Μυστράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 56:
Από το [[1308]] το σύστημα της διοικήσεως μεταβλήθηκε και ο τίτλος του στρατηγού έδωσε τη θέση του σε μόνιμους διοικητές. Πρώτος διοικητής ήταν ο [[Μιχαήλ Καντακουζηνός]] (1308-1316). Τον διαδέχτηκε ο [[Ανδρόνικος Ασάν]] (1316-1322).
=== Το Δεσποτάτο και η
[[File:Τοιχογραφία απο τον τάφο του δεσπότη Θεόδωρου Α΄ Παλαιολόγου που τον αναπαριστά ως ηγεμόνα και μοναχό.JPG|thumb|Τοιχογραφία από το ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας στο Μυστρά, που αναπαριστά τον δεσπότη Θεόδωρο Α' Παλαιολόγο ως ηγεμόνα και μοναχό.]]
Το [[1348]] δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μορέως, με πρώτο δεσπότη τον [[Μανουήλ Καντακουζηνός|Μανουήλ Καντακουζηνό]] (1349-1380), γιο του αυτοκράτορα [[Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού]]. Τον διαδέχτηκαν ο αδερφός του [[Ματθαίος Καντακουζηνός]] (1380-1383) και ο γιος του Ματθαίου [[Δημήτριος Α΄ Καντακουζηνός]] (1383-1384). Ο τελευταίος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο]], όταν διεκδίκησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία από την [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]], και έδωσε τη θέση του στο γιο του αυτοκράτορα, [[Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος|Θεόδωρο Α' Παλαιολόγο]] (1383-1407). Τα χρόνια που ακολούθησαν το δεσποτάτο επεκτάθηκε σε όλη την Πελοπόννησο, αναβαθμίζοντας την πολιτική, διοικητική και πνευματική σημασία του Μυστρά.
Γραμμή 66:
Τα χρόνια αυτά ο Μυστράς, και γενικότερα η Πελοπόννησος, γνώρισε μία νέα οθωμανική επιδρομή ([[1446]]), την εξέγερση των Αλβανών ([[1453]]), τις συναλλαγές των δεσποτών με τον [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β']] για να καταπνιγούν οι στάσεις, τις εμφύλιες συγκρούσεις των δεσποτών και το διχασμό ανάμεσα στους δεσπότες που προσέβλεπαν προς τη Δύση και σ' εκείνους που έδειχναν διάθεση συναλλαγής με τους Οθωμανούς.
Στις [[30 Μαΐου]] του [[1460]], ο Δημήτριος Παλαιολόγος παρέδωσε χωρίς μάχη τον Μυστρά στους Οθωμανούς και προσκολλήθηκε στην αυλή του σουλτάνου.
Στις [[30 Μαΐου]] του [[1460]], ο Δημήτριος Παλαιολόγος παρέδωσε χωρίς μάχη τον Μυστρά στους Οθωμανούς και προσκολλήθηκε στην αυλή του σουλτάνου. Από τότε αρχίζει η παρακμή του Μυστρά. Την περίοδο [[1687]] έως [[1715]] τον Μυστρά, όπως και όλη την Πελοπόννησο, τον κατείχαν οι Βενετοί. Και το [[1770]], κατά την επανάσταση του Ορλώφ, ένα μικρό στράτευμα Ελλήνων και Ρώσων έκλεισε την τούρκικη φρουρά μέσα στο κάστρο. Τότε οι Τούρκοι κάτοικοι της πόλεως, αν και παραδόθηκαν με τον όρο να εξέλθουν με τις οικογένειές τους, κατά την έξοδό τους εξολοθρεύτηκαν από απειθάρχητους Μανιάτες, που μόνο χάρη στον τότε Μητροπολίτη που μπήκε μεσ' τη μάχη με το σταυρό κατόρθωσε να συγκρατήσει τους Μανιάτες. Στην επανάσταση του 1821 η συμμετοχή του Μυστρά είναι σημαντική. Το [[1825]] λεηλατήθηκε από τους [[Αίγυπτος|Αιγυπτίους]] του [[Ιμπραήμ]] και από τότε σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και ιδρύθηκε ο νέος Μυστράς, το σημερινό ομώνυμο χωριό στους πρόποδες του λόφου. Με την ίδρυση του ελεύθερου κράτους οι Αρχές της επαρχίας Λακωνίας εγκαταστάθηκαν στον ερειπωμένο Μυστρά, λίγο όμως αργότερα, το [[1834]] ο Βασιλιάς [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] θεμελιώνει τη νέα πόλη, τη [[Σπάρτη]], επί του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου που εκπονήθηκε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει στη συνέχεια το [[Γύθειο]], μετά από αίτηση των κατοίκων του Μυστρά να επανασχεδιαστεί η πόλη της Σπάρτης από αρχιτέκτονες που ο Ιωάννης Καποδίστριας θα έστελνε, πριν τη δολοφονία του. Από τότε άρχισαν να εγκαταλείπουν το Μυστρά και οι τελευταίοι κάτοικοί του. Ένα δίστιχο που λεγόταν γύρω στα 1840 εγκωμίαζε τα διπλανά χωριά, ενώ υπενθύμιζε την εγκατάλειψη του Μυστρά.<br /> «''Παρόρι με τα κρύα νερά κι' Άι Γιάννη με τ' άνθη''.<br /> ''κι' εσύ, καημένε μου Μυστρά, που σ' έφαγεν η Σπάρτη''».▼
=== Οθωμανική και ενετική κυριαρχία ===
[[File:MistraCoronelli1686.jpg|thumb|240px|Μυστράς, 1686.]]
Μετά την οθωμανική κατάκτηση, ο Μυστράς είχε φθίνουσα πορεία. Σημαντική στιγμή αυτής της πορείας ήταν η ανεπιτυχής προσπάθεια του ηγεμόνα του [[Ρίμινι]] Σιγισμούνδου Μαλατέστα, στην αρχή του [[Πρώτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Α' Ενετοτουρκικού πολέμου]] ([[1464]]), να καταλάβει την πόλη.
Το [[1600]] βρήκε τον Μυστρά έδρα μιας από τις διοικητικές περιφέρειες (σαντζάκια) του [[Βιλαέτι του Αρχιπελάγους|εγιαλετίου του Αιγαίου]], γεγονός το οποίο συνετέλεσε στην αύξηση του πληθυσμού του. Μάλιστα, το [[1668]] η επαρχία (καζάς) του Μυστρά αριθμούσε περίπου 9.000 κατοίκους και ήταν η μεγαλύτερη της Πελοποννήσου.
Δύο και πλέον αιώνες μετά την πολιορκία του Μυστρά από τον Μαλατέστα, κατά τον τρίτο χρόνο του [[Έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|νέου Ενετοτουρκικού πολέμου]] (Αύγουστος [[1687]]), οι Ενετοί κατέλεβαν τον Μυστρά και μετέφεραν την πρωτεύουσα της επαρχίας Λακωνίας στη Μονεμβασία. Την περίοδο της ενετικής κυριαρχίας (1687-1715) ο Μυστράς άκμασε ως κέντρο σηροτροφίας.
Ακολούθησε νέα οθωμανική κατάκτηση ([[1715]]) και μετά μια ολιγόμηνη απελεύθερωση του Μυστρά κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1770]]. Κατά τη διάρκεια των Ορλοφικών, πιο συγκεκριμένα, [[Μάνη|Μανιάτες]] και [[Ρώσοι]], με επικεφαλής τον [[Αντώνιος Ψαρός|Αντώνιο Ψαρό]], [[Έλληνες|Έλληνα]] αξιωματικό του ρωσικού στρατού, και τον Μπάρκοφ κατέλαβαν την πόλη το Μάρτιο του [[1770]]. Τότε οι Οθωμανοί κάτοικοι της πόλεως, αν και παραδόθηκαν με τον όρο να εξέλθουν με τις οικογένειές τους, κατά την έξοδό τους εξολοθρεύτηκαν από απειθάρχητους Μανιάτες. Ο τότε μητροπολίτης, που μπήκε ανάμεσά τους με το σταυρό, κατόρθωσε να συγκρατήσει τους Μανιάτες. Όταν αποχώρησαν οι Ρώσοι, η περιοχή περιήλθε και πάλι στην οθωμανική κυριαρχία και, παρότι γνώρισε άγρια [[Αλβανία|αλβανική]] επιδρομή και λεηλασία, κατόρθωσε να έχει νέα πορεία ανάπτυξης.
▲
== Οι εκκλησίες του Μυστρά ==
| |||