Α΄ Αθηναϊκή Σχολή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''Α' Αθηναϊκή σχολή''' εννοούμε το σύνολο των ποιητών της περιόδου 1830-1880 που έδρασαν στην Αθήνα. Η ποιητική παραγωγή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους αναπτύχθηκε σε δύο κέντρα με διαφορετικά χαρακτηριστικά, την Αθήνα και τα Επτάνησα. Στην Αθήνα κυριάρχησαν οι [[Φαναριώτες]] ενώ στα Επτάνησα ο κύκλος του Σολωμού. Το κύριο χαρακτηριστικό της Α Αθηναϊκής Σχολής είναι ο [[ρομαντισμός]]. Παρ' όλο που και στην Επτανησιακή ποίηση εντοπίζονται ρομαντικές εκδηλώσεις, έχει επικρατήσει χώρος ανάπτυξης του ρομαντισμού να θεωρείται κυρίως η Αθηναϊκή Σχολή.
==Ιστορική εξέλιξη==
Ορόσημο για την εμφάνιση του ρομαντισμού της Α' Αθηναϊκής Σχολής είναι το [[1831]], έτος δημοσίευσης των ποιημάτων ''[[Ο Οδοιπόρος (ποίηση)|Ο Οδοιπόρος]]'' του [[Παναγιώτης Σούτσος|Παναγιώτη Σούτσου]] και ''[[Δήμος και Ελένη]]'' του [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής|Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή]]. Τα χρόνια ώς το [[1850]] ονομάζονται «τα χρόνια της εξόρμησης»<ref>Κ. Θ. Δημαράς, «Η ποίηση στον ΙΘ΄ αιώνα»,''Ελληνικός Ρομαντισμός'', Ερμής, Αθήνα 1994, σελ. 169</ref>. Είναι η περίοδος στην οποία οι ποιητές προσπαθούν να διαμορφώσουν την φυσιογνωμία τους· η [[Επανάσταση του 1821|Επανάσταση]] είναι το βασικό γεγονός που τροφοδοτεί την ποίηση, οι λογοτέχνες αναζητούν εκφραστικούς τρόπους και χρησιμοποιούν ακόμα και την δημοτική (ή μία μορφή που την προσεγγίζει) και την [[καθαρεύουσα]]. Τα χρόνια [[1850]]-[[1870]] είναι τα χρόνια της ακμής. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι ([[Αλέξανδρος Σούτσος|Α. Σούτσος]], [[Παναγιώτης Σούτσος|Π. Σούτσος]], [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής|Ραγκαβής]]) έχουν φτάσει στην ωριμότητα, ενώ εμφανίζονται και νεότεροι ([[Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος]], [[Σπυρίδων Βασιλειάδης]]). Τα χρόνια αυτά σηματοδοτούνται από την κυριαρχία των [[Α' Αθηναϊκή Σχολή#Ποιητικοί διαγωνισμοί|Ποιητικών διαγωνισμών]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και την στροφή προς τον αρχαϊσμό, ενώ γίνονται όλο και πιο έντονα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του Αθηναϊκού ρομαντισμού (ατημέλητη μορφή, υπερβολική μελαγχολία, στόμφος και ρητορισμός) τα οποία φτάνουν σε ακραίες μορφές (ακυρολεξία, θανατολαγνεία) κατά την τελευταία περίοδο, της παρακμής ([[1870]]-[[1880]]), όταν έχουν πεθάνει οι κυριότεροι εκπρόσωποι, έχουν παρακμάσει οι [[Α' Αθηναϊκή Σχολή#Ποιητικοί διαγωνισμοί|Ποιητικοί διαγωνισμοί]] και κυριαρχεί η μορφή του [[Αχιλλέας Παράσχος|Αχιλλέα Παράσχου]].
 
==Γενικά χαρακτηριστικά==