Ημέρα ANZAC: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1915, Αυστραλοί και Νεο-Ζηλανδοί στρατιώτες σχημάτισαν ένα τμήμα μιας συμμαχικής εκστρατείας και διατάχτηκαν να καταλάβουν τη χερσόνησο της [[Καλλίπολη]]ς, ώστε να ανοίξουν το δρόμο προς τη [[Μαύρη Θάλασσα]] για το Συμμαχικό ναυτικό. Στόχος ήταν να καταλάβουν την [[Κωνσταντινούπολη]], της πρωτεύουσα της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], η οποία ήταν σύμμαχος της [[Γερμανία]]ς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι Δυνάμεις ANZAC έφτασαν στην Καλλίπολη στις 25 Απριλίου, αντιμέτωποι με την άγρια αντίσταση του Οθωμανικού Στρατού, υπό τη διοίκηση του [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ|Μουσταφά Κεμάλ]] (αργότερα γνωστός ως Ατατούρκ). Αυτό που είχε σχεδιαστεί να είναι ένα τολμηρό χτύπημα που να θέσει τους Οθωμανούς εκτός πολέμου, έγινε πολύ γρήγορα αδιέξοδο και η εκστρατεία διήρκησε για οχτώ μήνες. Στο τέλος του 1915, οι Συμμαχικές δυνάμεις εκκένωναν την περιοχή, αφού και οι δύο πλευρές είχαν υποστεί βαριές απώλειες και τεράστιες ταλαιπωρίες. Οι Συμμαχικές απώλειες περιλάμβαναν 21.255 από το [[Ηνωμένο Βασίλειο]], περίπου 10.000 νεκρούς στρατιώτες από τη [[Γαλλία]], 8.709 από την Αυστραλία, 2.721 από τη Νέα Ζηλανδία και 1.358 από τη Βρετανική Ινδία. Τα νέα από την άφιξη στην Καλλίπολη είχαν ένα βαθύ αντίκτυπο στους Αυστραλούς και Νεο-Ζηλανδούς στην πατρίδα και η 25η Απριλίου έγινε γρήγορα η ημέρα που την οποία θα θυμούνταν την θυσία αυτών που πέθαναν στον πόλεμο.

Αν και η εκστρατεία της Καλλίπολης απέτυχε να κατορθώσει τον αντικειμενικό της σκοπό που ήταν η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και να θέσει εκτός πολέμου την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι δράσεις των Αυστραλών και Νεο-Ζηλανδών στρατιωτών κατά την εκστρατεία, κληροδότησαν μια αδιόρατη αλλά ισχυρή κληρονομιά. Η δημιουργία αυτού που έγινε γνωστό ως ο «θρύλος του Anzac» έγινε σημαντικό κομμάτι της εθνικής ταυτότητας και στις δύο χώρες. Αυτό διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες τους έβλεπαν τόσο το παρελθόν, αλλά και την αντίληψη για το παρώνπαρόν.