Κώστας Τριανταφυλλόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1999]] ερμήνευσε το ρόλο του Θείου στο δράμα του [[Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα]] ''[[:en:Doña Rosita the Spinster|Δόνια Ροζίτα]]'' στην Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη,<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/74872/files/arc-2007-33428.pdf Μηνάς Χρηστίδης, κριτική της παράστασης ''Δόνια Ροζίτα'' του Εθνικού Θεάτρου]. Εφημερίδα [[Ελευθεροτυπία (εφημερίδα)|Ελευθεροτυπία]]. 15 Μαΐου 1999.</ref><ref>[http://www.nt-archive.gr/playDetails.aspx?playID=72 Εθνικό Θέατρο, ''Δόνια Ροζίτα'']. Αρχείο [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]].</ref> ενώ το [[2000]] έπαιξε τον Γκίλμπερτ Χορν στην παράσταση ''Μαχαίρι στην κότα'' του [[:en:David Harrower|Ντέιβιντ Χάρογεαρ]] σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας).<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/75046/files/arc-2007-33597.pdf Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, κριτική της παράστασης ''Μαχαίρι στην κότα'']. Εφημερίδα [[Ελεύθερος Τύπος (εφημερίδα)|Ελεύθερος Τύπος]]. 17 Απριλίου 2000.</ref><ref>[https://www.theatrokefallinias.gr/el/events/25/ ''Μαχαίρι στην κότα'', Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας].</ref>

 

 

Το [[2005]] πρωταγωνίστησε μαζί με την [[Υβόννη Μαλτέζου]] στο δράμα της [[:en:Joyce Carol Oates|Τζόις Κάρολ Όουτς]] ''Δυσαρμονίες'', ερμηνεύοντας το ρόλο του Φρανκ Γκoύλικ στο Θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία [[Νίκος Χατζόπουλος|Νίκου Χατζόπουλου]]. Η παράσταση έλαβε εξαιρετικές κριτικές από το σύνολο του τύπου, με ιδιαίτερη μνεία στις ερμηνείες των ηθοποιών και τη σκηνοθεσία.<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/76539/files/arc-2007-35005.pdf Μηνάς Χρηστίδης, κριτική της παράστασης ''Δυσαρμονίες'':] «''Κι εδώ υπήρχαν δύο εξαίρετοι ηθοποιοί. Η Υβόννη Μαλτέζου και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (...). Ο Τριανταφυλλόπουλος ήταν εξαίρετος. Ο τρόπος που άκουγε τον τηλεοπτικό παράγοντα, ο τρόπος που του απαντούσε, η σιωπή του, η σκέψη του, όλα μιλούσαν για τη θέση που είχε στις κατηγορίες που είχαν προκύψει για την ενοχή του γιου του. Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά έδιναν τον τύπο του μέσου Αμερικανού που για όλα είναι αθώος και αυτός και η οικογένειά του και για όλα μπορεί να είναι ένοχος. Δουλειά υποκριτικής, δηλαδή, πολύ προχωρημένη –κάτι σαν μάθημα υποκριτικής για μαθητές δραματικής σχολής αλλά και για τους θεατές που παρακολουθούν σιωπηλοί τις αντιδράσεις του''». Εφημερίδα [[Ελευθεροτυπία (εφημερίδα)|Ελευθεροτυπία]]. 8 Οκτωβρίου 2005.</ref><ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/76491/files/arc-2007-34964.pdf Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτική της παράστασης ''Δυσαρμονίες'':] «''Οι δύο έξοχοι ηθοποιοί που καθοδήγησε ο Χατζόπουλος δικαίωσαν την επιλογή του. Ο πάντα λιτός Κώστας Τριανταφυλλόπουλος έδωσε έναν αμήχανο αλλά και πείσμονα στις εμμονές του εγωτικό μικροαστό που ενώπιον του χάους προσπαθεί να αρθρώσει με ράκη ετοιματζήδικων αξιωμάτων ένα ηθικό καταφύγιο''». Εφημερίδα [[Τα Νέα|ΤΑ ΝΕΑ]]. 10 Οκτωβρίου 2005.</ref><ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/76510/files/arc-2007-34981.pdf Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, κριτική της παράστασης ''Δυσαρμονίες'':] «''Είχε όμως και δύο ηθοποιούς για να τους χαίρονται τόσο η σκηνή, όσο και η πλατεία. Η Υβόννη Μαλτέζου και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος έπαιξαν με σπάνια αλήθεια τους ρόλους τους, βρήκαν πατήματα, επινόησαν χρωματισμούς, διέπρεψαν, δεν ελληνοποίησαν αλλά δεν έπεσαν και στην παγίδα να προσπαθήσουν ματαίως να παραστήσουν ρεαλιστικά τους Αμερικανούς. Βρήκαν τη χρυσή τομή των ανθρώπων''». Εφημερίδα [[Ελεύθερος Τύπος (εφημερίδα)|Ελεύθερος Τύπος]]. 10 Οκτωβρίου 2005.</ref><ref>[http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=2889874&publDate=2005-06-08%2000:00:00.0 Θυμέλη, κριτική της παράστασης ''Δυσαρμονίες'':] «''Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος με τη σπάνιας φυσικότητας, αμεσότητας, λεπτοδουλιάς σε κάθε ανάσα, λέξη, φράση, παύση, βλέμμα και χειρονομία του, την εσώτατης αλήθειας αλλά και πνευματικότητας ερμηνεία του στο ρόλο του μικροαστού μισθοσυντήρητου συζύγου (...) "ευεργέτησε" και το έργο και τη σκηνοθεσία''». [[Ριζοσπάστης|rizospastis.gr]]. 8 Ιουνίου 2005.</ref>