Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος-Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αλλαγή στο πιο σωστό Κουτί πληροφοριών πολεμικής παράταξης
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 68:
Η τελική επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του ΕΔΕΣ συνέβη κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών στις 20/21 Δεκεμβρίου 1944 και είχε ως στόχο την πλήρη διάλυση των ΕΟΕΑ όπως και επετεύχθη. Στην περιοχή Ιωαννίνων τα τμήματα των Εδεσιτών υποχώρησαν μετά από σκληρές συγκρούσεις, ενώ σπουδαίο ρόλο έπαιξε η αυτοδιάλυση δυο μεγάλων σχηματισμών του ΕΔΕΣ, του ανεξάρτητου Συντάγματος των Κολιοδημητραίων του Ζήκου Δημητρίου και του Συντάγματος Ντουσκάρας που τελούσε υπό τις διαταγές του αξιωματικού Ευάγγελου Ζώτου με την δικαιολογία ότι δεν πολεμούν εναντίον αδελφών Ελλήνων.<ref>Μιχάλης Μυριδάκης, Αγώνες της φυλής, σελ. 217</ref> Η πιο αιματηρή μάχη δόθηκε στην Άρτα.([[Μάχη της Άρτας (1944)]]) Στις 21 και 22 Δεκεμβρίου διεξάγονταν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτών ενώ η έκβαση της μάχης απέβη υπέρ του ΕΛΑΣ και οι αντάρτες του ΕΔΕΣ αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη μαζί με πλήθος αμάχων. Οι απώλειες και για τις δύο πλευρές των ανταρτών ήταν βαρυσήμαντες. Στις 30 και 31 Δεκεμβρίου 1944 τα τελευταία τμήματα του ΕΔΕΣ περίπου 8500 αντάρτες εγκατέλειπαν την Πρέβεζα, επιβιβάζονταν σε βρετανικά και ελληνικά πλοία με προορισμό την Κέρκυρα. Ο ΕΛΑΣ μέχρι το τέλος των Δεκεμβριανών είχε κυριαρχήσει σε όλη την Ήπειρο.<ref>[http://www.foniagroti.gr/?p=29340 Βαγγέλη Τζούκα, ΟΙ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΙ ΤΟΥ ΕΔΕΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ 1942-44, έκδοση ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ» Αθήνα 2013]</ref>
 
Ακόμη μία μαρτυρία για τηντις συνεργασίαεπαφές ''ΕΔΕΣ - Γερμανών'' αναφέρει ο Ρόναλντ Χάμπε, υπασπιστής του [[Χέλμουτ Φέλμυ]] στην Αθήνα. Αναφέρει ότι στα χέρια της γερμανικής ασφάλειας έπεσε ένας αγγελιοφόρος του ΕΔΕΣ με μια πλήρη αναφορά στα εσωτερικά του ΕΔΕΣ. Τον Γερμανικό στρατό ενδιέφερε η διατήρηση μιας ισορροπίας ανάμεσα στις κομμουνιστικές και εθνικιστικές αντάρτικες δυνάμεις. Τον Ζέρβα τον ενδιέφερε επίσης να προστατευτεί από τις επιθέσεις του ΕΛΑΣ στην ήπειρο. Έτσι από το τέλος του Φθινόπωρου του 1943 εώς και το καλοκαίρι του 1944, διενεργήθηκε συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ του Γερμανικού Στρατού και του ΕΔΕΣ. Η συμφωνία σύμφωνα με τον Χάμπε, επικυρώθηκε από το Β Σώμα Στρατού Θεσσαλονίκης και έναν εκπρόσωπο του ΕΔΕΣ.<ref>Η διάσωση της Αθήνας (1944), Ρόναλντ Χάμπε, εκδόσεις Πορεία, σελ. 43-44</ref>
 
===Άλλες απόψεις===