Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων Ακρωτηρίου και Δεκέλειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 249:
==Καθεστώς==
Οι Βάσεις απολαμβάνουν ένα καθεστώς sui generis. Με το Άρθρο 1 της Συνθήκης Εγγυήσεων του 1960, η περιοχή αναγνωρίζεται από την Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχη Βρετανική περιοχή.. Βρετανικές βάσεις έχουν προνόμοια όπως να χρησιμοποιούν τα λιμάνια και τους αεροδιαδρόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας οπως θέλουν. Τα προνόμοια που απολαμβάνουν συγκρίνονται μόνο με τις βάσεις των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο της Κούβας και στον Παναμά.{{sfn|Stergiou|2014|ps=:The arduous process of the decolonization of Cyprus formally came to an end in 1960, when the Treaty of Establishment created the Republic of Cyprus. The treaty provided for the specific status of the Sovereign Base Areas (SBAs), which remained under British control, recognized by the Cypriots as sovereign British territory. The Annexes to the Establishment Treaty grant the UK a variety of rights and facilities regarding, for example, the use of Cyprus roads or ports or overflight in Cyprus airspace or the installation of lights and aids to navigation on the territory of Cyprus. These are the rights resulting from Annex A to the Treaty of Establishment of the Republic of Cyprus.1 Under Article 1 of the treaty, SBAs enjoy a privileged, sui generis status, only comparable to the United States’ rights in the Panama Canal and the Guant�anamo base in Cuba.2 The British have undertaken a series of obligations by way of self-commitment. These aimed to delimit British sovereignty areas, within a strictly military framework which could be termed as sui generis. Therefore, the SBAs do not file reports to the United Nations Organization; they are a special kind of military bases, subordinated to the UK Ministry of Defence. Since their establishment, many paradoxical and unusual states of affairs have arisen as a result of the presence of British bases on the island
Κατά τις διαπραγματεύσεις της Ζυρίχης-Λονδινου, συμφωνήθηκε η Αγγλία να καταβάλλει οικονομική βοήθεια ανα πενταετία στην Κυπριακή Δημοκρατία, για την χρήση εγκαταστάσεων που σχετίζονται με την λειτουργία των Βάσεων, όπως λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια. Η Βρετανία κατάλαβε την πρώτη πενταετία το ποσό, όμως μετά τις [[Διακοινοτικές Ταραχές του 1963|διακοινοτικές ταραχές του 1963]] αρνήθηκε να καταβάλει το ποσό ισχυριζόμενη πως το χρηματικό ποσό πρέπει να διανέμεται δίκαια στις δυο κοινότητηες. {{sfn|Stergiou|2014|p=291|ps=:During the 1960 negotiations, it was arranged that the United Kingdom would pay at five-year intervals an amount of financial aid to Cyprus for the use of the facilities, sites and installations associated with the operation of the bases (but not for the bases themselves). Indeed, until 1965 Britain paid £12 million. In 1965, after the bicommunal riots, London informed Nicosia that further payment was to be suspended unless equal distribution among the two communities could be guaranteed.32 In the following years, the United Kingdom repeatedly refused to reassume the payment of that aid.
| |||