Κίνημα του Ναυτικού 23ης Μαΐου 1973: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Κίνημα του Ναυτικού της 23ης Μαΐου 1973''' ήταν μια στασιαστική προσπάθεια στην οποία επισήμως προέβησαν επισήμως, 207 <ref>Με δεδομένο ότι ο αριθμός αφορά στις συλλήψεις που ακολούθησαν, θεωρείται βέβαιο πως ο αριθμός των ατόμων οι οποίοι γνώριζαν για την εκδήλωση του κινήματος μέσα στο στράτευμα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος.</ref> συνολικά αξιωματικοί και υπαξιωματικοί<ref>[http://www.onalert.gr/stories/Poioi_ekanan_to_Kinhma_toy_NaytikoyOla_ta_onomata_ton_syllhfthenton_kai_myhmenon Αντώνης Κακαράς, Αξιωματικός Π.Ν. ε.α. "Ποιοι έκαναν το Κίνημα του Ναυτικού. Όλα τα ονόματα των συλληφθέντων και μυημένων"]</ref> του [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|ελληνικού πολεμικού Ναυτικού]], με στόχο την ανατροπή του τότε [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορικού καθεστώτος]]. Με δεδομένο ότι ο αριθμός αφορά στις συλλήψεις που ακολούθησαν, θεωρείται βέβαιο πως ο αριθμός των ατόμων οι οποίοι γνώριζαν για την εκδήλωση του κινήματος μέσα στο στράτευμα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος.

Παρότι το κίνημα είχε αρχίσει να σχεδιάζεται από [[Ελληνική Δημοκρατία|δημοκράτες]] αξιωματικούς στα [[1969]], τελικά προδόθηκε μια ημέρα πριν την εκδήλωσή του και καταπνίγηκε εν τη γεννέσει του.Η αντίδραση της δικτατορίας υπήρξε άμεση, με σύλληψη όλων σχεδόν των μυημένων στο κίνημα, πολλοί εκ των οποίων βασανίσθηκαν απάνθρωπα, όπως ο απόστρατος τότε ταγματάρχης [[Σπύρος Μουστακλής]] τον οποίον κατέστησαν [[Τετραπληγία|ανάπηρο]].
Δυο μέρες μετά την καταστολή του κινήματος, το αντιτορπιλικό «Βέλος» (με πλήρωμα συνολικά 270 άνδρες) στο οποίο κυβερνήτης ήταν ο εκ των πρωτεργατών του κινήματος, πλωτάρχης τότε [[Νικόλαος Παππάς|Νίκος Παππάς]], εγκατέλειψε το σχηματισμό σκαφών που μετείχαν σε άσκηση του [[ΝΑΤΟ]] στα ανοικτά της [[Σαρδηνία]]ς και προσορμίσθηκε στο λιμένα του [[Φιουμιτσίνο]], όπου 7 αξιωματικοί (συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτου) και 25 υπαξιωματικοί ζήτησαν [[πολιτικό άσυλο]] από τις [[Ιταλία|ιταλικές αρχές]], το οποίο ύστερα από πολυήμερη ταλαιπωρία, τους παραχωρήθηκε. Η ενέργειά τους αυτή έπληξε καίρια το γόητρο της στρατιωτικής κυβέρνησης της [[Αθήνα]]ς που είχε σπεύσει προηγουμένως να υποβαθμίσει την έκταση του κινήματος κάνοντας δια του εκπροσώπου της Βύρωνα Σταματόπουλου<ref>Μαρτυρία Αντιναύαρχου (ε.α.) Κ. Γκορτζής Π.Ν.</ref> λόγο για «''οπερέτα ναυτικού κινήματος ολίγων αποστράτων αξιωματικών''»<ref>[http://tvxs.gr/news/deutsche-welle/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C Σχετικό άρθρο της "''Deutsche-Welle''"]</ref>, για προφανείς σκοπούς [[προπαγάνδα]]ς. Ακολούθως, οι φυγάδες αξιωματικοί προέβησαν σε συνεντεύξεις Τύπου όπου με ντοκουμέντα απέδειξαν τη δυσφορία και την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και στρατού στη δικτατορία. Καταδείχθηκε έτσι διεθνώς η έκταση που είχε λάβει η αντίδραση κατά της δικτατορίας και στάθηκε μια από τις κυριώτερες αιτίες για τη φθορά του καθεστώτος.