Νεο-νουάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι μετά το 1970, οι κριτικοί κινηματογράφου ξεκίνησαν να θεωρούν το "νεο-νουάρ" ως ξεχωριστό είδος με δικό του ορισμό. Ωστόσο, η νουάρ και μετα-νουάρ ορολογία (π.χ. "νεο-κλασικό", "[[hardboided]]", κλπ.) στις μοντέρνες εφαρμογές συχνά απορρίπτονται από τους κριτικούς, λόγω της αφάνειας ενός τόσο ακατέργαστου είδους. Για παράδειγμα, ο [[Τζέιμς Μ. Κέιν]], συγγραφέας του [[Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δύο Φορές (βιβλίο)|''Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δύο Φορές'']], θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς μυθοπλασίας του είδους hardboiled. Ωστόσο, ο ίδιος εχει δηλώσει "δεν ανήκβανήκω σε καμία σχολή, hardboiled ή οποιαδήποτε άλλη, και πιστεύω ότι οι ας πούμε σχολές υπάρχουν κυρίως στη φαντασία των κριτικών, και στην πραγματικότητα έχουν μικρή αντιστοιχία οπουδήποτε αλλού".<ref>{{Cite book|title=Hardboiled America – The Lurid Years of Paperbacks. New York; Cincinnati: Van Nostrand Reinhold.|last=O'Brien|first=|publisher=|year=1981|isbn=0-442-23140-7.|location=|page=71–72}}</ref> Ο [[Ρόμπερτ Άρνετ]] αναφέρει ότι "το νεο-νουάρ έχει γίνει τόσο άμορφο ως είδος/κίνημα, που είναι οποιαδήποτε ταινία που περιλαμβάνει ντετέκτιβ ή έγκλημα".<ref>{{Cite journal|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Journal_of_Popular_Film_%26_Television&oldid=702696206|title=Journal of Popular Film &amp; Television|date=2016-02-01|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>