Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|ιδρυτής=[[Άντον Ντρέξλερ]]}}

 

 

Το NSDAP χάρη σε μια οργανωμένη διαδικασία που ονομάστηκε [[Gleichschaltung]] κατάφερε να θέσει εκτός νόμου όλα τα υπόλοιπα κόμματα και να αποκτήσει απόλυτη κυριαρχία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και οικονομίας της Γερμανίας από την πτώση της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]] το 1933, ως το τέλος του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] το 1945, οπότε κηρύχθηκε παράνομο και οι ηγέτες του συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην [[Δίκη της Νυρεμβέργης]]. Η ιδεολογία και οι πρακτικές του Ναζιστικού Κόμματος δημιούργησαν ένα νέο κλάδο στην [[πολιτική επιστήμη]], τον [[Ναζισμός|Ναζισμό]].

Μέσα σε αυτή την έκρυθμη κατάσταση, στις [[5 Ιανουαρίου]] 1919, οι ακροδεξιοί εθνικιστές [[Άντον Ντρέξλερ]] (Anton Drexler), Γκότφριντ Φέντερ (Gottfried Feder), [[Ντίτριχ Έκαρτ]] (Dietrich Eckart) και Καρλ Χάρρερ (Karl Harrer) ηγούνται μιας μικρής ομάδας είκοσι εργατών από το [[Μόναχο]] και πραγματοποιούν συναντήσεις, με σκοπό την δημιουργία ενός νέου πολιτικού Κόμματος. Οι βασικές αρχές για το Κόμμα αυτό απηχούσαν τις πεποιθήσεις κυρίως του Ντρέξλερ: Αντίθεση στους όρους των Βερσαλλιών, άκρατος εθνικισμός, αντισημιτισμός και αντίθεση κατά των Κομμουνιστών. Αρχικά, ο Ντρέξλερ ήθελε να ονομάσει το Κόμμα "Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα", οι υπόλοιποι, όμως, και κυρίως ο Χάρρερ, αντέδρασαν στον όρο "Σοσιαλιστικό", τον οποίο πέτυχαν να απαλείψουν. Έτσι, το κόμμα ονομάστηκε, τελικά, "Κόμμα των Γερμανών Εργατών" (Deutsche Arbeiterpartei, DAP). Η αρχική του δύναμη, αν και αυτοαποκαλούνταν "Κόμμα", δεν ξεπερνούσε τα εξήντα μέλη. Το καθεστώς, όμως, ανησυχώντας για την ανάπτυξη των ποικίλων ομάδων, έστειλε τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφο Χίτλερ]], [[Δεκανέας|δεκανέα]] του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], άνεργο υποψήφιο καλλιτέχνη, να ενταχθεί στο Κόμμα για να το κατασκοπεύει. Συμμετέχοντας σε κάποια συζήτηση, ο Χίτλερ κατάφερε να εντυπωσιάσει τους παρευρισκόμενους με την ρητορική του δεινότητα. Ο Χίτλερ, ο οποίος ως τότε δεν είχε ούτε σταθερή εργασία ούτε βλέψεις για το μέλλον του, ανακαλύπτει για πρώτη φορά ένα ταλέντο, το οποίο δεν γνώριζε πως διέθετε, την ρητορική του δεινότητα, χάρη στην οποία μπορούσε να προσελκύει μέλη στο Κόμμα. Το ταλέντο αυτό, σε συνδυασμό με την αναλγησία του, δεν άργησαν να τον αναδείξουν σε ηγετική φυσιογνωμία. Το Κόμμα συνέχισε να προσελκύει νέα μέλη, αλλά παρέμενε στα επίπεδα ενός τοπικού, μικρού Κόμματος, παρά το γεγονός ότι τον Δεκέμβριο του 1920 κατάφερε να αποκτήσει το δικό του όργανο στον Τύπο, την εφημερίδα "[[Völkischer Beobachter]]" ("Λαϊκός Παρατηρητής").

 

 

==== Πρόγραμμα του Κόμματος ====