Αλεξέι Καλέντιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
επιμέλεια, επέκταση + παραπομπές |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αλεξέι Μαξίμοβιτς Καλέντιν''' (
== Βιογραφία ==
Ο Καλέντιν αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή του Βορονέζ, την Σχολή Πυροβολικού Μιχαηλόβσκογιε στην Αγία Πετρούπολη (1882) και την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου (1889). Από το 1903 ως το 1906, υπηρέτησε ως διευθυντής της Στρατιωτικής Σχολής Νοβοτσερκάσσκ. Από το 1906 ως το 1910, ο Καλέντιν υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Αρχηγός Επιτελείου του Στρατού του Ντον.▼
=== Πρώτα χρόνια και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ===
Κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], ήταν διοικητής της 12ης Μεραρχίας Ιππικού και της 8ης Στρατιάς του Νοτιοδυτικού Μετώπου. Ο Καλέντιν δεν αποδέχτηκε την [[Φεβρουαριανή επανάσταση 1917]] και απαλλάχτηκε της θέσης του λόγω της άρνησής του να εκτελέσει τις εντολές της [[Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση|Προσωρινής Κυβέρνησης]] για τον εκδημοκρατισμό του στρατού. Στις 17 Ιουνίου 1917, ο Καλέντιν τοποθετήθηκε [[Αταμάνος]] των Κοζάκων του Ντον Χοστ από την κοινότητα των Κοζάκων και, μετά από επιμονή του Μιτροφάν Μπογκαγιέφσκι, έγινε επικεφαλής του νεοσύστατου Κοζάκικου “Κυβερνητικού Στρατού”, που ξαναδημιουργήθηκε για πρώτη φορά από το 1709. Τον Αύγουστο του 1917, στην Μόσχα, ο Καλέντιν εμφανίστηκε με το πρόγραμμά του καταστολής του επαναστατικού κινήματος.▼
▲
Κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], διετέλεσε αρχικά διοικητής της 12ης Μεραρχίας Ιππικού του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού, όμως το 1915 τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια μάχης και ακολούθως αιχμαλωτίστηκε από τον αυστροουγγρικό στρατό. Το επόμενο έτος απελευθερώθηκε και επανήλθε στην ενεργό δράση αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 8ης Στρατιάς του Νοτιοδυτικού Μετώπου<ref name=":0">{{Cite book|title=Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη|first=|last=|publisher=Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε|isbn=|year=1964|edition=πέμπτη|volume=13ος|location=Αθήναι|page=99}}</ref>.
Στις 29 Αυγούστου, οι τοπικές αρχές του [[Νοβοτσερκάσσκ]] αποφάσισαν να ζητήσουν από τον [[Αλέξανδρος Κερένσκι|Αλέξανδρο Κερένσκι]] να απαλλάξει τον Στρατηγό Καλέντιν του αξιώματός του και να τον συλλάβει για διάδοση φιλο-Κορνιλοφικής προπαγάνδας μέσα στους Κοζάκους της περιοχής του Ντον. Στις 31 Αυγούστου, ο εισαγγελέας του Δικαστηρίου του [[Νοβοτσερκάσσκ]] έλαβε ένα τηλεγράφημα από τον Κερένσκι, που έλεγε ότι ο Καλέντιν είχε επίσημα απαλλαγεί του αξιώματός του και θα έπρεπε να συλληφθεί αμέσως και να δικαστεί για υποκίνηση.▼
=== Στο μεσοδιάστημα των δύο επαναστάσεων ===
Η Διοίκηση του Κόζακ Χοστ αποφάσισε να ακούσει τι είχε να πει ο Καλέντιν, πρώτα, και μετά να τον στείλει στο Μογκίλεβ για να δώσει εξηγήσεις στην έδρα του Ανωτάτου Αρχιστρατήγου, όπως είχε ζητήσει ο Κερένσκι. Στις 6 Σεπτεμβρίου, ο Καλέντιν προσπάθησε να προφυλάξει τον [[Λαβρ Κορνίλοβ|Κορνίλοφ]] από τις επιθέσεις της Διοίκησης του Στρατού των Κοζάκων. Στις 25 Οκτωβρίου (αρχή της Οκτωβριανής Επανάστασης), ο Καλέντιν δήλωσε ότι μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η εξουσία της Προσωρινής Κυβέρνησης στην Ρωσία, ο Στρατός των Κοζάκων του Ντον θα αναλάμβανε τον πλήρη έλεγχο στην περιοχή του Ντον.▼
▲
▲Στις 29 Αυγούστου, οι τοπικές αρχές του [[Νοβοτσερκάσσκ]] αποφάσισαν να ζητήσουν από τον [[Αλέξανδρος Κερένσκι|Αλέξανδρο Κερένσκι]] να απαλλάξει τον
▲Η
=== Εμπλοκή στον Ρωσικό Εμφύλιο ===
Στις 25 Οκτωβρίου, με το ξέσπασμα της [[Οκτωβριανή Επανάσταση|Οκτωβριανής Επανάστασης]], ο Καλέντιν δήλωσε ο στρατός των Κοζάκων θα αναλάμβανε τον πλήρη έλεγχο στην περιοχή του Ντον έως ότου αποκαθίστατο πλήρως η εξουσία της Προσωρινής Κυβέρνησης στην Ρωσία.
Αυτή η δήλωση του Καλέντιν σηματοδότησε την [[ντε φάκτο]] απόσπαση των Κοζάκων του Ντον από την κεντρική εξουσία που επικυρώθηκε στις 20 Νοεμβρίου με την ανακήρυξη<ref>{{Cite book|title=The Third Revolution. Popular Movements in the Revolutionary Era|first=Murray|last=Bookchin|publisher=A&C Black|isbn=|year=2004|volume=3|location=London/New York|page=281|url=https://books.google.gr/books?id=QBTLrRnq6MUC&pg=PA281&dq=Alexey+Kaledin&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjws9Xz5djaAhWNKewKHSI0D3gQ6AEIPzAE#v=onepage&q=Kaledin&f=false}}</ref> της ανεξαρτησίας της περιοχής του Ντον, καθώς και την έναρξη της ''Καλεντιντσίνα'', ενός κινήματος κατά των [[Μπολσεβίκοι|μπολσεβίκων]] με επικεφαλής τον Καλέντιν<ref>{{Cite book|title=Ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. 1917 - 1923|first=Ε. Χ.|last=Καρρ|isbn=|year=1982|volume=1|location=Αθήνα|page=156}}</ref>. Την κίνηση του Καλέντιν μιμήθηκαν το αμέσως επόμενο διάστημα και οι αταμάνοι των Κοζάκων του ποταμού Ουσούρι και του [[Ορενμπούργκ]]<ref>Καρρ (1982). '''1'''. σελ. 391.</ref>.
Στις 15 Δεκεμβρίου ο στρατός του Καλέντιν, έχοντας τη βοήθεια και άλλων Λευκών σχηματισμών, κατέλαβε το [[Ροστόφ επί του Ντον]], ενώ την ίδια χρονική περίοδο υποστηριζόταν από την [[Ουκρανική Λαϊκή Δημοκρατία]], η κυβέρνηση της οποίας επιζητώντας και η ίδια τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, παρείχε διευκολύνσεις στον Κοζάκο στρατηγό<ref>Καρρ (1982). '''1'''. σελ. 354, 392.</ref>. Παράλληλα, υπήρξαν και από την πλευρά του προέδρου τον [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], [[Γούντροου Ουίλσον]], σκέψεις για οικονομική ενίσχυση του Καλέντιν, οι οποίες όμως γρήγορα εγκαταλείφθηκαν<ref>{{Cite book|title=When the United States Invaded Russia. Woodrow Wilson's Siberian Disaster|first=Carl J.|last=Richard|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=|year=2013|location=|page=32|url=https://books.google.gr/books?id=Hsxca9P8D6IC&pg=PA32&dq=Alexey+Kaledin&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjktoXB69jaAhUsb5oKHZkqCoQQ6AEIJjAA#v=onepage&q=Alexey%20Kaledin&f=false}}</ref>.
Στη συνέχεια, μέσα σε διάστημα μερικών εβδομάδων, η αμαχητί απόσυρση των Κοζάκων από το Ροστόφ και η επακόλουθη οπισθοχώρηση που έμεινε γνωστή ως [[Παγωμένη Πορεία]] έφεραν σε απελπιστική θέση τον Καλέντιν. Ο ίδιος, αντιλαμβανόμενος την αδυναμία του να αποτρέψει την προέλαση του στρατού των μπολσεβίκων<ref name=":0" />, παραιτήθηκε την 11η Φεβρουαρίου του 1918 (29 Ιανουαρίου σύμφωνα με το [[Ιουλιανό ημερολόγιο|π.η.]]) από το αξίωμά του και έδωσε τέλος στη ζωή του αυτοπυροβολούμενος.
== Τιμές και βραβεύσεις ==
*Παράσημο Αγίας Άννης, 3ης τάξεως (1897)
*Παράσημο Αγίου Στανισλαύου, 2ας τάξεως (1902)
Γραμμή 39 ⟶ 33 :
*Παράσημο Αγίου Γεωργίου, 3ης τάξεως για την μάχη του Κάλους, 12 Σεπτεμβρίου 1915.
*Ξίφος Αγίου Γεωργίου.
== Παραπομπές ==▼
<references />▼
== Πηγές ==
*{{cite web
|author = A biography and other resources
Γραμμή 57 ⟶ 55 :
|accessdate = 17 Απριλίου 2016
}}
▲== Παραπομπές ==
▲<references />
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||