Δουκάτο της Πάρμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 65:
Το [[1796]] ο [[Μέγας Ναπολέων]] κατέλαβε το Δουκάτο αυτό όπου και το περιέλαβε στις κτήσεις του, παραμένοντας όμως ο Δούκας αυτού [[Φερδινάνδος της Πάρμας|Φερδινάνδος]], με μια ιδιαίτερη σχέση αυτονομίας μέχρι το 1801 που συνάφθηκε η συνθήκη του Αραντζού όπου και φέρεται να περιελήφθη όχι όμως επίσημα στη [[Γαλλία]], σε αντάλλαγμα με την [[Τοσκάνη]]. Τελικά η επίσημη προσάρτησή του στη Γαλλία φέρεται να έγινε το [[1808]].
 
Το 1814 το [[Συνέδριο της Βιέννης]] παραχώρησε το Δουκάτο στη σύζυγο του Ναπολέοντα Μαρία Λουΐζα που διατήρησε μέχρι το θάνατό της το [[1847]] όπου και επανήλθε στους Βουρβόνους μέχρι το 1859 όπου η Λουίζα του Μπουρμόν Μπερύ αντιβασίλισσα του γιου της [[Ροβέρτος Α' της Πάρμας|Ροβέρτου]] στις [[9 Ιουνίου]] του [[1859]] μεταβίβασε την εξουσία σε προσωρινή (επαναστατική) κυβέρνηση του Πεδεμοντίου όπου έτσι άνοιξε ο δρόμος για την συνένωση με το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης και το Δουκάτο της Μόντενας, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αποτελώντας τις λεγόμενες Ενωμένες Επαρχίες της Κεντρικής Ιταλίας.
Τρεις μήνες αργότερα τον Μάρτιο του [[1860]] αυτές προσαρτήθηκαν στο Βασίλειο της Σαρδηνίας και το τελευταίο ένα χρόνο μετά το [[1861]] αποτέλεσε τμήμα στο ενιαίο πλέον Βασίλειο της Ιταλίας.