Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ''' (''Jean Baptiste Bessières''), δούκας της Ίστριας ([[6 Αυγούστου]] [[1768]] – [[1 Μαΐου]] [[1813]]), ήταν [[στρατάρχης της Γαλλίας|στρατάρχης της]] [[Γαλλία|Γαλλίας]].
Εγκατέλειψε τις [[ιατρική|ιατρικές]] του σπουδές για να καταταγή στον στρατό το [[1792]], τη στιγμή που η [[Γαλλία]] απειλείτο από παντού. Μαζί με την ομάδα των [[Ζαν Λαν|Λάν]], [[Ντεσσαί]] και [[Λουί Νικολά Νταβού|Νταβού]], στήριξαν τον [[Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄]] σε όλες τις εκστρατείες του. Ανδραγάθησε στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], αλλά και στις μετέπειτα περιπέτειες στην [[Συρία]], όπου κατέφυγαν τα υπολείματα του γαλλικού στρατού μετά την φυγή του Ναπολέοντα.
Στην [[μάχη του Βαγκράμ]] μία βολίδα τον έριξε στο έδαφος και οι άνδρες του θεωρώντας τον νεκρό, άρχισαν να τον θρηνούν. Όταν συνήλθε, ο Ναπολέων εξέφρασε την συγκίνησή του για εκείνο το περιστατικό που έκανε τους πάντες να κατανοήσουν πόσο απαραίτητος ήταν αυτός ο άνθρωπος και πόσο θα κόστιζε η απώλειά του στο στράτευμα. Μαζί με τον [[Γιοακίμ Μυρά|Μυρά]] θεωρείτο ένας από τους καλύτερους διοικητές ιππικού της γαλλικής στρατιάς. Τελικά η μοιραία βολή ήλθε την [[1 Μαΐου]] του [[1813]], στη [[μάχη του Λύτσεν]], όταν μία οβίδα τον κτύπησε κατάστηθα. Εκείνη τη φορά ο Ναπολέων τον θρήνησε πραγματικά, μαζί με ολόκληρη την [[Ανακτορική Φρουρά]]. Η σορός του βρίσκεται στο [[Γαλλικό Πάνθεον]].
| |||