Ο '''Μανουήλ Άγγελος Φιλανθρωπηνός''' (άκμασε στα τέλη του 14ου αι.) από την [[Οικογένεια των Φιλανθρωπηνών]] ήταν ευγενής στη Ρωμανία με τον υψηλό τίτλο του ''Καίσαρος''. Έγινε, ως υποτελής των Ρωμαίων, κυβερνήτης της Θεσσαλίας π. από το 1390 ως την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς του 1393.
==Βιογραφία==
Ήταν γιος (ή αδελφός) του [[Αλέξιος Άγγελος Φιλανθρωπηνός|Αλεξίου Αγγέλου Φιλανθρωπηνού]] ''Καίσαρα'' και κυβερνήτη -ως υποτελούς των Ρωμαίων- της Θεσσαλίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1370.
Το 1389 ζούσε ακόμη ο Αλέξιος. Το 1390 κυβερνήτης της Θεσσαλίας ήταν ο Μανουήλ, που όπως και ο προκάτοχός του, αναγνώρισε την επικυριαρχία του [[Μανουήλ Β΄ ΠαλαιολόγουΠαλαιολόγος|Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου]] δεσπότη της Θεσσαλονίκης (μετέπειτα Αυτοκράτορα). Σε ανταμοιβή οι Ρωμαίοι του απένειμαν τον τίτλο του ''Καίσαρος''.<ref name="ODB">{{harvnb|Kazhdan|1991|pp=1649, 2074}}.</ref><ref>{{harvnb|Fine|1994|p=353}}; {{harvnb|Stavrides|2001|pp=76–77}}.</ref> Το 1389 ο [[Ησαύ Μπουοντελμόντι]] δεσπότης της Ηπείρου ζήτησε τη συνδρομή του Καίσαρα της Θεσσαλίας, ο οποίος του έστειλε στρατό. Οι ενωμένες δυνάμεις τους νίκησαν τους Αλβανούς της Ηπείρου.<ref>{{harvnb|Fine|1994|p=355}}.</ref> Ο Καίσαρας που έστειλε τον στρατό, ήταν ο Μανουήλ (ή ο Αλέξιος, αν ακόμη ήταν εν ζωή).
Το 1393 οι Οθωμανοί έστειλαν μεγάλο στρατό, καιπου κατέλαβε τη Θεσσαλία. Έτσι ο Μανουήλ ήταν ο τελευταίος κυβερνήτης της Θεσσαλίας, ώσπουως το 1878 που η περιοχή ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.<ref>{{harvnb|Fine|1994|pp=353, 430}}.</ref>
