Ιουλιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ιουλιανός''' (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, [[Λατ.]] ''Flavius Claudius Julianus'', 331 ή 332 — 26 Ιουνίου 363), γνωστός ως '''Ιουλιανός ο Παραβάτης''' ή '''Ιουλιανός ο Αποστάτης''', αλλά και '''Ιουλιανός ο Μέγας'''<ref><span lang="grc" dir="ltr">«Φλωρεντίῳ τῆς αὐλῆς ἐν τοῖς ὑπὲρ τὰς Ἄλπεις ἔθνεσιν ὑπάρχῳ γενομένῳ κατὰ τοὺς χρόνους ἐν οἷς Ἰουλιανὸς ὁ μέγας τὴν τοῦ Καίσαρος εἶχε τιμήν»</span> ([[Ζώσιμος]], ''Νέα Ιστορία'', 5.2)</ref>, ήταν [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαίος]] αυτοκράτορας κατά την [[Βυζαντινή αυτοκρατορία#Πρωτοβυζαντινή περίοδος|πρωτοβυζαντινή περίοδο]] και αξιοσημείωτος [[φιλόσοφος]] και συγγραφέας στην [[ελληνική γλώσσα]]<ref>Michael Grant, ''Greek and Latin authors, 800 B.C. - A.D. 1000'', Μέρος 1000, σελ. 240, H. W. Wilson Co. (1980) ISBN 0-8242-0640-1.</ref>. Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον [[Κωνστάντιος Β´|Κωνστάντιο Β´]] από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363. Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της [[Κωνσταντίνεια Δυναστεία του Κωνσταντίνου|ΚωνσταντίνειαςΔυναστείας του δυναστείαςΚωνσταντίνου]] και ο μοναδικός [[Παγανισμός|παγανιστής]] μετά τον [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Μέγα Κωνσταντίνο]], ενώ καθιέρωσε την χρήση του όρου ''Έλληνας'' ως [[Παγανιστές|παγανιστής]], καθώς κατά την προσπάθεια επιβολής της παλιάς θρησκείας αυτοπροσδιοριζόταν ως ''Έλληνας'' εννοώντας πως ακολουθούσε την θρησκεία των παγανιστών οι οποίοι έως τότε ήταν γνωστοί ως ''Εθνικοί'' και προσδίδοντας θρησκευτικό νόημα στην λέξη.<ref>{{Cite book|title=Hellenism in late antiquity|last=Bowersock|first=G.W.|publisher=The University of Michigan Press|year=1996|isbn=978-0-472-06418-2|location=Michigan, USA|page=9-12}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.co.uk/books?id=5D_JBAAAQBAJ&pg=PA131#v=onepage&q&f=false|title=A History of Greece|last=Finlay|first=George|date=2014-11-06|publisher=Cambridge University Press|year=|isbn=9781108078337|location=|page=131}}</ref>

Η πρώτη πολιτική πράξη του Ιουλιανού, μετά την επίσημη ανάρρησή του στον αυτοκρατορικό θρόνο, ήταν η παρουσία του στην κηδεία του Κωνστάντιου. Χωρίς τα αυτοκρατορικά του διάσημα, συνόδευσε τον νεκρό θείο του από το λιμάνι στον Ναό των Αγίων Αποστόλων. Η πράξη του αυτή ήταν υπολογισμένη ώστε να τονίσει τη νομιμότητα της βασιλείας του αλλά και να καλλιεργήσει την υποστήριξη τις τάξεις των στρατιωτικών και πολιτών της Ανατολής: ο Ιουλιανός δεν ερχόταν στην πόλη, που τόσο πολύ συνδέθηκε με την [[Κωνσταντίνεια Δυναστεία του Κωνσταντίνου|ΚωνσταντίνειαΔυναστείας του δυναστείαΚωνσταντίνου]], ως κατακτητής-σφετεριστής.<ref>David Hunt (1998), σ.60-61</ref>