Πτολεμαίος ΣΤ΄ Φιλομήτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 45:
Τα πέντε χρόνια της συμβασιλείας των τριών αδερφών δεν υπήρξαν αρμονικά. Από τα τρία κακά που οδήγησαν στην πτώση της Δυναστείας των Πτολεμαίων, τα δύο προϋπήρχαν της ανόδου του Πτολεμαίου ΣΤ΄ του Φιλομήτορα στο θρόνο: ο αιγυπτιακός εθνικισμός απέναντι στην κυριαρχία των Ελλήνων και η επιρροή που ασκούσαν στην αυλή [[ευνούχος|ευνούχοι]] και πρώην σκλάβοι. Το τρίτο έκανε τώρα την εμφάνισή του και δεν ήταν άλλο από τις ενδοοικογενειακές διαμάχες για την εξουσία. Με παρόμοιο τρόπο έπεσε και η Δυναστεία των Σελευκιδών κατά τα χρόνια που ακολούθησαν τη βασιλεία του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς. Ο Πτολεμαίος Β΄ και ο Πτολεμαίος Δ΄ είχαν απαλλαγεί από την απειλή αυτή θανατώνοντας όλους τους αρσενικούς κοντινούς τους συγγενείς.
Ο Πολύβιος, ιστορικός σύγχρονος του Πτολεμαίου ΣΤ΄, θεωρεί πως στον αντίποδα των παραπάνω, ο χαρακτήρας του βασιλιά υπήρξε ο καλύτερος και γοητευτικότερος από αυτούς των προκατόχων και διαδόχων του. Σε μια εποχή που η βία και η σκληρότητα βασίλευαν, ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ επέδειξε ευγένεια ψυχής και ανθρωπιά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιστορικού κανένα από τα πρόσωπα που τον περιστοίχιζαν δεν εξορίστηκε με κάποια κατηγορία, ενώ κανένας Αλεξανδρινός δεν θανατώθηκε κατόπιν εντολής του (Πολύβιος XXXIX.18.) Η καλοσύνη αυτή του Πτολεμαίου ΣΤ΄ δεν στάθηκε ικανή να σβήσει τις φιλοδοξίες του αδερφού του, με τον οποίο μοιραζόταν
Παράλληλα στον ορίζοντα διαφαίνονταν οι σκοποί της Ρώμης, της οποίας τα συμφέροντα υπαγόρευαν να συντηρούνται ζωντανές οι άρρωστες αυτές καταστάσεις στα ανατολικά βασίλεια προς δικό της όφελος.
| |||