Μελίτη Κεκροπίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο δημότης της αρχαίας Μελίτης ονομαζόταν Μελιτεύς.<ref>[[Στέφανος Βυζάντιος]], "«Εθνικά"», ("«[https://books.google.gr/books?id=-J5eAAAAcAAJ&dq=%CE%9B%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%AF+%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82&hl=el&source=gbs_navlinks_s Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt.]"» Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "«ο δημότης Μελιτεύς. τα τοπικά εις Μελίτην, εκ Μελίτης και εν Μελίτη"». [...], σελ. 96.</ref> Εκτός από την [[Πνύκα]] και τα δημόσια κτίρια της Αγοράς, στη Μελίτη βρισκόταν, επίσης, ο ναός του [[Ηφαιστίωνας|Ηφαιστίωνα]]. Υπήρχε το ιερό του [[Ηρακλής|Ηρακλή Αλεξίκακου]], με άγαλμα του [[Φειδίας|Φειδία]] ή του δασκάλου του [[Αγελάδας|Αγελάδα]], το οποίο στήθηκε για να τιμήσει το τέλος της πανούκλας του 429 π.Χ. <ref>[[Ιωάννης Τζέτζης]], “Χιλιάδες”«Χιλιάδες», VIII, 191.</ref>

Ο [[Ευρυσάκης]], γιος του [[Αίας ο Τελαμώνιος|Αίαντα του Τελαμώνιου]], λατρευόταν μαζί με τον πατέρα του σε ιερό του δήμου.<ref> [[Πλούταρχος]], [[Βίοι Παράλληλοι]], [[s: Βίοι Παράλληλοι/Σόλων|Σόλων]], 10.2 […] “αὐτοὶ«αὐτοὶ δ' Ἀθηναῖοι ταῦτα μὲν οἴονται φλυαρίαν εἶναι, τὸν δὲ Σόλωνά φασιν ἀποδεῖξαι τοῖς δικασταῖς ὅτι Φιλαῖος καὶ Εὐρυσάκης, Αἴαντος υἱοί, Ἀθήνησι πολιτείας μεταλαβόντες παρέδοσαν τὴν νῆσον αὐτοῖς, καὶ κατῴκησαν ὁ μὲν ἐν Βραυρῶνι τῆς Ἀττικῆς, ὁ δὲ ἐν Μελίτῃ». […]</ref> Αναφέρεται ότι μετανάστευσε με τον αδελφό του στην Αθήνα και έδωσε στους Αθηναίους το νησί της [[Σαλαμίνα]]ς, σε αντάλλαγμα για την ιθαγένεια. Αυτός ο μύθος πιθανότατα υπήρξε κατά τον έκτο αιώνα π.Χ., για να δικαιολογήσει την κατάληψη της Σαλαμίνας από τους Αθηναίους. Μεταξύ των απογόνων του Ευρυσάκη υπήρχαν πολλοί ιερείς και σημαντικοί αριστοκράτες, συμπεριλαμβανομένου του [[Αλκιβιάδης|Αλκιβιάδη]].

Ο δήμος Μελίτης, σε άλλες πηγές, αναφερόταν και ως δήμος της [[Οινηίδα φυλή|Οινηίδας φυλής]],<ref>[[Στέφανος Βυζάντιος]], "«Εθνικά"», ("«[https://books.google.gr/books?id=-J5eAAAAcAAJ&dq=%CE%9B%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%AF+%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82&hl=el&source=gbs_navlinks_s Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt.]"» Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "«Μελίτη, νήσος μεταξύ Ηπείρου και Ιταλίας, όθεν τα κυνίδια Μελιτία φασιν. ο οικήτωρ Μελιταίος. έστι και πόλις άποικος Καρχηδονίων '''και δήμος [της] Οιηνίδος φυλής'''. ο δημότης Μελιτεύς. τα τοπικά εις Μελίτην, εκ Μελίτης και εν Μελίτη"». [...], σελ. 96.</ref> πιθανόν γιατί κάποιοι άλλοι κάτοικοι του δήμου προέρχονταν από άλλο δήμο ή περιοχή της Οινηίδας.

Η Μελίτη ήταν πολύ πυκνοκατοικημένη περιοχή. Μεταξύ αυτών που κατοικούσαν στη Μελίτη, αν και δεν ήταν δημότες του δήμου, αναφέρονται ο [[Επίκουρος]], ο οποίος άφησε το σπίτι του στον επόμενο επικεφαλής της φιλοσοφικής του σχολής (η οποία έφερε το όνομα «Κήπος του Επίκουρου»). Επίσης ο [[Καλλίας Β´]] (γιος του [[Ιππόνικος|Ιππόνικου]]), ο [[Φωκίων]], ο [[Θεμιστοκλής]], ο οποίος μάλιστα έχτισε κοντά στο σπίτι του και τον ναό της [[Αθηνά|Αριστοβούλου Αθηνάς]].<ref>[[Πλούταρχος]], [[Βίοι Παράλληλοι]], [[s: Βίοι Παράλληλοι/Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλής]], 22.2: […] “πλησίον«πλησίον δὲ τῆς οἰκίας κατεσκεύασεν ἐν Μελίτῃ τὸ ἱερὸν, οὗ νῦν τὰ σώματα τῶν θανατουμένων οἱ δήμιοι προβάλλουσι καὶ τὰ ἱμάτια καὶ τοὺς βρόχους τῶν ἀπαγχομένων καὶ καθαιρεθέντων ἐκφέρουσιν. ἔκειτο δὲ καὶ τοῦ Θεμιστοκλέους εἰκόνιον ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἀριστοβούλης ἔτι καθ' ἡμᾶς• καὶ φαίνεταί τις οὐ τὴν ψυχὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν ἡρωικὸς γενόμενος”γενόμενος». […]</ref>

* [[Ιωάννης Τζέτζης]], “Χιλιάδες”«Χιλιάδες», VIII, 191.

* John S. Traill: [http://books.google.com/books?id=vfdkHffQXl4C&printsec=frontcover ''The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council''], “Attica”, Princeton: [[Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα|American School of Classical Studies at Athens]] (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0

* John S. Traill: ''Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica.'' Athenians Victoria College, Toronto 1986, pσελ. 134.