Βακτηριοφάγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η μελέτη τους έχει συμβάλλει πολύ στην ανάπτυξη της [[Μοριακή Βιολογία|Μοριακής Βιολογίας.]] Λόγω της λιγότερο πολύπλοκης δομής και λειτουργίας τους, συγκριτικά με τα βακτήρια και τα [[ευκαρυωτικά κύτταρα]] και του τεράστιου αριθμού μεταλλαγμένων μορφών τους, οι φάγοι είναι εξαιρετικά χρήσιμοι για τη μελέτη του διπλασιασμού του DNA, της μεταγραφής και της ρύθμισης. Μία από τις πυκνότερες φυσικές πηγές για τους φάγους -όπως και άλλους ιούς- είναι το [[θάλασσα|θαλάσσιο]] ύδωρ, όπου βρίσκονται πλέον των 10⁹ ιών ανά mlit στην επιφάνεια. Το 70% περ. των θαλάσσιων βακτηρίων είναι μολυσμένο από φάγους<ref>Prescott, L. (1993). Microbiology, Wm. C. Brown Publishers, ISBN 0-697-01372-3.</ref>. Βρίσκονται επίσης στο πόσιμο [[νερό|ύδωρ]] και σε ορισμένες τροφές με συντηρημένα λαχανικά και κρέατα, που ευνοούν την ανάπτυξη βακτηρίων.