Ρήγας Βελεστινλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Ρήγα πολλοί έκαναν έκκληση, στο σουλτάνο [[Σελίμ Γ΄]], για την απελευθέρωση του.<ref>Ο [[Φιλήμων]] («''Ιστορικόν Δοκίμιον περί Φιλικής Εταιρείας''», σελ. 94) γράφει ότι εξ' αρχής γίνονταν ενέργειες από επιφανείς φίλους του Ρήγα, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα προκειμένου να δωροδοκηθεί ο Υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ιμπραήμ Εφέντης, ώστε να «κάνει τα στραβά μάτια» και να αφήσει ελεύθερο το Ρήγα.</ref> Ωστόσο, οι εχθροί του Φεραίου έπεισαν το Σουλτάνο πως έπρεπε να θανατωθεί χωρίς διαδικασία, πριν οι επαναστατικές ενέργειές του οδηγήσουν σε εξέγερση στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με τον Κορδάτο, οι εχθροί αυτοί του Ρήγα, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο τον εκδικήθηκαν για την επαπειλούμενη ανατροπή της κρατούσας κατάστασης, που, πιθανότατα θα προέκυπτε εάν υλοποιούνταν οι επαναστατικές του προετοιμασίες, ήταν, τόσο ο τότε οικουμενικός πατριάρχης [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Γρηγόριος Ε΄]], όσο και οι [[Φαναριώτες]] της Πόλης, με πρώτο το διερμηνέα της Πύλης Κ. Υψηλάντη <ref> (βλέπε Κορδάτου, «''Το τραγικό τέλος του Ρήγα''», σελ. 367)</ref> Ανάμεσα

Ο σε αυτούς ο φίλοςηγεμόνας του ΡήγαΒιδινίου, [[Οσμάν Πασβάνογλου]], ηγεμόνας που ήταν φίλος του ΒιδινίουΡήγα καιπροσπάθησε ονα [[Αλήπετύχει Πασάς]]την απελευθέρωσή του αλλά μάταια.<ref>Η εφημερίδα «''Πρωϊνός Κήρυξ''» σε άρθρο της στις [[10 Μαΐου]] του [[1871]], το οποίο αναδημοσιεύθηκε από το [[Νικόλαος Βέης|Ν. Βέη]] στη «''Φιλολογική Πρωτοχρονιά''» ([[Αθήνα]], [[1949]], σελ. 62-63) έγραψε ότι «''Ο Πασάς του Βιδινίου Πασβάνογλου, κατά προτροπή του Αλή ΠασάςΠασα Ιωαννίνων, εζήτει την απελευθέρωσιν του Ρήγα, αλλά ο τότε Πασάς Βελιγραδίου τους απεκεφάλισεν απαντήσας ότι, δήθεν αργά είχε λάβει τα γράμματά του. Και τας μεν κεφαλάς έπεμψεν εις Κωνσταντινούπολιν, τα δε σώματα έρριψεν εις τον Δούναβιν''». Την εκδοχή αυτή ενισχύει και η μαρτυρία κάποιου Ναούμ Αχριδηνού, επαγγέλματος διφθερουργού, ο οποίος διηγείτο ότι «''Μίαν πρωΐαν ήκουσεν ότι ερρίφθησαν από του φρουρίου εις το Καλέμεγδα εξ ακέφαλα πτώματα, του Ρήγα και των περί αυτών, αλλά πόσον χρόνον έμειναν ούτως ερριμένα και εάν κατόπιν ετάφησαν ή άλλως τι απέγειναν, ουδ' αυτός εγίνωσκε να είπη τι...''»<ref> (ο.π., βλέπε και του ιδίου «''Η χρονολογία Κυριακού Μελίρρυτου και ο Ρήγας Βελεστινλής-Φεραίος και οι συνεργάται αυτού''» στη «''Νέα Εστία''», τ. Δ΄ ([[1941]]), σελ. 603 - τέλος)</ref>