Οδυσσέας Ανδρούτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Giotaath (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 49:
Η συμφωνία που κλείστηκε τότε με τον Ομέρ πασά του Ευρίπου «ήταν κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα ''καπάκια'', ήταν μια πράξη απελπισίας που έφθανε στα όρια της προδοσίας».<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, «Πλαστή προσχώρηση του Ανδρούτσου στους Τούρκους», ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τομ. ΙΒ΄, 1975, σελ. 375</ref> Ο πραγματικός της σκοπός φαίνεται από όσα γράφει ο [[Νικόλαος Σπηλιάδης|Σπηλιάδης]], «...αν εφάνη συνεννοούμενος με τον εχθρό δεν αποδείχνει άλλο ειμή ότι ηπείλει την κυβέρνησιν, και εν ταυτώ ηπάτα τους Τούρκους δια τον σκοπόν του »<ref>όπ.π.</ref>
Τότε η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει την ύποπτη στάση του διόρισε στις 20 [[Φεβρουάριος|Φεβρουαρίου]] [[1825]] το παλιό πρωτοπαλίκαρό του [[Γιάννης Γκούρας|Γιάννη Γκούρα]] αρχηγό της εκστρατείας στην ανατολική Ελλάδα και του χορήγησε 140.000 γρόσια.
Ο Γκούρας βάδισε προς τη [[Δόμβραινα]] και από εκεί στη Λειβαδιά. Οι κυβερνητικές δυνάμεις τον ακολούθησαν καταπόδι και τον ανάγκασαν, αυτόν και τους 400 Τούρκους ντελήδες (ιππείς) που του είχε στείλει ο Ομέρ πασάς από τη [[Χαλκίδα]], να υποχωρήσουν στη Χαιρώνεια και κατόπιν στην πατρίδα του [[Λιβανάτες]]. Στο μοναστήρι της Βελιβούς, μεταξύ 27 Μαρτίου- 7 Απριλίου, η θέση του Ανδρούτσου έγινε δύσκολη και τελικά, μετά από συνεννοήσεις με τον [[Νικόλαος Γκριτζιώτης|Νικόλαο Γκριτζιώτη]],εγκατέλειψε κρυφά τους ντελήδες και παραδόθηκε στον Γκούρα που τον έστειλε με συνοδεία στην [[Αθήνα]].
Μόλις έφθασε εκεί,τον έκλεισαν σε φυλακή στο κάτω μέρος του ψηλού Γουλά (πύργου) που υψωνόταν δεξιά στην είσοδο των Προπυλαίων της Ακρόπολης.<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, «Παράδοση του Ανδρούτσου στον Γκούρα. Φυλάκισή του στην Ακρόπολη», ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τόμ. ΙΒ΄, 1975, σελ.375</ref>
Τότε έγινε απόπειρα απελευθέρωσης του Ανδρούτσου. Όταν ο [[Γιάννης Γκούρας|Γκούρας]] ο οποίος είχε στρατοπεδεύσει στον [[Όσιος Λουκάς|Όσιο Λουκά]], επειδή είχε ανάγκη από τρόφιμα και πολεμοφόδια για να αντιμετωπίσει τον Ντεμίρ πασά και τον Μουστάμπεη οι οποίοι είχαν μπει στα [[Άμφισσα|Σάλωνα]], είχε στείλει τον παλαιό γραμματικό του Οδυσσέα Γεωργαντά να κάνει προμήθειες στο [[Λουτράκι]]. Εκεί θα συναντήσει τον [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιο Καραϊσκάκη]], φίλο του Ανδρούτσου και τον [[Κώστας Μπότσαρης|Κώστα Μπότσαρη]]. Ο [[Γεώργιος Καραϊσκάκης]] μόλις έμαθε τα γεγονότα σχετικά με τη φυλάκιση του Ανδρούτσου, εξοργίστηκε και «έβρισε τον Γκούρα ''παλιόβλαχο''»<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, «Προσπάθεια απελευθέρωσης του Ανδρούτσου. Θανάτωσή του από ανθρώπους του Γκούρα» ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τόμ. ΙΒ΄, 1975, σελ. 375</ref> Ο Καραϊσκάκης θα ξεκινήσει για το στρατόπεδο της Στερεάς για να απελευθερώσει τον φίλο του. Ο [[Γιάννης Γκούρας|Γκούρας]] θα οχυρωθεί εκεί και ο Καραϊσκάκης δεν θα μπορέσει να τον απελευθερώσει. Για να αποκλιμακώσει την ένταση η Διευθυντική Επιτροπή της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος έστειλε επιστολή στην έδρα της διοικήσεως γνωμοδοτώντας την μετάθεση του Γκούρα στο στρατόπεδο της Αθήνας. και η κυβέρνηση να μαλακώσει τον Καραϊσκάκη.
Περιμένοντας να δικαστεί ο Ανδρούτσος, στις 5 [[Ιούνιος|Ιουνίου]] μετά τα μεσάνυχτα, ο οπλαρχηγός Μαμούρης και Γκούρα. Εκτελεστικά όργανα της δολοφονίας ήταν οι Ιωάννης Μαμούρης, Παπακώστας Τζαμάλας, Μήτρος της Τριανταφυλλίνας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδωρίκι, ενεργώντας κατά διαταγή του Γκούρα, απομάκρυναν τον δεσμοφύλακα, μπήκαν στο κελλί του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τον θανάτωσαν με τα ίδια τους τα χέρια. Ύστερα γκρέμισαν το σώμα του από τον Γουλά κάτω στο λιθόστρωτο του ναού της Απτέρου Νίκης και διέδωσαν ότι τάχα ο φυλακισμένος είχε επιχειρήσει να δραπετεύσει, αλλά το σχοινί που χρησιμοποίησε κόπηκε και έτσι σκοτώθηκε.<ref>όπ,π</ref>