Μαυρίκιος (αυτοκράτορας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 33:
 
==Βιογραφία==
Ο Μαυρίκιος γεννήθηκε στην ΑραβησσόΑραβισσό της [[Καππαδοκία]]ς το έτος 539 μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν [[Παύλος (πατέρας του Μαυρίκιου)|Παύλος]] και ο ίδιος είχε τρία αδέρφια, τον [[Πέτρος (κουροπαλάτης)|Πέτρο]], τη Θεόκτιστη και τη Γορδία, σύζυγο του [[Φιλιππικός (στρατηγός)|Φιλιππικού]].<ref name="PLRE855">Martindale, Jones & Morris (1992), p. 855</ref>
 
Ο Μαυρίκιος ήταν διακεκριμένος στρατηγός και χρίστηκε διάδοχος του [[Τιβέριος Β'Β΄|Τιβέριου]] μια εβδομάδα πριν τοναποβιώσει θάνατο τουο τελευταίουτελευταίος, νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρη του Αυτοκράτορα. Ο Μαυρίκιος, ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, γρήγορα αντελήφθη την ανάγκη για ειρήνη με τους Πέρσες ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες εξαντλητικού πολέμου στην [[Αρμενία]] και τη [[Μεσοποταμία]]. Με τον θάνατο του [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας|Χοσρόη Α΄]] το 579, διαδέχεται τον τελευταίο ο γιος του [[Ορμίσδας Δ΄]], ο οποίος συνέχισε ανεπιτυχώς τον πόλεμο κατά των ΒυζαντινώνΡωμαίων και απέρριψε προτάσεις της Κωνσταντινούπολης για ειρήνη. Ο Ορμίσδας Δ΄ ανατράπηκε τελικώς το 590 και ο γιος του, [[Χοσρόης Β΄ της Περσίας|Χοσρόης Β΄]], κατέφυγε στο Βυζάντιο για να ζητήσει βοήθεια. Ο Μαυρίκιος, παρά τις αντιρρήσεις της Συγκλήτου, παρείχε βοήθεια και επανέφερε τον Χοσρόη Β΄ στον θρόνο, για να λάβει ως ανταμοιβή το μεγαλύτερο μέρος της περσικής [[Αρμενία|Αρμενίας]] και το δυτικό τμήμα της Καυκάσιας Ιβηρίας, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς τον πόλεμο που μαινόταν από το 572.
 
Επί των ημερών του, Πατριάρχης [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] ήταν ο [[Πατριάρχης Ιωάννης Δ΄ Νηστευτής|Ιωάννης Δ΄]], ο επονομαζόμενος ''Νηστευτής]]''. Αυτός για πρώτη φορά στην ιστορία θα υιοθετήσει τον τίτλο «[[Οικουμενικός Πατριάρχης|Οικουμενικός]]», γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του [[Όσιος Γρηγόριος Α'Α΄ ο Διάλογος|Πάπα Γρηγορίου]] του ''Μεγάλου]]''. Ο Ιωάννης Δ΄ όμως, υποστηριζόμενος από τον Αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στις αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικό βήμα προς το Σχίσμα, που έμελλε να οριστικοποιηθεί το [[1054]].
 
Ο Μαυρίκιος διεξήγαγε επιτυχείς [[Εκστρατείες του αυτοκράτορα Μαυρικίου στα Βαλκάνια|αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων]] στα δυτικά, αποκαθιστώντας τη βυζαντινήΡωμαϊκή κυριαρχία στη Βαλκανική. Για την αντιμετώπιση των Λομβαρδών που εισέβαλαν στην [[Ιταλία]], πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασική αυτήν της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ιταλίας, με έδρα τη Ραβέννα, και της Αφρικής, με έδρα την Καρχηδόνα, αντί για τις παλαιότερες διοικητικές περιφέρειες των ομώνυμων επαρχιών (καταγόμενες από την εποχή του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] και επανιδρυμένες από τον [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανού]]). Μπόρεσε με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσει τον έλεγχο της χερσονήσου, έως έναν βαθμό, ενόσω αυτή κατακλυζόταν από τους Λομβαρδούς. Λέγεται ότι σκόπευε να επαναφέρει το σύστημα της Τετραρχίας, προκειμένου η Αυτοκρατορία να ανταποκρίνεται καλύτερα στις προκλήσεις των καιρών.
 
Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να εξοικονομήσει χρήματα από το δημόσιο ταμείο καθώς, καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα λόγω του μακρόχρονου πολέμου. Έτσι έλαβε σειρά αντιλαϊκών μέτρων, όπως η μείωση του μισθού των στρατιωτών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός κατά το οποίο αρνήθηκε την εξαγορά με λύτρα 12.000 αιχμαλώτων βυζαντινών στρατιωτών από τους Αβάρους, με αποτέλεσμα τη θανάτωσή τους.
 
Το [[602]] διέταξε τα στρατεύματά του να παραμείνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα φυλάκιά τους βόρεια του Δούναβη, προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ανταρσία στις τάξεις του στρατεύματος με την ηγεσία ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι [[Φωκάς|Φωκά]]. Ο Φωκάς βάδισε κατά της πρωτεύουσας, όπου κατάφερε να συλλάβει τον Μαυρίκιο και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει.