Πέτρος Δημάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές) |
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές) →Θάνατος του Π. Δημάκη - Διαμάχες μεταξύ κληρονόμων και Ελληνικού Δημοσίου: Επαναφορά σχολαρχίου στην Τσερνίτσα το σχολικό έτος (1906-1907) |
||
Γραμμή 80:
Παρά το γεγονός του συμβιβασμού και ενώ το Δημόσιο συνέχισε να καταβάλλει το επίδομα των 5.000 δραχμών, όπως είχε οριστεί, οι κληρονόμοι δεν διέθεταν από τα εισοδήματα των κτημάτων τίποτε, ούτε για την επισκευή των σχολείων και των μοναστηριών, ούτε για την μισθοδοσία των ιερέων και γενικά δεν ανεγνώριζαν καμία υποχρέωση. Σε πρόσκληση του Υπουργού Οικονομικών προς τους κληρονόμους να επισκευάσουν τα Σχολεία, απάντησαν με έγγραφό τους ότι τα κτήματα των μοναστηριών είναι δικά τους και απείλησαν το Δημόσιο ότι σε περίπτωση πιέσεως θα ενεργήσουν να ακυρώσουν την Διαθήκη του Δημάκη, έτσι ώστε αυτοί να πάρουν την οικία του Δημάκη στην Αθήνα και το Δημόσιο τα κτήματα των μοναστηριών.
Το έτος 1902 επί Σχολάρχη Γεωργίου Μανωλάκου κάτω από περίεργες και παράδοξες συνθήκες, εξεράγει φοβερή πυρκαγιά στο χώρο του Μοναστηριού και τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια κατεστράφησαν ολοσχερώς .
Το [[1902]], κάτω από περίεργες συνθήκες, ξέσπασε πυρκαγιά στο χώρο του μοναστηριού και τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια καταστράφηκαν εντελώς. Το έτος [[1911]] ο αρχιεπίσκοπος Μεσσηνίας με την αναφορά του με αριθμό 1189, γνωρίζει στο Υπουργείο Εκκλησιαστικών, ότι από το έτος [[1902]] σταμάτησε η λειτουργία των Δημάκειων Εκπαιδευτηρίων στο Μελέ λόγω εμπρησμού και οι κληρονόμοι του Πέτρου Δημάκη, αφού μοίρασαν τα κτήματα που κατείχαν πούλησαν ορισμένα σε τρίτους.▼
Μετά τον βέβηλο και απάνθρωπο εμπρησμό των Δημάκειων Εκπαιδευτηρίων ορισμένοι ¨συμπατριώτες μας ¨ έκαναν τις απαιτούμενες ενέργειες προς το Υπουργείο Παιδείας και κατάφεραν . Παράτυπα και παρά την Διαθήκη του Πέτρου Δημάκη να μεταφερθεί το σχολικό έτος (1903-1904) το Σχολαρχείο στην Σίτσοβα , παρουσιάζοντας την σαν οικισμό της Τσερνίτσας .
Η πληροφορία του Αρχιεπισκόπου ήταν μερικώς αληθής, διότι τα εκπαιδευτήρια λειτουργούσαν σε άλλα οικήματα στο συνοικισμό Σίτσοβα της Τσερνίτσας, όπως βεβαίωνε το υπουργείο των Εκκλησιαστικών, αφού με ενέργειες παραγόντων μετά τον εμπρησμό είχε επιτευχθεί η έγκριση λειτουργίας του τότε ελληνικού σχολείου στη Σίτσοβα, σημερινή [[Αλαγονία Καλαμάτας|Αλαγονία]].▼
Την παράτυπη αυτή ενέργεια όταν έμαθαν οι κάτοικοι της Τσερνίτσας έμειναν κατάπληκτοι και διαμαρτυρήθηκαν έντονα προς την Νομαρχία Μεσσηνίας και το Υπουργείο Παιδείας ζητώντας την επαναφορά του Σχολαρχείου στην Τσερνίτσα.
Πράγματι μετά από πολλές και ποικίλες ενέργειες οι κάτοικοι της Τσερνίτσας έχοντας το δίκαιο με το μέρος τους , κατάφεραν από το σχολικό έτος (1906-1907) να επανέλθει το Σχολείο στην Τσερνίτσα και να στεγαστεί αρχικά στην οικία του Γεωργίου Αντωνακάκη και μετέπειτα στην οικία του Ιωάννη Σάλμα.(ΓΑΚ / Μεσσηνίας / Μαθητολόγιο Ελληνικού Σχολείου Τσερνίτσας)
▲
▲Η πληροφορία του Αρχιεπισκόπου όπως προαναφέραμε ήταν μερικώς αληθής, διότι τα εκπαιδευτήρια λειτουργούσαν σε άλλα οικήματα στο συνοικισμό Σίτσοβα της Τσερνίτσας, όπως βεβαίωνε το υπουργείο των Εκκλησιαστικών, αφού με ενέργειες παραγόντων μετά τον εμπρησμό είχε επιτευχθεί η έγκριση λειτουργίας του τότε ελληνικού σχολείου στη Σίτσοβα, σημερινή [[Αλαγονία Καλαμάτας|Αλαγονία]].
Σωματείο «ΠΕΤΡΟΣ ΔΗΜΑΚΗΣ»
| |||