Οσίν του Λαμπρόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Οσίν''', αρμεν. Օշին, αγγλ. Oshin (άκμασε το β΄ ήμισυ του 11ου αι.) από τον Οίκος των Χετουμιδών|Οίκ...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Οσίν''', αρμεν. Օշին, αγγλ. Oshin (άκμασε το β΄ ήμισυ του 11ου αι.) από τον [[Οίκος των Χετουμιδών|Οίκο των Χετουμιδών]] ήταν ένας Αρμένιος ''ναχαράρ'' (υπουργός). Οι πηγές αναφέρουν, ότι ήταν κύριος ενός φρουρίου πλησίονκοντά τηςστην πόληςπόλη Γκάντζα (νυν Αζερμπαϊτζάν), ο οποίος μετανάστευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1070 στην Κιλικία και ίδρυσε Οίκο. Από το όνομα του πατέρα του ο Οίκος ονομάστηκε ''των Χετουμιδών'' και κυβέρνησε το βασίλειο της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) κατά τον 12ο και 13ο αι., διαδεχόμενος τον [[Οίκος των Ρουπενιδών|Οίκο των Ρουπενιδών]].
 
==Βιογραφία==
Κατά τον Κύριλ Τουμάνοφ, ο Οσίν ήταν μέλος της φυλής των Παχλαβουνί. ΔυσαρεστημένοςΒλέποντας απόότι το ότιούτε οι Ρωμαίοι, δεν μπορούσαν να τον προστατεύσουν από την προέλαση των Σελτζούκων, διέφυγε από το φρούριό του, που ήταν κοντά στη Γκάντζα και πήγε δυτικά το 1072, στην Κιλικία. Ο χρονικογράφος του 12ου αι. [[Σαμουήλ του Άνι]] γράφει για την αναχώρισηαναχώρηση του Οσίν από την πατρώα γη: "με τον αδελφό του Χαλγκάμ, τη σύζυγό του και άλλους ευγενείς, φέροντας τον πλούτο και το δάκτυλο του αποστόλου Πέτρου, εισήλθεέφθασε στην Κιλικία και κατέλαβε από τους Μουσουλμάνους το φρούριο του Λαμπρόν, στους πρόποδες των ορέων του Ταύρου, κοντά στην Ταρσό". Ο συγγενής του Αμπουλγκαρίμπ Αστρουνί κυβερνούσε τον Ταύρο και τη Μοψουεστία στο όνομα του [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλεξίου Α΄ Κομνηνού]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.· Παραχώρησετου στον Οσίνπαραχώρησε δύο φρούρια στη δυτική Κιλικία, το Λαμπρόν και το Μπαρμπαρόν στην Ταρσό, πλησίον των ''Κιλικίων Πυλών'' (περάσματος του Ταύρου).
 
Αν και ο Σαμουήλ του Άνι αναφέρει ότι "κατέλαβε το Λαμρόν από τους Μουσουλμάνους¨, άλλοι Αρμένιοι συγγραφείς, εγγύτερα στους Χετουμίδες, αναφέρουν ότι "ο Οσίν ήταν απλά ένας πιστός υπαρχηγός του Αμπουλγκαρίμπ, ο οποίος μετά τουτού παραχώρησε το κάστρο τουτού Λαμπρόν". Ο [[Ματθαίος της Έδεσσας]] και ο [[Σαμπάντ ο κοντόσταυλος]] αναφέρουν τον Οσίν μόνο περιστασιακά. Ο Αυτοκράτορας δεν είχε αντίρρηση να βλέπει Αρμενίους να γίνονται ανάχωμα μεταξύ αυτού και των Σελτζούκων και επικύρωσε τον Οσίν μαζί με δύο άλλους Αρμενίους ηγέτες που είχαν εγκατασταθεί στον Ταύρο, τους [[Ρουπέν Α΄ της Αρμενίας|Ρουπέν Α΄ των Ρουπενιδών]] και Γκογκ ΒασίλΒαζίλ, στις θέσεις τους τιμώντας τους με τον τίτλο του ''σεβαστού''.
 
Τον Οσίν οι ιστορικοί τον ταυτίζουν με τον [[Μιχαήλ Ασπιέτης|Μιχαήλ Ασπιέτη]] στρατηγό που τη δράση του αναφέρει η Άννα Κομνηνή στην ''Αλεξιάδα'' ή με τον Ουρσίνο που αναφέρει ο Ραλφ του Καέν στο ''[[Πράξεις του Τανκρέδου]]'' και ο [[Αλβέρτος του Αιξ]]. Ο ιστορικός Ιωσήφ Λωράν θεωρεί ότι οι Οσίν, Ασπιέτης και Ουρσίνος είναι τρία διαφορετικά πρόσωπα· όμως ο Κρίστοφερ Μάσεβιτ βρίσκει τους δεσμούς τουτού Οσίν με τον Ουρσίνο πειστικούς. Όταν τοΤο 1097 ο [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ]] (του Οίκου της Φλάνδρας) πήρε την Ταρσό από τον [[Ταγκρέδος (πρίγκιπας της Γαλιλαίας)|Τανκρέδο]] πρίγκιπα της Γαλιλαίας, που πρόσφατα είχε καταλάβει την πόλη,· τότε ο Οσίν/Ουρσίνος έστειλε πρέσβεις στον Τανκρέδο, συμβουλεύοντάς τον να επιτεθεί στα Μάμιστρα. Όταν οι σταυροφόροι προωθήθηκαν στην Αντιόχεια, ο Οσίν τους παρείχε προμήθειες, προτρέποντάς τους να αφήσουν την Κιλικία.
 
==Πηγές==