπαϊκός Πόλεμος |εκδότης=Ενάλιος |page=157, υποσ. 12 |isbn=978-960-536-112-9 |έτος=2008}}</ref> και Ian Kershaw, ο οποίος απορρίπτει την προαναφερθείσα δικαιολογία του Χίτλερ ως εκ των υστέρων προσπάθεια διάσωσης της υστεροφημίας του.<ref>Kershaw (2002), σελ. 340-1.</ref>
Σύμφωνα με τον [[Τζον Κίγκαν]] (''John Keegan'') «''η ελληνική εκστρατεία έπρεπε να είναι ένας παλαιομοδίτικος πόλεμος κυρίων, με τιμή από και προς τους γενναίους αντιπάλους σε κάθε πλευρά''» και οι ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις, υπό το βάρος της τεράστιας αριθμητικής υπεροχής των Γερμανών «''είχαν, δικαίως, την αίσθηση ότι πολέμησαν για καλό σκοπό''».<ref name="K158">Keegan (2005), 158</ref>
Όσον αφορά τη [[Μάχη της Κρήτης]], παρά την επιτυχία των Γερμανών, το υψηλό τίμημα που κατέβαλαν για την κατάληψη του νησιού, οδήγησε τον Χίτλερ να χάσει την εμπιστοσύνη του στις αεροκίνητες επιχειρήσεις. Η χρήση των επίλεκτων αεροκίνητων μονάδων σε ρόλο πεζικού κατά την εκστρατεία στην ΕΣΣΔ, οδήγησε τον Πτέραρχο [[Κουρτ ΣτουντέντΣτούντεντ]] να δηλώσει ότι ''Η Κρήτη ήταν ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών''. Επιπλέον η Κρήτη, ως βάση επιθετικών επιχειρήσεων των δυνάμεων του Άξονα, αποδείχτηκε μικρής αξίας και ούτε αποτέλεσε, όπως ήλπιζαν οι Γερμανοί, το σκαλοπάτι προς το [[Σουέζ]] και τη [[Μέση Ανατολή]], παρά μάλλον την κατάληξη των εκστρατειών στα [[Βαλκάνια]].<ref>Blau (1953), [http://www.history.army.mil/books/wwii/balkan/20_260_4.htm 147]</ref>
== Αναγνώριση της ελληνικής αντίστασης ==
|
