Ιστορία της Ινδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 39:
Το Βασίλειο Κούρου ήταν η πρώτη κρατικού επιπέδου κοινωνία στη Βεδική Περίοδο, σχετισθείσα με την αρχή της Εποχής του Σιδήρου στη βορειοδυτική Ινδία, γύρω στα 1200-800 π.Χ., καθώς και με τη σύνθεση της [[Αθαρβαβέντα]], του πρώτου ινδικού κειμένου στο οποίο αναφερόταν ο [[σίδηρος]], με τη φράση ''μαύρο μέταλλο''. Το κράτος Κούρου οργάνωσε τους βεδικούς ύμνους σε συλλογές, και ανέπτυξε τo ορθόδοξo βραχμανικό ''σράουτα'' τελετουργικό για να διατηρήσει την κοινωνική τάξη. Δύο πρόσωπα κλειδιά στο κράτος Κούρου ήταν ο βασιλιάς Παριξίτ και ο διάδοχός του Τζαναμετζάγια, που μεταμόρφωσαν το βασίλειο σε μια κυρίαρχη πολιτική και πολιτιστική δύναμη στη βόρεια Ινδία της Εποχής του Σιδήρου. Όταν το βασίλειο Κούρου παρήκμασε, το κέντρο του βεδικού πολιτισμού μεταφέρθηκε στους ανατολικούς γείτονές του, το βασίλειο Παντσάλα. Ο πολιτισμός της Ζωγραφισμένης Γκρι Κεραμικής που άνθησε στις περιοχές [[Χαρυάνα]] και δυτικό [[Ούταρ Πραντές]] της βόρειας Ινδίας από περίπου το 1100 έως το 600 π.Χ., πιστεύεται ότι ανταποκρίνεται στα βασίλεια Κούρου και Παντσάλα.
 
Κατά τη διάρκεια της Ύστερης Βεδικής Περιόδου, το βασίλειο της Βιντέχα εμφανίστηκε ως νέο κέντρο του βεδικού πολιτισμού, ευρισκόμενο ακόμα μακρύτερα στην Ανατολή, στο σημερινό [[Νεπάλ]] και σημερινό κρατίδιο [[Μπιχάρ]] της Ινδίας. Το βασίλειο έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή τοτου υπό τηη ηγεσία του βασιλιά Τζανάκα, του οποίου η Αυλή ασκούσε πατρωνία στους [[Βραχμάνοι|βραχμάνους]] σοφούς και φιλοσόφους, όπως ο Γιατζναβάλκυα, ο Αρούνι, και ο Γκάργκι Βατσακνάβι. Το τελευταίο τμήμα αυτής της περιόδου ανταποκρίνεται στην παγίωση μεγάλων κρατών και βασιλείων, με την ονομασία ''μαχατζαναπάντας'', σε όλη τη βόρεια Ινδία.