Ραϊμόνδος Ρουπέν της Αντιόχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο ArisMethymna μετακίνησε τη σελίδα Ραϋμόνδος Ρουπέν της Αντιόχειας στην Ραϋμόνδος Ρουπέν |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Ραϋμόνδος-Ρουπέν''' (1198 - 1219 ή 1221/22) από τον [[Οίκος των Πουατιέ|Οίκο των Πουατιέν]] ήταν πρίγκιπας της Αντιόχειας (1216-19) και
==Βιογραφία==
Ήταν το μόνο τέκνο του [[Ραϋμόνδος Δ΄ της Τρίπολης|Ραϋμόνδου Δ΄]] κόμη της Τρίπολης και της Αλίκης των Ρουπενιδών, κόρης του [[Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας|Ρουπέν Γ΄]]
===Η αβέβαιη διαδοχή στο πριγκιπάτο της Αντιόχειας===
Ο γάμος των γονιών του κανονίστηκε το 1195 με σκοπό να σταματήσει η εχθρότητα του βασιλείου της Μικράς Αρμενίας και του πριγκιπάτου της Αντιοχείας και της τελικής ένωσης των δύο υπό έναν ηγεμόνα. Όμως το 1197 ο Ραϋμόνδος Δ΄ απεβίωσε, αφήνοντας την Αλίκη έγγειο: ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν γεννήθηκε όψιμα το 1198. Αν ήταν ενήλικος θα γινόταν με βεβαιότητα διάδοχος τού πάππου του [[Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδου Γ΄]] πρίγκιπα της Αντιόχειας, αλλά ο Βοημούνδος Γ΄ είχε και δεύτερο γιο, τον [[Βοημούνδος Δ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδο δ΄]] κόμη της Τρίπολης. Ο Βοημούνδος Γ΄ τον έστειλε με την Αλίκη στην Κιλικία. Ο πατέρας της Αλίκης δεν είχε άρρενα τέκνα, έτσι τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του [[Λέων Α΄ της Αρμενίας|Λέων Α΄]] ως κύριος της Αρμενίας. Όταν έφθασε η Αλίκη, έγινε η στέψη του θείου της αυτού ως βασιλιά της Αρμενίας και η βάπτιση του Ραϋμόνδου-Ρουπέν. Και οι δύο τελετές έγιναν από τον [[Κορράδος του Βίττελσμπαχ|Κορράδο των Βίττελσμπαχ]] παπικό αντιπρόσωπο (legatus). Ούτε ο Λέων Α΄ είχε άρρενα τέκνα, έτσι αναγνώρισε τον μικρανιψιό του Ραϋμόνδο-Ρουπέν ως διάδοχο και ήθελε να εξασφαλίσει τη διαδοχή αυτού και στο πριγκιπάτο της Αντιόχειας.
Ο Κορράδος από το Σις ταξίδεψε στην Αντιόχεια και ανάγκασε τον Βοημούνδο Γ΄ να αναγνωρίσει τον Ραϋμόνδο-Ρουπέν ως διάδοχο ενώπιον των υποτελών του. Τότε ο Βοημούνδος Δ΄, που συμμάχησε με τους Ναΐτες και Ιωαννίτες ιππότες, τους Γενουάτες και Πιζάνους εμπόρους και την Κοινότητα των Αντιοχέων, εμφανίστηκε αιφνίδια στην Αντιόχεια ως διάδοχος, αγνοώντας τη βούληση του πατέρα του. Ο κλήρος, επειδή ο Λέων Α΄ είχε αποτύχει να συννενοηθεί με τον [[Πέτρος του Ανγκουλέμ|Πέτρο]] λατίνο Πατριάρχη της Αντιόχειας, υποστήριξε τον Βοημούνδο Δ΄.
===Πόλεμος για τη διαδοχή στην Αντιόχεια===
Το 1201 απεβίωσε ο Βοημούνδος Γ΄ και τον διαδέχθηκε χωρίς δυσκολίες ο δευτερότοκος Βοημούνδος Δ΄. Πολλοί ευγενείς, που είχαν υποστηρίξει τον Ραϋμόνδο-Ρουπέν, διέφυγαν στη Σις και ο Λέων Α΄ ξεκίνησε τον Πόλεμο για τη Διαδοχή στην Αντιόχεια, πολιορκώντας την πόλη. Ο [[Αμωρί Β΄ της Ιερουσαλήμ|Αμωρί της Κύπρου]] ήταν υπέρ του Ραϋμόνδου-Ρουπέν, αλλά αρνήθηκε να παρέμβει. Ο Λέων Α΄ κανόνισε τον γάμο του μικρανιψιού του με την Ελβίς των Λουζινιάν (κόρη του βασιλιά της Κύπρου το 1210) και τον έστεψε συμβασιλιά του στην Κιλικία· το στέμμα είχε στείλει ο [[Όθων Δ΄ της Βαυαρίας|Όθων Δ΄ Βίττελσμπαχ]] της Γερμανίας (πατέρας του Κορράδου). Το επόμενο έτος ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν ενηλικώθηκε και ο Λέων Α΄ τον έστειλε στην Αντιόχεια. Εκεί βρήκε συμμάχους τους Ιωαννίτες και άλλους ευγενείς, μαζί με τον ηγέτη της Κοινότητας των αστών.
Με τη συνδρομή του Λέοντα Α΄ το 1216 η Αντιόχεια κατελήφθη και ο νέος πρίγκιπας μαζί με τον Λέοντα Α΄ εισήλθαν στην πόλη, από την οποία είχε διαφύγει ο θείος του Βοημούνδος Δ΄. Ο Πέτρος των Ιβρέα λατίνος Πατριάρχης της Αντιόχειας τον έχρισε πρίγκιπα της πόλης και έλαβε την υποτέλεια των ευγενών και τη; Κοινότητας. Τότε οι Σελτζούκοι πρόθυμα επιτέθηκαν στην Κιλικία. Ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν έσπευσε για βοήθεια του μεγάλου θείου του, αλλά οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν και θα συνελάμβανε τον Λέοντα Α΄, αλλά διέφυγε. Τελικά η Αντιόχεια είχε από τον Πόλεμο καταστραφεί και η αύξηση των φόρων που επέβαλλε, τον έκανε αντιδημοφιλή. Το 1219 οι αστοί και οι ευγενείς εξεγέρθηκαν και κάλεσαν τον Βοημούνδο Δ΄ να επιστρέψει. Ο ανιψιός του κατέφυγε στην ακρόπολη, αλλά τελικά διέφυγε με την υποστήριξη των Ιωαννιτών.
===Διεκδικεί την Κιλικία===
Αναζήτησε καταφύγιο στον Λέοντα Α΄, ο οποίος βρισκόταν στην επιθανάτιο κλίνη του: αποκλήρωσε τον μικρανιψιό του και έκανε διάδοχο την δευτερότοκη κόρη του [[Ισαβέλλα της Αρμενίας|Ισαβέλλα]]· απεβίωσε το 1219. Ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν διεκδίκησε το θρόνο, όπως και η πρωτότοκη Στεφανία με τον σύζυγό της [[Ιωάννης της Βρυέννης|Ιωάννης των Μπριέν]]. Το επόμενο έτος απεβίωσε η Στεφανία και ο [[Πάπας Ονώριος Γ΄|πάπας Ονώριος Γ΄]] αποφάσισε υπέρ του Ραϋμόνδου-Ρουπέν.
Τον υποστήριζαν η μητέρα του, οι Ιωαννίτες, μερικοί ευγενείς, ο πάπας και ο αντιπρόσωπός του Πελάγιος του Αλμπάνο, ηγέτης της Ε΄ Σταυροφορίας στην Αίγυπτο. Ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν ταξίδεψε εκεί για να τον συμβουλευτεί και μετά εισέβαλε στην Κιλικία μαζί με τη μητέρα του. Εγκαταστάθηκαν στην Ταρσό και περίμεναν τη βοήθεια των Ιωαννιτών, αλλά ο Κωνσταντίνος του Μπαμπερόν, αντιβασιλιάς της Ισαβέλλας, τους πολιόρκησε και έπειτα από τρεις μήνες τους αιχμαλώτισε.
===Τα μετέπειτα γεγονότα===
Το 1221/22 απεβίωσε σε φυλακή της Κιλικίας. Η Ισαβέλλα και ο Βοημούνδος Δ΄ και μετά ο γιος του [[Φίλιππος της αντιόχειας|Φίλιππος]] κυβέρνησαν απερίσπαστοι. Το 1222 η πρώτη παντρεύτηκε τον τελευταίο, αλλά είχαν την ίδια τύχη. Ο πάπας δεν υποστήριξε τις κόρες του Ραϋμόνδου-Ρουπέν και η Αλίκη της πήρε στην Κύπρο.
Το 1219 ή 1220/21 απεβίωσε σε ηλικία 21 ή 23/24 ετών, χωρίς άρρενα τέκνα.
| |||