Καταστατική εξίσωση των ιδανικών αερίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
Στη [[θερμοδυναμική]] και στη [[χημεία]] η '''καταστατική εξίσωση των ιδανικών αερίων''' είναι μια [[εξίσωση]] που ισχύει σε δύο διαφορετικές καταστάσεις κάποιου [[ιδανικό αέριο|ιδανικού αερίου]]. Προκύπτει από τους νόμους των [[Νόμος του Μπόιλ|Μπόιλ-Μαριότ]] και του [[Νόμος Γκαι-Λυσάκ|Γκαι-Λυσάκ]] και ισούται, στην
:<math>p V = n R T \,</math>
Γραμμή 8:
*'''n''': ο αριθμός των [[γραμμομόριο|γραμμομορίων]] του αερίου.
*'''R''': η παγκόσμια σταθερά των αερίων με τιμή <math>0,08205(atm \cdot L)/(mol \cdot K)</math> καί στο διεθνές σύστημα μονάδων (S.I) <math>8,314 (J)/(mol \cdot K)</math>
*'''T''': η απόλυτη θερμοκρασία σε μονάδες [[Κλίμακα Kelvin|Κέλβιν]] '''(0 Κ αντιστοιχούν σε 273 °C)'''.</small>
Η καταστατική εξίσωση, όπως και οι νόμοι των αερίων, ισχύει για τα [[ιδανικά αέρια]], όμως μπορεί να εφαρμοστεί σε καλή προσέγγιση και σε πραγματικά αέρια.
| |||