Βαλκανικός Συνασπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη
Γραμμή 17:
 
Ένα άλλο γεγονός που συνέβαλε στη δημιουργία του Συνασπισμού ήταν η καταφανής ανεπάρκεια του Οθωμανικού στρατού. Οι Οθωμανοί βρισκόταν σε πόλεμο με την Ιταλία επί ένα χρόνο (29 Σεπτεμβρίου 1911 ως 18 Οκτωβρίου 1912) για τη [[Λιβύη]], αφότου η Ιταλία είχε ξεκινήσει εισβολή στην [[Οθωμανική Τριπολίτιδα|Τριπολίτιδα]]. Παρόλο που οι Ιταλοί είχαν λίγες επιτυχίες και η Οθωμανική αντίσταση, με τη βοήθεια των Λίβυων, αποδείχθηκε σκληρότερη του αναμενόμενου, ο πόλεμος εξάντλησε το Οθωμανικό κράτος. Επιπλέον η Ιταλική κατάληψη των κατοικούμενων από Ελληνες [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] λειτουργούσε ως προειδοποίηση για την Ελλάδα για τις συνέπειες της αποχής από ένα μελλοντικό πόλεμο εναντίον των Οθωμανών.
 
== Η αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων ==
[[File:Balkan League and Hagia Sophia.jpg|thumb|Προπαγάνδα της στρατιωτικής συμμαχίας, 1912.]]
Αυτές οι εξελίξεις δεν πέρασαν απαρατήρητες από τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά αν και υπήρχε επίσημη συναίνεση μεταξύ των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων για την [[Ανατολικό Ζήτημα|εδαφική ακεραιότητα]] της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που οδήγησε σε αυστηρή προειδοποίηση προς τα Βαλκανικά κράτη, ανεπίσημα η καθεμία από αυτές τηρούσε διαφορετική διπλωματική προσέγγιση λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων τους στην περιοχή. Ετσι κάθε πιθανή προληπτική επίπτωση της κοινής επίσημης προειδοποίησης ακυρώθηκε από τα ανάμεικτα ανεπίσημα σήματα και απέτυχε να αποτρέψει την εκδήλωση των εχθροπραξιών:
 
* Η [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]] ήταν πρωταρχικός υποκινητής για την ίδρυση του Συνασπισμού και τον έβλεπε ως ένα ουσιαστικό εργαλείο σε περίπτωση μελλοντικού πολέμου κατά της αντίπαλης της, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Αλλά αγνοούσε τα βουλγαρικά σχέδια για τη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη, εδάφη για τα οποία είχε προ πολλού φιλοδοξίες και για τις οποίες είχε μόλις εξασφαλίσει μια μυστική συμφωνία επέκτασης από τις συμμάχους της Γαλλία και Βρετανία, ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή της στον επικείμενο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των [[Κεντρικές Δυνάμεις|Κεντρικών Δυνάμεων]].
* Η [[Γαλλία]], που δεν αισθανόταν έτοιμη για πόλεμο κατά της Γερμανίας το 1912, πήρε μια εντελώς αρνητική θέση έναντι του Συνασπισμού, ενημερώνοντας σαφώς τη σύμμαχό της Ρωσία ότι δεν θα συμμετείχε σε ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Αυστροουγγαρίας, που θα προέκυπτε από τις ενέργειες του Βαλκανικού Συνασπισμού. Ωστόσο οι Γάλλοι απέτυχαν να εξασφαλίσουν Βρετανική συμμετοχή σε μια κοινή παρέμβαση για να σταματήσουν την επερχόμενη Βαλκανική σύγκρουση.
* Η [[Βρετανική Αυτοκρατορία]], αν και επισήμως υποστηρικτής της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έκανε μυστικά διπλωματικά βήματα που ενθάρρυναν την Ελληνική είσοδο στο Συνασπισμό για να εξουδετερώσουν τη ρωσική επιρροή. Συγχρόνως ενθάρρυνε τις βουλγαρικές φιλοδοξίες στη Θράκη, προτιμώντας μια βουλγαρική Θράκη από μια ρωσική, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχε δώσει στους Ρώσους για την επέκτασή τους εκεί.
* Η [[Αυστρίοουγγαρία]], αγωνιζόμενη για έξοδο στην [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατική]] και αναζητώντας τρόπους επέκτασης προς νότο σε βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν εντελώς αντίθετη με την επέκταση οποιασδήποτε άλλης χώρας στην περιοχή. Ταυτόχρονα η αυτοκρατορία των Αψβούργων είχε τα δικά της εσωτερικά προβλήματα με τους σημαντικούς Σλάβους πληθυσμούς που αγωνίστηκαν κατά του Γερμανοουγγρικού ελέγχου του πολυεθνικού κράτους. Η Σερβία, της οποίας οι προσδοκίες για τη Βοσνία δεν ήταν μυστικό, θεωρήθηκε εχθρός και το κύριο εργαλείο των ρωσικών μηχανορραφιών που κρύβονταν πίσω από την αναταραχή των Σλάβων υπηκόων της Αυστρίας.
* Η [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανία]], ήδη έντονα εμπλεκόμενη στην εσωτερική Οθωμανική πολιτική, επίσημα ήταν αντίθετη σε έναν πόλεμο ενάντια στην Αυτοκρατορία, αλλά στην προσπάθειά της να κερδίσει τη Βουλγαρία για τις [[Κεντρικές Δυνάμεις]] και βλέποντας το αναπόφευκτο της Οθωμανικής κατάρρευσης, δεν έβλεπε με κακό μάτι την ιδέα να αντικατασταθούν οι Βαλκανικές θέσεις των Οθωμανών με μια φιλική Μεγάλη Βουλγαρία στα σύνορά της του [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου|Αγίου Στεφάνου]], μια ιδέα που βασιζόταν στη γερμανική προέλευση του [[Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας|Βούλγαρου Βασιλιά]] και στα αντιρωσικά αισθήματά του.
 
Για το Βαλκανικό Συνασπισμό η ευκαιρία ήταν πολύ καλή για να χαθεί, καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν αδύναμη και γεμάτη εσωτερικές συγκρούσεις. Οι συμμαχικές κυβερνήσεις ενέτειναν τις στρατιωτικές και διπλωματικές προετοιμασίες τους. Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου τα Βαλκανικά κράτη και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κινητοποίησαν τους στρατούς τους. Το πρώτο κράτος που κήρυξε τον πόλεμο ήταν το Μαυροβούνιο, στις 8 Οκτωβρίου 1912, ξεκινώντας τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]]. Τα άλλα τρία κράτη, αφού επέδωσαν τελεσίγραφο στην [[Υψηλή Πύλη|Πύλη]] στις 13 Οκτωβρίου, κήρυξαν τον πόλεμο στην Τουρκία στις 17 Οκτωβρίου.