Παρμενίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ζήνων, δείχνει στον Σωκράτη ότι η θεωρία του παράγει παράδοξα και αντιφάσεις. Όμως, στο δεύτερο μέρος του διαλόγου όπου ο [[Πλάτων]] βάζει τους Ελεάτες να εξετάσουν με τα ίδια κριτήρια και τη δική τους μονιστική θεωρία, φαίνεται ότι και εδώ, παραβιάζεται η αρχή της μη αντίφασης. Η κατάληξη είναι προφανής για τον Πλάτωνα, 2500 χρόνια πριν τον Godel: ακόμα και άριστα δομημένα και εσωτερικά συνεπή συστήματα αδυνατούν να δικαιολογήσουν συνεπώς κάθε τους πτυχή : εμπίπτουν σε αντιφάσεις.

 

== Προτεινόμενη βιβλιογραφία ==