Ερμιόνη Αργολίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση παραμέτρων coord.
Γραμμή 45:
=== Νεότερα χρόνια ===
Οι Βενετοί εξουσίαζαν την περιοχή της Ερμιονίδας από το κάστρο της Θερμησίας. Το 1460 έχασαν το [[Άργος]] που το κατέλαβε οι Οθωμανοί του Μαχμούτ Πασά, αλλά διατήρησαν το [[Ναύπλιο]] και την νοτιότερη Αργολίδα και κράτησαν τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον [[τρίτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο]]. Στον πόλεμο αυτό η Βενετία ηττήθηκε και η περιοχή του Ναυπλίου πέρασε στον [[Οθωμανοί|Οθωμανικό]] έλεγχο (1540). Η πρώτη Οθωμανική περίοδος ήταν περίοδος παρακμής για την περιοχή της Ερμιόνης. Το 1669 οι [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετοί]] με την νίκη τους στον [[έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο]] αποκτούν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου τον οποίο διατηρούν για διάστημα περίπου σαράντα ετών, μέχρι τον επόμενο [[έβδομος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Βενετοτουρκικό πόλεμο]] (1714). Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας (1714-1821) η Ερμιόνη γνωρίζει ανάπτυξη και λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο πληθυσμός της φτάνει περίπου τους 2.000 κατοίκους.<ref name="isaias"/> Η Ερμίονη συμμετείχε στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση]] του 1821 και πολλοί Ερμιονίτες ενίσχυσαν τις επαναστατικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στην περιοχή με αρχηγό τον Κρανιδιώτη [[Αρσένιος Κρέστας|Αρσένιο Κρέστα]]. Σημαντικοί αγωνιστές από την Ερμιόνη ήταν τα αδέλφια [[Γιάννης Μήτσας|Γιάννης]] και [[Σταμάτης Μήτσας]] που συμμετείχαν σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο αλλά και στην Αττική.<ref name="isaias"/> Το 1827 ξεκίνησε της εργασίες της στην Ερμιόνη η [[Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης|Γ' Εθνοσυνέλευση]] η οποία ολοκληρώθηκε στην [[Τροιζήνα]].
 
=== Μανώλης Δουρής ===
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1993 ένα έγκλημα που έγινε στην Ερμιόνη συγκλόνισε την Ελλάδα. Ο 6χρονος γιος του Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά. Το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας τους γονείς του και τα έξι αδέλφια του να ανησυχήσουν. Ο Μανώλης και η Γεωργία Δουρή απευθύνθηκαν αμέσως στην αστυνομία, όπου δήλωσαν την εξαφάνιση του γιου τους. Αν και δεν είχαν περάσει οι απαιτούμενες ώρες, μετά τις οποίες αρχίζουν επίσημα οι έρευνες, οι αρχές κινητοποιήθηκαν άμεσα. Το ίδιο και η τοπική κοινωνία της Ερμιόνης. Αστυνομικοί αλλά και γείτονες, συγγενείς και φίλοι της οικογένειας «χτένιζαν» την περιοχή, για να βρουν το εξάχρονο αγόρι. Τελικά ο Μανώλης Δουρής μαζί με ένα γιο του βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο. Ο μικρός Νίκος Δουρής, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά. Το πτώμα του αγοριού ήταν κρυμμένο στο μαντρότοιχο μιας αλάνας, κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης ανέφερε στο πόρισμά του ότι το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει. Ακολούθησαν σκηνές τραγωδίας. Ο πατέρας θρηνούσε σπαρακτικά για το χαμό του παιδιού του και ορκιζόταν να εκδικηθεί το φονιά. Στα μάτια της κοινωνίας, που παρακολουθούσε σοκαρισμένη τις εξελίξεις, ο Δουρής ήταν ο χαροκαμένος πατέρας. Σύντομα όμως έγινε η μεγάλη ανατροπή. Ο Μανώλης Δουρής συνελήφθη και ομολόγησε το έγκλημά του. Οι αντιφάσεις στην κατάθεση του και το γεγονός ότι βρήκε ο ίδιος το πτώμα σε ένα μέρος που μόνο κάποιος που ήξερε, θα έψαχνε, έκαναν τους αστυνομικούς να τον υποψιαστούν. Στην ανάκριση έσπασε γρήγορα και προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε», είπε ο παιδοκτόνος στην ομολογία του. Το κλίμα αντιστράφηκε αμέσως. Η κοινή γνώμη όχι μόνο χαρακτήρισε τον Δουρή «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος», αλλά απαιτούσε την παραδειγματική τιμωρία του.
 
== Πρόσωπα ==