|
Στο κέντρο της Αθήνας έχει διαπιστωθεί ένα περίεργο φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του στο κέντρο της Αθήνας και περιγράφεται με τη λέξη '''mutaween''' (μουταβίν).Πρόκειται για μια ιδιότυπη ''ισλαμική αστυνομία'' που εφαρμόζει τους νόμους της ''Σαρίας'' στους μουσουλμάνους της περιοχής<ref>https://slpress.gr/koinonia/islamiki-astynomia-tora-kai-sta-gket-tis-athinas/</ref>.
==Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ==
Η ιδιαίτερη θέση των γυναικών της Ανατολής είναι μια πραγματικότητα η οποία συναντάται ακόμη και σήμερα στις περισσότερες περιοχές του «οίκου του Ισλάμ». Η γυναίκα, κατά το Κοράνιο, είναι ίση με τον άνδρα ενώπιον του Θεού. Στην ισλαμική όμως παράδοση, η οποία παραμένει ζωντανή στην πλειοψηφία των μουσουλμανικών κρατών, η δομή της κοινωνίας είναι πατριαρχική και η γυναίκα εμφανίζεται ως υποτελής του ανδρός, ο οποίος τίθεται προστάτης της γυναικός και της οικογένειάς του.
Η μουσουλμάνα γυναίκα εξαρτάται από τη θρησκεία και οφείλει να υπακούει στον Ισλαμικό Νόμο ο οποίος ρυθμίζει διάφορα ζητήματα της ζωής των πιστών όπως τον τρόπο ζωής και ένδυσης, θέματα που προκύπτουν στην κοινωνία και την οικονομία αλλά και τα οικογενειακά, κληρονομικά και λοιπά της δικαιώματα.
Σ' αυτό το πλαίσιο ο ρόλος της γυναίκας καθορίζεται ως αυτός της μητέρας -συζύγου και η εικόνα της ελεύθερης - ανεξάρτητης γυναίκας είναι για τις μουσουλμανικές χώρες αδιανόητο. Η ιδανική γυναίκα είναι η συνετή, η υποταγμένη και η σιωπηλή, η οποία λαμβάνει το σεβασμό και την αναγνώριση μόνο ως έχουσα τον ρόλο της μητέρας.
Ο γάμος επισφραγίζει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής κάθε μουσουλμάνας. Παρόλα αυτά δεν της δίνεται ακόμη σε πολλές περιπτώσεις το δικαίωμα της επιλογής του συζύγου της. Ο πατέρας-κηδεμόνας επιλέγει τον σύζυγό της κόρης του και συνάπτει συμβόλαιο μαζί του, σύμφωνα με το οποίο τον υποχρεώνει να δώσει προίκα στη νύφη. Σκοπός του συμβολαίου είναι αφενός να αποκτήσει η γυναίκα τη δική της περιουσία, αφετέρου να την κατοχυρώσει στην περίπτωση διαζυγίου. Δυστυχώς στη συνέχεια τα χρήματα που έδιναν οι γαμπροί ως προίκα δεν έφταναν ποτέ στα χέρια των γυναικών, αφού τα κρατούσε ο πατέρας της νύφης.
Οι μουσουλμάνοι δίνουν τεράστια σημασία στο θέμα της αγνότητας και της παρθενίας των γυναικών. Η γυναίκα οφείλει να είναι αγνή και να μην έχει σεξουαλικές σχέσεις με άντρες πριν το γάμο, όμως η σεμνότητα πρέπει να την διακρίνει και κατά τη διάρκεια του εγγάμου βίου. Κάθε γυναίκα είναι υποχρεωμένη να έχει συζυγικές σχέσεις με τον άνδρα της, εκτός αν ο τελευταίος δεν έχει καταβάλει το συμφωνημένο μέρος της προίκας η εάν λόγω νηστείας δικαιούται να αρνηθεί. Αδικαιολόγητη άρνηση των συζυγικών σχέσεων δίνει αυτόματα στον άνδρα το δικαίωμα για έκφραση της αποπομπής. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η τυχόν χρήση αντισυλληπτικών εκ μέρους της γυναίκας.
Στην μουσουλμάνα επιβάλλεται να έχει στάση προσοχής έναντι του συζύγου της και τον υπακούει<ref>http://www.oodegr.com/oode/islam/gynaikes1.htm</ref> σε κάθε περίπτωση εκτός και αν αυτός ζητά κάτι που θεωρείται θρησκευτικά απαγορευμένο. Σε αντίθετη περίπτωση το Κοράνι επιτρέπει στους άνδρες να τιμωρούν τις γυναίκες τους σε περιπτώσεις απείθειας, μη εφαρμογής των καθηκόντων τους, αλλά και για λόγους βελτίωσης του χαρακτήρα.
Η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι και χωρίς την άδεια του συζύγου δεν μπορεί να κάνει επισκέψεις<ref>http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=447360</ref>, ενώ ακόμη και σήμερα σε πολλές χώρες απαγορεύεται να έχει και ελεύθερη επαγγελματική ζωή. (Περιορισμός που συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και σε νεότερες νομοθεσίες, όπως, παραδείγματος χάριν, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στο Ιράν και στο Ιράκ.)
Ενδεικτικό παράδειγμα για την θέση της γυναίκας στην μουσουλμανική οικογένεια αποτελεί ο τρόπος λύσης του γάμου σύμφωνα με το ισλαμικό θρησκευτικό δίκαιο. Οι απείθαρχες σύζυγοι μπορούν να εκδιωχθούν από την οικογενειακή εστία με μονομερή απόφαση του συζύγου τους, ο οποίος μπορεί να διαλύσει τον γάμο χωρίς να απαιτείται η συγκατάθεση τους. Η πρακτική αυτή ονομάζεται "Αποπομπή" και τα περιθώρια αντίδρασης της γυναίκας με βάση την Σαρία είναι ελάχιστα. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις η αποπομπή μπορεί να έχει κιόλας πραγματοποιηθεί χωρίς η αποπεμφθείσα γυναίκα να έχει οποιαδήποτε γνώση αναφορικά με αυτήν<ref>http://www.islam.gr/cgi-bin/pages/page3.pl?arlang=greek&arcode=120316163808&argenkat=%C3%F5%ED%E1%E9%EA%E5%DF%E1%20%E3%F9%ED%E9%DC</ref>.
Παράλληλα σε πολλές μουσουλμανικές χώρες ο άνδρας δικαιούται να παντρευτεί περισσότερες από μία συζύγους αρκεί ο αριθμός αυτών να μην ξεπερνά τον αριθμό των τριών. Έτσι στις χώρες όπου η πολυγαμία επιτρέπεται κανείς δε μπορεί να εξασφαλίσει στην γυναίκα - σύζυγο μονογαμικό καθεστώς καθώς αυτό επαφίεται στις διαθέσεις του άντρα τις οποίες οφείλει αυτή να αποδεχθεί. Η πολυγαμία έχει απαγορευθεί μόνο στην Τουρκία, στην Τυνησία και στην Ακτή του Ελεφαντοστού.
Τέλος ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο έθιμο της εκτομής της κλειτορίδας το οποίο δυστυχώς συνεχίζεται ακόμη και σήμερα σε ορισμένα κράτη της Αφρικής. Στηρίζεται στην αντίληψη ότι διαμέσου της εκτομής της κλειτορίδας<ref>http://www.eoellas.org/2017/02/02/i-thesi-tis-ginaikas-sto-islamiko-kratos/</ref> οι γυναίκες διαφύλασσαν την προγαμιαία αγνότητα. Πολλά βέβαια κορίτσια πέθαιναν αμέσως μετά την διαδικασία, άλλα μολύνονταν και άλλα έμεναν στείρα. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι γύρω στα 120-140 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί την κλειτοριδεκτομή. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θεωρώντας ότι αυτό το έθιμο προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα, κήρυξε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», την 6η Φεβρουαρίου. Υπάρχουν κατά τόπους πολλά είδη εκτομής της κλειτορίδας. Η πιο επώδυνη είναι η φαραωνική περιτομή, η οποία αποτελεί αρχαίο έθιμο της Αιγύπτου. Οι Σουδανοί εφαρμόζουν αυτό το είδος εκτομής, σύμφωνα με το οποίο κόβουν την κλειτορίδα και τα μικρά χείλη των γεννητικών οργάνων και στην συνέχεια ράβουν τα μεγάλα χείλη αφήνοντας μία μικρή είσοδο στον κόλπο για την μεγαλύτερη σεξουαλική ευχαρίστηση του άντρα κατά την δυείσδηση. Σύγχρονες απόπειρες κατανόησης του φαινομένου από κοινωνιολόγους και ανθρωπολόγους, αποδεσμεύουν το έθος αυτό από την ισλαμική θρησκεία και παράδοση και το εντάσσουν στα πολιτιστικά κατάλοιπα επί μέρους περιοχών του κόσμου. Αυτό πάντως που έως σήμερα εκπλήσσει είναι το ότι η πρακτική αυτή, όπου ακόμη υφίσταται, επιβάλλεται κυρίως από γυναίκες σε γυναίκες, οι οποίες διαιωνίζουν πατριαρχικές κυριαρχίες επί του σώματός τους.
== Κριτική ==
| 