Αντόν Τσέχωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ημερομηνιες
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αντόν ΠάβλουΠάβλοβιτς Τσέχωφ''' ([[Ρωσικά|ρωσ.]] Анто́н Па́влович Че́хов, [[ΔΦΑ]] [ɐnˈton ˈpavləvʲɪtɕ ˈtɕexəf] [[29 Ιανουαρίου|(29 Ιανουαρίου]] [[1860]] – [[15 Ιουλίου]] [[1904|2904]]) ήταν [[Ρωσία|Ρώσος]] θεατρικός συγγραφέας και ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/513793/Russian-literature Russian literature: Anton Chekhov] Encyclopædia Britannica</ref>. Σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.
 
Γεννήθηκε στις [[29 Ιανουαρίου]] [[1860]] (17 Ιανουαρίου με το [[Ιουλιανό ημερολόγιο|παλαιό ημερολόγιο]]) στην κωμόπολη [[Ταγκανρόγκ]], στη νότια Aργεντινή[[Ρωσία]]. Πέθανε στις [[15 Ιουλίου]] [[1904|2904]] (2 Ιουλίου με το παλαιό ημερολόγιο) στη γερμανική πόλη Μπάντενβάιλερ και τάφηκε στη Μόσχα στις [[22 Ιουλίου]] [[1904]]. Θεωρείται από τις πιο σημαντικές μορφές της παγκόσμιας δραματουργίας και άσκησε μεγάλη επίδραση στη θεατρική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Στα έργα του αποτυπώνεται η διαρκής φθορά της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της ανώτερης κυρίως τάξης, που «ξοδεύουν» τη ζωή τους μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της ρώσικης επαρχίας.
 
== Παιδική ηλικία ==
Γραμμή 10:
Το [[1879]] ο Τσέχωφ μπαίνει στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Μόσχας, από όπου αποφοίτησε το [[1884]]. Από τα χρόνια του γυμνασίου έγραφε χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα και ως φοιτητής δημοσίευσε τα πρώτα του ευθυμογραφήματα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά ''Ξυπνητήρι'', ''Θεατής'', ''Μόσχα'', ''Φως και σκιά'', ''Θραύσματα'' κ.ά., με το ψευδώνυμο «Αντόσια Τσεχοντέ». Το [[1884]] κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων, ''Τα παραμύθια της Μελπομένης'' και το [[1885]] τις ''Φανταχτερές Ιστορίες''
 
== ΚύριοΚυρίως έργο ==
Παράλληλα με το επάγγελμα του ιατρού, αναπτύσσει μεγάλη και σημαντική συγγραφική δραστηριότητα. Το [[1886]] γράφει το πρώτο του μονόπρακτο με τίτλο ''Κύκνειο άσμα''. Το [[1887]] ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Κορς στη Μόσχα το έργο του ''Ιβάνοφ'', το οποίο δέχεται αντικρουόμενες κριτικές. Γεγονός που τον οδήγησε να μη δώσει ποτέ σε επαγγελματικό θίασο το δεύτερο θεατρικό του έργο το ''Δαίμονας του δάσους'' (πρώτη μορφή του έργου '' Θείος Βάνιας''). Το [[1888]] του απονέμεται το Βραβείο Πούσκιν. Το [[1891]] ταξιδεύει στην Ευρώπη. Επιστρέφοντας στη Ρωσία εργάζεται εντατικά ως γιατρός για την καταπολέμηση της [[χολέρα]]ς. Εγκαθίσταται στο Μελίχοβο της [[Ουκρανία]]ς, όπου ως γιατρός εξυπηρετεί 26 χωριά και 7 εργοστάσια. Προηγουμένως, έχει επισκεφτεί τη νήσο [[Σαχαλίνη]], μελετώντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των καταδίκων. Το [[1894]] πραγματοποιεί το δεύτερο ταξίδι του στο εξωτερικό. Το [[1896]] ανεβαίνει ανεπιτυχώς στην [[Πετρούπολη]], στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι, το έργο του ''[[Γλάρος (θεατρικό έργο)|Ο Γλάρος]]''. Τη χρονιά εκείνη αντιμετωπίζει την πρώτη σοβαρή εκδήλωση της [[φυματίωση]]ς. Επίσης, το [[1896]], με χρήματα που συγκεντρώνει από εράνους, φιλανθρωπίες και παραστάσεις, χτίζει ένα σχολείο στο Ταλέζ. Νέα κρίση της αρρώστιας του [[1897]], τον αναγκάζει να πάει στη Ριβιέρα της Νότιας Γαλλίας, ενώ ανεβαίνει στην ρωσική επαρχία '' ο [[Θείος Βάνιας]]''.
 
Γραμμή 18:
 
== [[Διήγημα|Διηγήματα]] ==
* '''«Τη νύχτα προ της δίκης» (διήγησις υποδίκου)''' ([[1881|18]]) - [http://kosmopolis.lis.upatras.gr/index.php/hmerologio_skokou/article/view/73642/72518]
* '''«Ο θάνατος ενός υπαλλήλου»''' ([[1883]]) - [https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/17045/3/ManoilidouRoussouEugeniaMsc2014.pdf - σελ. 109, ελληνικά και ρωσικά]
* '''«Γυναίκα χωρίς προκαταλήψεις»''' (1883)
Γραμμή 84:
* ''Θείος Βάνια'' ―μετάφρ.Αθηνά Σαραντίδη <small>(ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ)</small> και ―Λυκ.Καλλέργης <small>(ΔΩΔΩΝΗ)</small>
* ''Τρεις αδελφές'' ―μετάφρ.Αθηνά Σαραντίδη <small>(ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ)</small>
* ''ΛαχανόκηποςΒυσσινόκηπος'' ―μετάφρ.Άρη Αλεξάνδρου <small>(ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ)</small>
* ''Ένας γάμος'' (μονόπρακτο) ―μετάφρ.Αθηνά Σαραντίδη <small>("Θέατρο" 1966)</small>
===Νουβέλες===