Ευρωπαϊκή Ένωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η διατήρηση των τοπικών γλωσσικών ιδιαιτεροτήτων αποτελεί αποκλειστικό ζήτημα κάθε κράτους ξεχωριστά, ωστόσο προωθείται ανελλιπώς η εκμάθηση τουλάχιστον των περισσότερο ομιλούμενων γλωσσών της ΕΕ. Περίπου το 56% των ευρωπαίων πολιτών μπορούν να συζητήσουν και να συνεννοηθούν σε γλώσσες πέραν της μητρικής τους. Τα [[Αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]] είναι η περισσότερο ομιλούμενη γλώσσα στην ΕΕ με ποσοστό 51% επί των κατοίκων (13% ως μητρική και 38% ως επίκτητη). Λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις μητρικές γλώσσες, η [[Γερμανική γλώσσα|Γερμανική]] έρχεται πρώτη με ποσοστό 16%. Οι περισσότερες επίσημες γλώσσες ανήκουν στην [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια]]. Εξαίρεση αποτελούν τα Εσθονικά, Φινλανδικά και Ουγγρικά που ανήκουν στην [[Ουραλικές γλώσσες|Ουραλική οικογένεια]] και τα Μαλτέζικα που ανήκουν στην [[Σημιτικές γλώσσες|Σημιτική]]. Το αλφάβητο που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των χωρών είναι το [[Λατινικό αλφάβητο|Λατινικό]], με εξαίρεση την Ελλάδα και την Κύπρο που χρησιμοποιείχρησιμοποιούν το [[Ελληνικό αλφάβητο]]. Και τα δύο αποτελούν επίσημα αλφάβητα της ΕΕ, ενώ με την ένταξη της Βουλγαρίας το 2007 προστέθηκε και το [[Κυριλλικό αλφάβητο|Κυριλλικό]].