Βικιπαίδεια

Χριστιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Αναίρεση έκδοσης 7046117 από τον Ουδέν (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Αναίρεση έκδοσης 7046200 από τον Sotkil (Συζήτηση) βανδαλισμός από Τζερονυμιακό χρήστη
Ετικέτες: Αναίρεση μεγάλη αφαίρεση
Γραμμή 1:
{{Ουδετερότητα}}{{χριστιανισμός}}
 
Ο '''Χριστιανισμός'''<ref>From [[Ancient Greek language|Ancient Greek]] Χριστός, ''[[Christ|Khristós]]'' ([[Latinization of Greek|Latinized]] as ''Christus''), translating [[Hebrew language|Hebrew]] מָשִׁיחַ, ''[[Messiah|Māšîăḥ]]'', meaning "the [[Anointing|anointed]] one", with the [[Late Latin|Latin]] suffixes ''-ian'' and ''-itas''.</ref> είναι [[Μονοθεϊσμός|μονοθεϊστική]] θρησκεία βασισμένη στηστην ζωή και τητην διδασκαλία του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]]. Είναι η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο,<ref>{{cite news|url=https://www.theguardian.com/world/feedarticle/10003271|title=Study: Christian population shifts from Europe|date=19 December 2011|newspaper=Associated Press|accessdate=25 February 2012|author=Zoll, Rachel}}</ref><ref name="PewDec2012">{{cite web|url=http://www.pewforum.org/files/2014/01/global-religion-full.pdf|title=The Global Religious Landscape: Christianity|date=December 2012|publisher=Pew Research Center|accessdate=30 July 2012}}</ref> με περισσότερους από 2,.4&nbsp;δισεκατομύρια πιστούς,<ref name="World">33.39% of ~7.2&nbsp;billion world population (under the section 'People') {{cite web|url=https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/xx.html|title=World|website=The World Factbook|publisher=CIA}}</ref><ref name="gordonconwell.edu">{{cite web|url=http://www.gordonconwell.edu/resources/documents/1IBMR2015.pdf|title=Christianity 2015: Religious Diversity and Personal Contact|date=January 2015|publisher=gordonconwell.edu|accessdate=29 May 2015}}</ref><ref name="Global Christianity">{{cite web|url=http://www.pewforum.org/Christian/Global-Christianity-exec.aspx|title=Global Christianity|date=19 December 2011|publisher=Pew Research Center|accessdate=17 August 2012|author=ANALYSIS}}</ref> δηλαδή περίπου το ένα τρίτο της ανθρωπότητας. Η Χριστιανική πίστη βασίζεται στηνστη πεποίθηση ότι ο Ιησούς είναι ο υιός του Θεού και ο σωτήρας της ανθρωπότητας, ο οποίος ήρθε στηστην Γη ως ο Μεσσίας (Χριστός) όπως προφητεύονταν στην Παλαιά Διαθήκη, <ref>{{cite book|title=Christianity: A Very Short Introduction|last=Woodhead|first=Linda|publisher=Oxford University Press|year=2004|isbn=|edition=|location=Oxford|pages=n.p.}}</ref> δίδαξε και μετά τον μαρτυρικό του θάνατο αναστήθηκε.
 
== Το Χριστιανικό Δόγμα ==
Το Χριστιανικό δόγμα, η θεμελιώδης δηλαδή αρχή του Χριστιανισμού, περιγράφεται μέσα από το [[Σύμβολο της Πίστεως]], εκτός από κάποιες ριζοσπαστικές προτεσταντικές Εκκλησίες που δεν αποδέχονται Σύμβολο Πίστεως. Αυτό ουσιαστικά επιβεβαιώνει την Πίστη σε ένα τριαδικό Θεό, ο οποίος είναι το ο Θεός-Πατέρας, ο [[Ιησούς Χριστός|ΙησούςΙησους- ο ΥιόςΥιος]] και το [[Άγιο Πνεύμα]]. Υπάρχουν παραλλαγές του ανάλογα με το δόγμα ή την ιστορική εποχή.
 
Ο Χριστιανισμός ως [[μονοθεϊστική θρησκεία]] πιστεύει πως υπάρχει μόνο ένας [[Θεός|Θεό]], ο οποίος δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός{{Ασαφές}}. Ταυτόχρονα, ο Χριστιανισμός πρεσβεύει ότι ως θρησκεία εξ αποκαλύψεως, ο Θεός αποκαλύπτει στην πορεία της ιστορίας το τριαδικό του μυστήριο, δηλαδή την ύπαρξη ενός αλλά τρισυπόστατου Θεού (Πατέρα, Υιό, Άγιο Πνεύμα). Υποστηρίζεται πως η Τριαδικότητα είναι εμφανής σε πολλά σημεία των Ιερών Κειμένων αναφερόμενοι σε χωρία όπως ''«Και είπεν ο θεός ποιήσωμεν άνθρωπον […]» (''Γέν''. Α’ 26)'', ''«Και είπεν ο θεός ιδού [[Αδάμ]] γέγονεν ως εις εξ ημών […]» (''Γέν''. γ’ 22)'' που παρουσιάζουν τον Θεό να μιλά για τον εαυτό του στον πληθυντικό ή και άλλα όπως ''«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (''Ματθ''. κη' 19)''. Κυρίως αυτό το πρόβλημα της ενότητας της μίας θείας φύσης σε τρία Θεία Πρόσωπα αλλά και το Χριστολογικό δόγμα (το πρόβλημα της ένωσης μεταξύ της θείας και ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού και της σχέσης αυτού προς το Θεό Πατέρα), προκάλεσαν οξύτατες διαφωνίες μεταξύ των χριστιανών, και οδήγησαν στη διαμόρφωση διάφορων δοξασιών, όπως ο αρειανισμός, ο δοκητισμός, ο μονοφυσιτισμός κ.ά., που χαρακτηρίζουν ιστορικά ολόκληρη αυτή την περίοδο της αρχαίας Εκκλησίας. Τελικά, το [[451]] μ.Χ. κατά τη [[Οικουμενικές σύνοδοι|Δ' Οικουμενική Σύνοδο]], η αιώνια σχέση των τριών προσώπων ή υποστάσεων αποσαφηνίζεται:
<blockquote>Ο Τριαδικός Θεός είναι μονάδα, γιατί υπάρχει ένα αίτιο και μια ουσία· και είναι Τριαδικός κατά τις υποστάσεις, γιατί υπάρχει η ετερότητα των υποστάσεων. Έτσι ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός γεννητός ακτίστως και το Άγιο Πνεύμα εκπορευτό. Οι ιδιότητες αυτές είναι μεταξύ τους αμεταβίβαστες και ακοινώνητες, δηλαδή δεν τις έχει άλλο πρόσωπο από την Τριάδα.<ref>Ιωάννου Ρωμανίδου, Συμβολική και Δογματική Θεολογία, Τόμος Α, σελ. 128 - 203</ref></blockquote>
 
Γραμμή 80:
Ο επόμενος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδόσιος τον Α']], άρχισε τις διώξεις κατά των ειδωλολατρών σε όλη την Αυτοκρατορία, οδηγώντας στην επικράτηση του Χριστιανισμού. Στις [[27 Φεβρουαρίου]] του [[380]] αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας δηλώνοντας ''«επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη [...] να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο»'' και στις [[8 Νοεμβρίου]] του [[392]] έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες.<ref>''[[Θεοδοσιανός Κώδιξ]]'' 16.1.2. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#1 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].</ref><ref>Παναγιώτης Δρακόπουλος, ''Μεσαίωνας - Ελληνικός και Δυτικός (Φιλοσοφία και προφητεία)'', εκδ. Παρουσία, Αθήνα 2002. Διαθέσιμο απόσπασμα [http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/drakopoulos_secular.html εδώ], στον ιστότοπο [http://www.myriobiblos.gr myriobiblos.gr].</ref> Στις [[2 Μαΐου]] του [[381]] εξέδωσε το λεγόμενο «έδικτο κατά των αποστατών».<ref>''Θεοδοσιανός Κώδιξ'' 16.7.1. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#7 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].</ref> με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις [[21 Δεκεμβρίου]] του [[382]] απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται ''«παράφρονες»'' και ''«ιερόσυλοι»''), κάθε μορφή [[Θυσία|θυσίας]], μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς.<ref>''Θεοδοσιανός Κώδιξ'' 16.10.7. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#10 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].</ref> Το [[384]] διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα ειδωλολατρικών Ιερών<ref>«Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους Ναούς και τα Ιερά και έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη την λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει διαταχθεί κατ' επανάληψη και πολύ συχνά. Τα ίδια τα κτίρια των Ναών που βρίσκονται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, ή έξω από αυτές, θα παραδοθούν σε δημόσια χρήση και θα καταστραφούν οι ανά τόπους βωμοί». (''Θεοδοσιανός Κώδιξ'' 16.10.19. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#10 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].) «Απαγορεύουμε σε εκείνους που έχουν μιαρές ειδωλολατρικές πεποιθήσεις να προσφέρουν τις καταραμένες τους θυσίες και να ασκούν όλες τις άλλες καταδικαστέες πρακτικές τους. Διατάσσουμε δε όλα τα Ιερά και οι Ναοί τους που στέκουν ακόμη, να καταστραφούν με πρωτοβουλία των τοπικών διοικητών και να εξαγνισθούν τα απομεινάρια τους με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Όλοι ας γνωρίζουν ότι αν παραβάτης του παρόντος νόμου παραπεμφθεί με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον δικαστού, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (''Θεοδοσιανός Κώδιξ'' 16.10.25. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#10 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].)</ref><ref>Σύμφωνα με τις παραπομπές του Κυρ. Σιμόπουλου και άλλων ερευνητών, συγκεκριμένο διάταγμα για κατεδάφιση Ελληνικών ναών (με μικρή σχετικά εφαρμογή στην πράξη και αυτού ακόμη) εξεδόθη από τον Αρκάδιο και μετά, όχι από τον Μέγα Θεοδόσιο.</ref> και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις [[24 Φεβρουαρίου]] του [[391]] ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε ειδωλολατρικούς ναούς: ''«Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους»''.<ref>''Θεοδοσιανός Κώδιξ'' 16.10.10. Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά [http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#10 εδώ], στον ιστότοπο [http://ancientrome.ru/ ancientrome.ru].</ref> Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βια εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των [[Χριστιανικός μοναχισμός|μοναχών]].<ref>«Στο επίπεδο του λαού, οι πιο άσπονδοι εχθροί του παγανισμού ήταν οι μοναχοί. [...] Οι μοναχοί είχαν ενεργή συμμετοχή στις διαμάχες σχετικά με τα ορθά χριστιανικά δόγματα. [...] Οι μοναχοί δεν έδειχναν κανένα έλεος στους παγανιστές. Όταν οι όχλοι κατέστρεφαν παγανιστικούς ναούς, οι μοναχοί ήταν συνήθως στον πυρήνα τους». (James Allan Evans, The Emperor Justinian and the Byzantine Empire, Greenwood Press, 2005, σελ. xxvii, xxviii)</ref> Μέχρι τον 4ο αιώνα, ο Χριστιανισμός γίνεται η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας και μέχρι το τέλους της, οποιαδήποτε δημόσια εκδήλωση που αφορά άλλη θρησκεία και θεό, θα είναι παράνομη.<ref name=":4">{{Cite web|url=http://www.bbc.co.uk/history/ancient/romans/christianityromanempire_article_01.shtml|title=Christianity and the Roman Empire|last=Dr Sophie Lunn-Rockliffe|first=|date=17/2/2017|website=British Broadcasting Corporation (BBC)|publisher=|accessdate=2/7/2017}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/religion/why/legitimization.html|title=Legitimization Under Constantine|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=1/7/2017}}</ref>
 
Σήμερα θεωρείται πολύ δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα πως εκχριστιανίστηκε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ναι μεν οι διαταγές του Θεοδοσίου είχαν σκοπό τις διώξεις του παγανισμού, όμως αυτές οι νομοθεσίες μάλλον είχαν περιορισμένη εφαρμογή και εκδίδονταν και επανεκδίδονταν για χάρη κάποιων τοπικών αιτημάτων. Το κράτος σπανίως μπορούσε να επιβάλλει την εφαρμογή τέτοιων νόμων και σπανίως το έκανε. Θεωρούνται αμφιλεγόμενοι οι θρησκευτικοί στόχοι και η σχετική νομοθεσία του Μεγάλου Κωνσταντίνου και μερικοί μελετητές αμφισβητούν την εφαρμογή των φιλοχριστιανικών νόμων.<ref>[https://www.academia.edu/10100520/Christian_conversion_in_late_antiquity_some_issues academia.edu, Averil Cameron, "Christian conversion in late antiquity: some issues", σ. 14]</ref> Ο εκχριστιανισμός της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας προχώρησε σταδιακά, χωρίς να μπορεί να εκτιμηθεί ο βαθμός εκχριστιανισμού σε κάθε εποχή. Υπήρχε σημαντική αλληλοεπικάλυψη παγανισμού και χριστιανισμού κατά την ύστερη αρχαιότητα. Ωστόσο, πολλές χριστιανικές πηγές της εποχής κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια να δείξουν έναν σαφή διαχωρισμό μεταξύ των θρησκειών, έχοντας ως στόχο να ισχυριστούν θρίαμβο του χριστιανισμού. Ακόμη, υπήρχε χριστιανική βία τόσο κατά των παγανιστών, όσο και μεταξύ των χριστιανών.<ref>Averil Cameron, "Christian conversion in late antiquity: some issues", στο [https://books.google.gr/books?hl=el&lr=&id=JhOrCwAAQBAJ&oi=fnd&pg=PP1&dq=compulsory+christianisation+late+antiquity&ots=aTQjhwvk9X&sig=pq2jxbFYRoEQrj7RpYaZsjSe9Jw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false , Arietta Papaconstantinou, Daniel L. Schwartz, "Conversion in Late Antiquity: Christianity, Islam, and Beyond", Routledge, 3 Μαρ 2016, σ. 16] και στο [https://www.academia.edu/10100520/Christian_conversion_in_late_antiquity_some_issues academia.edu, σ. 22]</ref>
 
Σύμφωνα με μια άλλη προσέγγιση, πριν έλθει στην εξουσία ο Μ. Κωνσταντίνος ο χριστιανισμός ήταν ήδη ανεπτυγμένος στις ανατολικές επαρχίες. Ήταν η καλύτερα οργανωμένη θρησκευτική και κοινωνική δύναμη, και σημαντικός παράγοντας του ιδιωτικού βίου της ρωμαϊκής κοινωνίας. Επομένως ο αυτοκράτορας έπρεπε να συνυπολογίσει τον χριστιανισμό στη διαμόρφωση της πολιτικής του. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αναφέρει ότι στην επαρχία ''Αραβία'' οι χριστιανοί ήδη αποτελούσαν σχεδόν το ήμισυ του τοπικού πληθυσμού στις αρχές της δεκαετίας του 360.<ref>[http://ir.lib.uth.gr/bitstream/handle/11615/41984/9826.pdf?sequence=1&isAllowed=y Τσουλκανάκης Δημήτριος, “Η βυζαντινή παρουσία στους Αγίους Τόπους από το Μέγα Κωνσταντίνο έως την αραβική κατάκτηση”, διδακτορική διατριβή, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, Σχολή Επιστημών του Ανθρώπου, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Βόλος, 2011, σ. 9]</ref>
Γραμμή 125:
Το μάθημα των θρησκευτικών στην Ελλάδα είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές, εξαίρεση μπορούν να ζητήσουν οι αλλόθρησκοι ενώ κάθε χρόνο, το υπουργείο παιδείας εκδίδει εγκυκλίους για [[Απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ελλάδα|απαλλαγή από το μάθημα]], που ισχύουν για 1 χρόνο. Το μάθημα παρόλο που αποκτά χαρακτήρα [[Θρησκειολογία|θρησκειολογίας]] κατά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κάνει εκτεταμένες αναφορές σε πολλές άλλες θρησκείες κατά κανόνα είναι ομολογιακό και εστιάζει στην επικρατούσα θρησκεία, τον Χριστιανισμό.<ref>{{Cite news|url=http://www.huffingtonpost.gr/sotiris-mitralexis/-_7611_b_12254268.html|title=Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση|date=2016-10-01|newspaper=HuffPost Greece|language=el-GR|accessdate=2018-01-01}}</ref> Η ύλη του μαθήματος καθορίζεται από το [[Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων|υπουργείο Παιδείας]] και την [[Ιερά Σύνοδος|Ιερά Σύνοδο]].
 
== Κριτική καιστον απολογητικήΧριστιανισμό ==
Ο Χριστιανισμός από την αρχή της ιστορίας του έχει δεχτεί κριτική. Σήμερα οι κυριότεροι κριτικοί του Χριστιανισμού εστιάζουν στον ιστορικό του ρόλο, δηλαδή στην υποτιθέμενη προώθηση της δουλείας, του ρατσισμού και του μυσογυνισμού και επίσης στην υποτιθέμενη καταπίεση προς τις επιστήμες και την πρόοδο, η οποία έλαβε χώρα τον Μεσαίωνα. Επίσης, το κίνημα των αθεϊστών υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη του θεού και ότι ο Χριστιανισμός όπως και οι υπόλοιπες θρησκείες υπάρχουν για λόγους πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σκοπιμότητας.
{{δείτε επίσης|Κριτική στον Χριστιανισμό}}
 
[[File:SummaTheologiae.jpg|200px|thumb|right|Μια έκδοση του''Summa Theologica]', ένα διάσημο απολογητικό έργο]]
 
Η κριτική στον Χριστιανισμό και τους Χριστιανούς ξεκινάει από την Αποστολική περίοδο, με την Καινή Διαθήκη να καταγράφει τις εντάσεις των οπαδών του Ιησού με τους Φαρισαίους και όσους αντέγραφαν τα ιερά κείμενα.<ref>''International Standard Bible Encyclopedia: E-J'' by Geoffrey W. Bromiley 1982 {{ISBN|0-8028-3782-4}} page 175</ref> Τον 2ο αιώνα, ο Χριστιανισμός έτυχε κριτικής από τους Εβραίους για διάφορους λόγους, πχ δεν εκπλήρωσε τις προφητείες της Βίβλου ο Ιησούς, δεδομένου ότι δεν είχε μια επιτυχημένη ζωή.<ref>''Jews and Christians: The Parting of the Ways, A.D. 70 to 135'' by James D. G. Dunn 1999 {{ISBN|0-8028-4498-7}} pages&nbsp;112–113</ref>Επιπρόσθετα, η θυσία εκ των προτέρων, για να αφαιρέσει αμαρτήματα που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη, για όλους, δεν ταίριαζε με τις ιουδαϊκές τελετές. Επίσης, ο Θεός σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, έκρινε τους ανθρώπους για τις πράξεις τους, όχι για τα πιστεύω τους.<ref>Asher Norman ''Twenty-six Reasons why Jews Don't Believe in Jesus'' Feldheim Publishers 2007 {{ISBN|978-0-977-19370-7}} page 11</ref><ref>Keith Akers The Lost Religion of Jesus: Simple Living and Nonviolence in Early Christianity'' Lantern Books 2000 {{ISBN|978-1-930-05126-3}} page 103</ref>
 
Η πρώτη κύρια συστηματική επίθεση κατά του Χριστιανισμού, προήλθε από τον Έλληνα φιλόσοφο [[Κέλσος|Κέλσο]] ο οποίος έγραψε το ''Αληθής Λόγος'' μια πολεμική κατά των χριστιανών ως μη χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.<ref>{{cite book|last1=Ferguson|first1=Everett|title=Backgrounds of Early Christianity|date=1993|publisher=William B. Eerdmans Publishing Company|location=Grand Rapids, Michigan|isbn=0-8028-0669-4|pages=562–564|edition=second}}</ref><ref name="Olson1999"/> Σε απάντηση, ο [[Ωριγένης]] έκδωσε την πραγματεία του «Κόντρα στον Κέλσο», ένα σημαντικό έργο που βοήθησε τον Χριστιανισμό να κερδίσει ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια.<ref name="Olson1999">{{citation|last=Olson|first=Roger E.|date=1999|title=The Story of Christian Theology: Twenty Centuries of Tradition & Reform|url=https://books.google.com/?id=zexBAwAAQBAJ&pg=PA100|location=Downers Grove, Illinois|publisher=InterVarsity Press|isbn=978-0-8308-1505-0|page=101|ref=harv}}</ref>
 
Μέχρι τον 3ο αιώνα, η κριτική του Χριστιανισμού είχε γίνει πιο έντονη. Εξαπλώνονταν φήμες πως οι Χριστιανοί ήταν [[αθεϊσμός|άθεοι]], πως στις τελετές τους έτρωγαν ανθρώπινα μωρά και ασχολούνταν με αιμομικτικά όργια.<ref>{{cite book|last1=Ferguson|first1=Everett|title=Backgrounds of Early Christianity|date=1993|publisher=William B. Eerdmans Publishing Company|location=Grand Rapids, Michigan|isbn=0-8028-0669-4|pages=556–561|edition=second}}</ref><ref>{{cite journal|last1=Sherwin-White|first1=A. N.|title=Why Were the Early Christians Persecuted? -- An Amendment|journal=Past and Present|date=April 1964|issue=27|pages=23–27|jstor=649759}}</ref> Ο Νεοπλατωνιστής φιλόσοφος [[Πορφύριος]] στο δεκαπεντάτομο έργο του «Κατά Χριστιανών» έκανε μια συστηματική επίθεση στον Χριστιανισμό, βασιζόμενος κυρίως στις διδαχές του [[Πλωτίνος|Πλωτίνου]].<ref>''The Encyclopedia of Christian Literature, Volume 1'' by George Thomas Kurian and James Smith 2010 {{ISBN|0-8108-6987-X}} page 527</ref><ref>''Apologetic Discourse and the Scribal Tradition'' by Wayne Campbell Kannaday 2005 {{ISBN|90-04-13085-3}} pages&nbsp;32–33</ref>
 
Ως τον 12ο αιώνα, το βιβλίο των Ιουδαίων Τόρα, ασκούσε κριτική στον Χριστιανισμό για ειδωλολατρεία, καθώς οι Χριστιανοί απέδιδαν θεότητα στον Ιησού ο οποίος είχε φυσικά σώμα.<ref>''A Dictionary Of Jewish-Christian Relations'' by Edward Kessler, Neil Wenborn 2005 {{ISBN|0-521-82692-6}} page 168</ref> Τον 19ο αιώνα, ο [[Φρίντριχ Νίτσε|Νίτσε]] ξεκίνησε να γράφει μια σειρά από πολεμικά βιβλία για τις «αφύσικες» διδαχές του Χριστιανισμού (πχ την σεξουαλική αποχή) και συνέχισε την κριτική του ως το τέλος της ζωής του.<ref>''The Cambridge Companion to Nietzsche'' by Bernd Magnus, Kathleen Marie Higgins 1996 {{ISBN|0-521-36767-0}} pages&nbsp;90–93</ref> Τον 20ο αιώνα, ο φιλόσοφος [[Μπέρτραντ Ράσελ]] εξέφρασε την κριτική του στον Χριστιανισμό με το έργο ''[[Γιατί δεν είμαι Χριστιανός]]'' βασίζοντας την κριτική του σε λογικά επιχειρήματα.<ref>''Russell on Religion: Selections from the Writings of Bertrand Russell'' by Bertrand Russell, Stefan Andersson and Louis Greenspan 1999 {{ISBN|0-415-18091-0}} pages&nbsp;77–87</ref>
 
Η κριτική του Χριστιανισμού συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Για παράδειγμα, οι Ιουδαίοι και μουσουλμάνοι θεολόγοι ισχυρίζονται ότι το δόγμα της τριαδικότητας του Θεού είναι αντίθετο στον μονοθεϊσμό.<ref>''Christianity: An Introduction'' by Alister E. McGrath 2006 {{ISBN|1-4051-0899-1}} pp.&nbsp;125–126.</ref> Ο μελετητής της Καινής Διαθήκης Robert M. Price έχει περιγράψει την πιθανότητα πως ορισμένες ιστορίες της Βίβλου είναι βασισμένες σε μύθο, στο βιβλίο «The Christ Myth Theory and its problems» (Η θεωρία του μύθου του Ιησού, και τα προβλήματα της).<ref>" The Christ Myth Theory and its Problems ", published 2011 by American Atheist press, Cranford, New Jersey, {{ISBN|1-57884-017-1}}</ref>
 
Η Χριστιανική απολογητική στοχεύει να διατηρήσει μια λογική βάση για τον Χριστιανισμό. Η χριστιανική απολογητική έχει πάρει διάφορες μορφές κατά τους αιώνες, ξεκινώντας από τον Απόστολο Παύλο. Ο [[Θωμάς Ακινάτης]] παρουσίασε πέντε επιχειρήματα για την ύπαρξη του θεού στο έργο του ''Summa Theologica''<ref>{{cite book|last=Dulles|first=Avery Robert Cardinal|title=A History of Apologetics|year=2005|publisher=Ignatius Press|location=San Francisco|isbn=0-89870-933-4|page=120}}</ref><ref>{{cite book|title=Classical Readings in Christian Apologetics|year=1983|publisher=Zondervan|location=Grand Rapids|isbn=0-310-45641-X|editor=L Russ Bush|page=275}}</ref> Ο διάσημος απολογιτής G. K. Chesterton, έγραψε στις αρχές του 20ου αιώνα για τα πλεονεκτήματα της θρησκείας και συγκεκριμένα του Χριστιανισμού. Γνωστός για την χρήση των παραδόξων, ο Chesterton ισχυρίστηκε πως ενώ ο Χριστιανισμός έχει τα περισσότερα μυστήρια, είναι η πιο πρακτική θρησκεία.<ref>(http://www.chesterton.org/why-i-believe-in-christianity/)</ref><ref>{{cite journal|author=Hauser, Chris (History major, Dartmouth College class of 2014)|date=Fall 2011|title=Faith and Paradox: G.K. Chesterton's Philosophy of Christian Paradox|journal=[[Dartmouth College publications#The Dartmouth Apologia|The Dartmouth Apologia: A Journal of Christian Thought]]|volume=6|issue=1|pages=16–20|url=http://issuu.com/apologia/docs/apol11sv25|accessdate=29 March 2015}}</ref> Ο φυσικός και ιερέας John Polkinghorne, στο έργο του (μαζί με άλλους) ''Ερωτήσεις για την Αλήθεια'' (Questions of Truth) συζητά την [[σχέση θρησκείας και επιστήμης]], στο οποίο υπάρχει ο ισχυρισμός πως η διαστολή του σύμπαντος κατά την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (big bang) είναι απόδειξη της ύπαρξης του Θεού.<ref name="Howson2011">{{cite book|last=Howson|first=Colin|title=Objecting to God|date=28 July 2011|publisher=Cambridge University Press|isbn=9781139498562|page=92|quote=Nor is the agreement coincidental, according to a substantial constituency of religious apologists, who regard the inflationary Big Bang model as direct evidence for God. John Lennox, a mathematician at the University of Oxford, tells us that 'even if the non-believers don't like it, the Big Bang fits in exactly with the Christian narrative of creation'. ... William Lane Craig is another who claims that the Biblical account is corroborated by Big Bang cosmology. Lane Craig also claims that there is a prior ''proof'' that there is a God who created this universe.}}</ref>
 
==Δείτε επίσης==
Γραμμή 146 ⟶ 132 :
* [[Διωγμός των Χριστιανών της Συρίας (Εμφύλιος 2011)]]
* [[Διώξεις κατά των Κοπτών Χριστιανών]]
 
 
==Πηγές==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Χριστιανισμός"