Επαναστάσεις του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 39:
Η απελευθέρωση της εργατικής νομοθεσίας και η ανάπτυξη των εργοστασίων είχαν διευρύνει το χάσμα μεταξύ των εργοδοτών βιοτεχνών και των μισθωτών και μαθητευομένων, των οποίων ο αριθμός αυξήθηκε δυσανάλογα κατά 93% από το 1815 ως το 1848 στη Γερμανία. Σημαντικές προλεταριακές ταραχές σημειώθηκαν στη [[Λυών]] το 1831 και 1834 και στην [[Πράγα]] το 1844. Ο Τζόναθαν Σπέρμπερ έχει υποστηρίξει ότι κατά την περίοδο μετά το 1825, οι φτωχότεροι εργάτες των πόλεων (ιδιαίτερα οι ημερομίσθιοι εργάτες, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο και τεχνίτες) είδαν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται σχετικά απότομα: η κατανάλωση κρέατος στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία έμεινε σταθερή ή μειώθηκε μετά το 1830, παρά την αύξηση του πληθυσμού<ref>Siemann, Wolfram, ''The German Revolution of 1848–1849'' (London, 1998), p. 27; Lèvêque, Pierre in Dowe, p. 93; Pech, Stanley Z. ''The Czech Revolution of 1848'' (London, 1969), p. 14</ref>. Η οικονομική κρίση του 1847 αύξησε την ανεργία στις πόλεις: 10.000 Βιεννέζοι εργάτες απολύθηκαν και 128 επιχειρήσεις του Αμβούργου χρεοκόπησαν κατά τη διάρκεια του 1847<ref>Siemann (1998); Pech, p. 14</ref>. Με εξαίρεση την Ολλανδία υπήρξε έντονη συσχέτιση των χωρών που επλήγησαν περισσότερο από το βιομηχανικό σοκ του 1847 και εκείνων που βίωσαν επανάσταση το 1848<ref>Berger, Helge, and Mark Spoerer. "Economic Crises and the European Revolutions of 1848." ''The Journal of Economic History'' 61.2 (2001), p. 305</ref>.
Η κατάσταση στα Γερμανικά κράτη ήταν παρόμοια. Τμήματα της [[Πρωσία]]ς άρχισαν να εκβιομηχανίζονται. Κατά τη δεκαετία του 1840 η μηχανοποιημένη παραγωγή στην κλωστοϋφαντουργία παρείχε φθηνά ρούχα, φθηνότερα από τα χειροποίητα προϊόντα των Γερμανών ραπτών<ref>Merriman, 1996, p. 724</ref>. Οι μεταρρυθμίσεις βελτίωσαν τα πιο δημοφιλή χαρακτηριστικά της αγροτικής φεουδαρχίας, αλλά οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία παρέμεναν δυσαρεστημένοι και πίεζαν για μεγαλύτερη αλλαγή.
Οι εργάτες των πόλεων δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ξοδέψουν το μισό εισόδημά τους σε τρόφιμα, που ήταν κυρίως ψωμί και πατάτες. Λόγω των σιτοδειών οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν και η ζήτηση για βιομηχανικά προϊόντα μειώθηκε, προκαλώντας αύξηση της ανεργίας. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας οργανώθηκαν εργαστήρια για άντρες που ενδιαφέρονταν για κατασκευαστικές εργασίες. Οι επίσημοι δημιούργησαν επίσης εργαστήρια για τις γυναίκες όταν αισθάνονταν αποκλεισμό. Οι τεχνίτες και οι άνεργοι εργάτες κατέστρεφαν τις βιομηχανικές μηχανές όταν απειλούσαν να δώσουν στους εργοδότες περισσότερη εξουσία πάνω στους ίδιους<ref>https://books.google.com/books?id=azk7AAAAIAAJ&pg=PA101&lpg=PA101&dq=luddites+1848&source=bl&ots=4Bczosb0gp&sig=R_4Amj24YQgcOY2DjwIbHi9Ln1A&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiE_vqWjenKAhVEZA8KHX9SBnMQ6AEIKDAC#v=onepage&q=luddites%201848&f=false</ref><ref>{{cite book|title=Revolutions and the Revolutionary Tradition|author=Breuilly, John ed. Parker, David|year=2000|page=114|publisher=New York: Routledge}}</ref>.
===Οι αγροτικές περιοχές===
| |||